W tym roku mija setna rocznica narodzin papieża Jana Pawła II. Sprawdź, jak dobrze znasz życiorys Wielkiego Polaka!
- Ω глቸ ቾዙրθнጆናа
- Ուքебեберс υξ рси
Wspomnienie o Janie Pawle II w dniu jego Urodzin Filmik zawiera piosenki , ktore lubi i spiewa Papiez JPII -Abba Ojcze i Barka , jak i rozmowy jakie pr
Emilia Wojtyłowa Emilia Wojtyłowa (z domu Kaczorowska) urodziła się 26 marca 1884 roku w Krakowie, gdzie została ochrzczona w kościele pod wezwaniem św. Mikołaja. Jej ojciec Feliks Kaczorowski (1849-1908) pracował w stajniach hrabiego Zamoyskiego na Mazowszu i Zamojszczyźnie, kontynuując rodzinną tradycję profesjonalnego opiekowania się końmi (także wyrabianiem i naprawianiem uprzęży, siodeł). Wraz z hrabią przeprowadził się do Krakowa, a po jego śmierci przeniósł się do Białej, gdzie poślubił Annę Scholz (1853-1897). Kilka lat po ślubie wspólnie zamieszkali w Krakowie. W królewskim mieście Feliks zajmował się rymarstwem: prowadził zakład, w którym wypożyczał i naprawiał powozy. Małżonkowie doczekali się dziewięciorga dzieci: siedmiu córek i dwóch synów. Piątym z kolei dzieckiem była Emilia. W 1890 roku rozpoczęła swoją edukację – przypuszczenia niepotwierdzone archiwalnymi dokumentami prowadzą do szkoły Córek Bożej Miłości. Nie wiemy, w jakich okolicznościach poznała swojego przyszłego męża, ale pewna jest data i miejsce ich ślubu: 10 lutego 1906, krakowski kościół św. Apostołów Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej, który w tamtym czasie pełnił rolę kościoła garnizonowego. Wojtyłowie mieli trojkę dzieci. 27 sierpnia 1906 w Krakowie urodził się Edmund; 7 lipca 1916 urodziła się Olga, która zmarła zaraz po urodzeniu; 18 maja 1920 urodził się Karol Józef, przyszły papież Jan Paweł II. Wojtyłowie początkowo zamieszkali w Krakowie, ale ich życie rodzinne zostało podporządkowane karierze wojskowej Karola Wojtyły seniora. Z relacji świadków wiemy, że Emilia była elegancką kobietą i troskliwą matką. Niestety, była także słabego zdrowia. Wadowicka sąsiadka Maria Janina Kaczorowa tak ją wspomina: „Pani Emilia była bardzo pogodna i godziła się zawsze z wolą Bożą, była ciężko chora. Na co? To była dla mnie tajemnicą, bo nie wypadało pytać, to wyglądało na serce i na jakiś reumatyzm, jej po prostu chwytało nogi, ale ja nigdy nie pytałam, ona była starsza ode mnie. Było to w latach 1927-1929. Rozmawiałyśmy o wszystkim, jak to sąsiadki: o Lolku, którego taka kochała… martwiła się, że jest taka bezsilna… ubierała się bardzo skromnie, przeważnie w pastelowe barwy, włosy miała długie, czesała je, jak dawniej, w taki czub. Już była lekko siwa. Wyglądało to bardzo oryginalnie. Głos miała cichy, łagodny i powolny (…). Ona była cicha. Była uosobieniem kobiecości. To jest takie moje zdanie. Czy w słowach była oszczędna? Nie, tego nie mogę powiedzieć. Była – co jeszcze raz podkreślam – bardzo kulturalna, taka typowa kobieta dawnych czasów. Ideał kobiety epoki. Była bardzo lubiana, nawet obcy ludzie zauważali w niej niezwykłą pogodę ducha, no i była niezwykle pobożna”. Emilia Wojtyłowa zmarła w Wadowicach 13 kwietnia 1929 roku, w wieku zaledwie 45 lat. Jako przyczynę śmierci w akcie zgonu podano niewydolność serca i nerek. Msza św. pogrzebowa została odprawiona 16 kwietnia w Wadowicach. 17 kwietnia Emilia została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pierwotnie spoczęła w grobowców swoich krewnych Kuczmierczyków, ale w 1934 roku jej prochy zostały przeniesione do rodzinnego grobu Kaczorowskich, gdzie spoczywają do dziś. W wyniku starań Archidiecezji Krakowskiej 7 maja 2020 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. Od tego czasu przysługuje jej w Kościele katolickim tytuł Służebnicy Bożej. Relację z tego wydarzenia można zobaczyć tutaj. Karol Wojtyła Karol Wojtyła (senior) urodził się 18 lipca 1879 roku w Lipniku k. Białej. Został ochrzczony w kościele pw. Opatrzności Bożej w Białej. Już w drugim roku życia stracił matkę – Annę z domu Przeczek (1853-1881). Jego ojciec, pochodzący z Czańca Maciej Wojtyła (1852-1923), był z zawodu krawcem. Po śmierci swojej pierwszej żony jeszcze trzykrotnie wstąpił w związek małżeński. Z jego dzieci jedynie trójka dożyła wieku dorosłego: Karol, Józef Teodor i Stefania. Karol w latach 1885-1890 uczęszczał do szkoły w Białej, a następnie rozpoczął naukę w niemieckim gimnazjum w Bielsku. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej i ukończeniu Szkoły Kadetów Piechoty we Lwowie postanowił pozostać w armii. Z zachowanych dokumentów wiemy, że nie był czynnym żołnierzem, ale wykonywał prace bardziej urzędnicze. Na początku służył w Krakowie, gdzie 10 lutego 1906 roku zawarł związek małżeński z Emilią Kaczorowską. W 1913 roku wraz z rodziną przeprowadził się do Wadowic, otrzymując pracę w Państwowej Komisji Uzupełnień. Wojtyłowie mieli trojkę dzieci. 27 sierpnia 1906 w Krakowie urodził się Edmund; 7 lipca 1916 urodziła się Olga, która zmarła zaraz po urodzeniu; 18 maja 1920 urodził się Karol Józef, przyszły papież Jan Paweł II. W 1918 roku Karol zakończył służbę w armii austro-węgierskiej i przeniósł się do wojska polskiego, pozostając w Wadowicach. W 1924 roku otrzymał tytuł porucznika i trzy lata później w takim stopniu zakończył swoją służbę wojskową. Z zachowanych dokumentów wojskowych wyłania się obraz uczciwego, rzetelnego i kompetentnego wojskowego, który cieszył się szacunkiem i sympatią kolegów. W orzeczeniu Komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień z 1920 roku możemy o nim przeczytać: „Charakter ustalony, silny, męski, usposobienie łagodne, temperament żywy (…). Skromny, poważny, taktowny, obcuje w kołach sfery urzędniczej, poza tym żyje tylko w gronie swej rodziny. Moralność jego nieposzlakowana. Umie zastosować się w każdej sytuacji służbowej, słowem bardzo dzielny, uczciwy i zdolny urzędnik wojskowy. Wobec przełożonych bardzo posłuszny i uległy, wobec podległych stanowczy i wymagający, strony zaś traktuje z cierpliwością, z wielką uprzejmością, charakteryzująca człowieka dobrze wychowanego”. Po przejściu na emeryturę zajmował się chorującą żoną oraz opieką nad synami. Po śmierci Emilii w 1929 roku nie ożenił się ponownie, ale sam zajmował się domem. Trzy lata później zmarł jego starszy syn Edmund – lekarz w bielskim szpitalu. Danuta Pukło, koleżanka małego Karola wspomina ich rodzinny dom po śmierci Emilii i Edmunda, mówiąc o relacji ojca do syna: „Zabierał go codziennie na wczesną Mszę świętą. Żeby się nie spóźnić pomagał mu nawet sznurować buty. Gdy Karol miał narysować konia, pan Wojtyła najpierw zrobił mu wykład na temat anatomicznej budowy tego zwierzęcia (…). Ojciec Karola nie rozpaczał, kiedy został sam, nie użalał się nad sobą. Z żelazną konsekwencją wykonywał swoje ojcowskie, rodzicielskie obowiązki. Wychował synów swoją postawą uczciwego, mądrego, szlachetnego człowieka, ucząc miłości i stawiania sobie wysokich wymagań”. Podobne wrażenia miał Eugeniusz Mróz, sąsiad i szkolny kolega małego Karola: „Pan Wojtyła był siwawy, krótko ostrzyżony, niskiego wzrostu. Chodził w cwikierach, czyli okularach bez oprawek. Zawód oficera przeniósł w życie rodzinne – wyczuwało się pewien rygor. Uważał, że trzeba dzień spędzić zbożnie i racjonalnie. Każda minuta była wyliczona i odpowiednio wykorzystana. Czas w ciągu dnia podzielił na modlitwę, posiłek, naukę, spacery. Ojciec i syn byli nierozłącznymi przyjaciółmi. Pan Karol po stracie 45-letniej żony Emilii właściwie zastępował synkowi matkę, był dla niego troskliwym opiekunem, wspaniałym wychowawcą, wiernym towarzyszem spacerów i wycieczek turystycznych. Doskonale się zgadzali i wzajemnie rozumieli. Jednak ojciec, przy pełnym poświęceniu i troskliwości, nie rozpieszczał syna, wymagał od niego porządku, wpajał poczucie obowiązkowości, systematycznej nauki. Sądzę, że ogromną rolę odegrał jego ojciec w ukształtowaniu prawego charakteru Lolka, jego wielkiej osobowości, mocnej postawy moralnej, w osiągnięciu wspaniałych wyników w nauce. Ten człowiek poświęcił synowi wszystkie swe siły, na pewno nie było łatwo samotnie wychować syna. Postawa tego skromnego, dzielnego ojca była wzorem szlachetności i obowiązkowości, wzorem również dla nas – kolegów jego syna”. W związku z tym, że Karol Wojtyła senior został sam z najmłodszym synem Karolem, kiedy ten w 1938 roku zdał maturę i chciał podjąć studia w Krakowie, przeprowadził się tam wraz nim. Zamieszkali w domu należącym do krewnych Kaczorowskich, znajdującym się przy ul. Tynieckiej. W tym domu Karol Wojtyła zmarł 18 lutego 1941 roku, w wieku 63 lat. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim, w grobowcu rodziny Kaczorowskich. Jan Paweł II w rozmowie z André Frossardem tak wspominał swojego ojca: „Moje lata chłopięce i młodzieńcze łączą się przede wszystkim z postacią ojca, którego życie duchowe po stracie żony i starszego syna niezwykle się pogłębiało. Patrzyłem z bliska na jego życie, widziałem, jak umiał od siebie wymagać, jak klękał do modlitwy. To było najważniejsze w tych latach, które tak wiele znaczą w okresie dojrzewania młodego człowieka. Ojciec, który umiał sam od siebie wymagać, w pewnym sensie nie musiał już wymagać od syna. Patrząc na niego, nauczyłem się, że trzeba samemu sobie stawiać wymagania i przykładać się do spełniania własnych obowiązków. Ten mój ojciec, którego uważam za niezwykłego człowieka, zmarł – prawie że nagle – podczas drugiej wojny światowej i okupacji, zanim ukończyłem dwudziesty pierwszy rok życia”. W wyniku starań Archidiecezji Krakowskiej 7 maja 2020 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Karola Wojtyły seniora. Od tego czasu przysługuje mu w Kościele katolickim tytuł Sługi Bożego. Edmund Wojtyła Edmund Antoni Wojtyła urodził się w Krakowie 27 sierpnia 1906 roku jako pierworodny syn Karola i Emilii Wojtyłów. Przez pierwsze lata mieszkał w tym mieście i tam ukończył pierwszą klasę szkoły powszechnej. Sporą część swojego życia spędził w Wadowicach, gdzie rodzina Wojtyłów mieszkała z przerwami od 1913 roku. W 1920 roku urodził się mu brat – Karol Józef, z którym pomimo różnicy wieku łączyła go serdeczna przyjaźń. W 1924 roku Edmund zakończył edukację w Wadowickim gimnazjum i rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia ukończył sześć lat później, a na uroczystą promocję doktorską, która odbyła się w Collegium Maius, przyjechał do Krakowa jego ojciec wraz z dziesięcioletnim wówczas bratem Karolem. Janina Urbanówna, koleżanka z lat szkolnych, tak wspomina Edmunda: „kolega mój Edmund Wojtyła był człowiekiem o wybitnie prawym charakterze. Wspaniały kolega. Bardzo zdolny wszechstronnie. Nazywaliśmy go czule „Ekuś”. Był szanowany i bardzo lubiany przez kolegów. Uczynny. Można było liczyć na jego pomoc w każdej sytuacji. (…) Edmund kochał bardzo swego brata Karola, co jest zrozumiałe. Gdy jednak zmarła matka, poczuwał się do wzięcia jej roli na siebie. Na każdej wycieczce dużo opowiadał o Lolku. Chwalił jego zdolności. Cieszył się jego sukcesami w nauce początkowej. Miał tylko pretensje do ojca, że wymaga od Lolka świadectw z samymi piątkami. (…) W ostatnie jego wakacje tj. w r. 1932 wędrowaliśmy po Tatrach. Celem wycieczki był Gerlach. Ponieważ spadł w nocy śnieg i skały były oblodzone, Edmund zawahał się i odradził dalszą wędrówkę mówiąc: „Nie mogę ryzykować życiem. Mam brata, którym muszę się opiekować. Jestem mu potrzebny”.” Po studiach Edmund pracował najpierw w Krakowie i w Wadowicach, aż otrzymał stanowisko sekundariusza w szpitalu w Bielsku. Pracował tam nieco ponad półtora roku. Pod koniec 1932 roku zaraził się od swojej pacjentki płonicą. Zmarł 4 grudnia 1932 i został pochowany w Bielsku. W 1934 roku jego prochy zostały przeniesione do rodzinnego grobowca na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” z grudnia 1932 roku można było przeczytać o jego śmierci: „Nie przebrzmiały jeszcze echa tragicznej śmierci dra Sochy, sekundariusza szpitala krajowego w Cieszynie, który umarł nabawiwszy się zakażenia krwi przy operacji. I oto znowu zmarł młody lekarz, jako ofiara swego zawodu dr Edmund Wojtyła, sekundariusz szpitala miejskiego w Bielsku po 4-dniowej chorobie na ciężką płonicę. Przed 10 dniami spędził noc przy ciężko chorej na płonicę, którą chciał wyrwać ze szponów śmierci – lecz bezskutecznie; stąd wyniósł zabójczy zarazek i równocześnie fatalny dla siebie wyrok śmierci. dr Wojtyła urodził się w Krakowie; był znakomitym lekarzem i wartościowym człowiekiem i pozostawił po sobie szczery żal tych, którzy znali niepospolite zalety jego umysłu i serca.” Wiele lat później jego niespodziewaną śmierć tak wspominał Jan Paweł II: „Mój brat Edmund zmarł u progu samodzielności zawodowej, zaraziwszy się jako młody lekarz ostrym przypadkiem szkarlatyny, co wówczas (1932 rok), przy nieznajomości antybiotyków, było zakażeniem śmiertelnym. Są to wydarzenia, które głęboko wyryły się w mojej pamięci – śmierć brata chyba nawet głębiej niż matki, zarówno ze względu na szczególne okoliczności, rzec można tragiczne, jak też i z uwagi na moją wówczas już większa dojrzałość. Liczyłem w chwili jego śmierci dwanaście lat”. W liście do biskupa Tadeusza Rakoczego w 2003 roku napisanego z okazji nadania szpitalowi w Bielsku – Białej imienia Edmunda Wojtyły Jan Paweł II napisał tak: „Nie było dane Edmundowi długo pracować w tym szpitalu. Wiem jednak, że głęboko był z nim związany, a swoją pracę wśród chorych traktował bardzo poważnie. Miałem takie odczucie, gdy odwiedzałem go w tym szpitalu i gdy o tym rozmawialiśmy. W duchu lekarskiej powinności towarzyszył cierpiącym także wtedy, gdy ówczesny stan medycyny nie dawał już możliwości skutecznej pomocy. A potem on sam doświadczył śmiertelnej choroby. Jego przedwczesne odejście zapisało się głęboko w moim sercu, ale nie tylko w moim, skoro pamięć o jego samarytańskiej postawie zachowała się aż dotąd. Po siedemdziesięciu latach od jego śmierci wciąż wspominam go z braterską miłością i polecam jego duszę miłosiernemu Bogu”.Jan Pawel II Pomidollo. 0 + Follow - Unfollow 4px arm (Classic) Background Jan Pawel II Pomidollo. 0 + Follow - Unfollow Posted on: Nov 04, 2020 . About 3 years ago .
Dzieciństwo i młodość Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Ochrzczony został dnia 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca – wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę w dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w 1932 r., zmarł na szkarlatynę w wieku 26 lat Edmund, brat Karola. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity Studia 14 maja 1938roku Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku. Czas od października 1938 do lutego 1941 roku to okres wytężonej nauki Karola na studiach, spotkań grupy literackiej, a także tworzenia własnej poezji. Dnia 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. W 1942 i 1943, jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie. Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. W tym okresie Karol związał się też z organizacją podziemną "Unia", powiązaną ze środowiskiem katolickim, która starała się między innymi ochraniać zagrożonych Żydów. Jesienią roku 1941 Karol wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił on studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie oraz rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu. Kapłaństwo 16 listopada 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. Już 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza, 2 listopada neoprezbiter odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale Angelicum (teraz Papieski Uniwersytet w Rzymie). W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude. W lipcu 1948 roku, na okres 7 miesięcy Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikarego i katechety. Od tego momentu rozpoczął się dla młodego księdza okres wycieczek i podróży z młodzieżą po Polsce. W marcu 1949 roku Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam też założył mieszany chorał gregoriański. W roku 1951 po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej. W tym okresie dużo uwagi poświęcił także pracy publicystycznej. Pisał wiele na temat chrześcijańskiej etyki seksualizmu. Dnia 12 grudnia 1953 jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maxa Schelera została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty. Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej i częstochowskiej oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską. W roku 1958 Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych. 30 grudnia 1963, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza 26 czerwca 1967 został nominowany na kardynałem. 29 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 18:44. Papież - Polak Od 14 marca 2004 roku pontyfikat Jana Pawła II jest uznawany za najdłuższy, po pontyfikacie Świętego Piotra oraz bł. Piusa IX. Był papieżem przez 26 i pół roku (9665 dni). Długość jego pontyfikatu podkreśla także kontrast z papiestwem jego poprzednika – Jana Pawła I – który papieżem był jedynie 33 dni. Jan Paweł II beatyfikował i kanonizował o wiele więcej osób niż jakikolwiek poprzedni papież. Według danych na październik 2004 r. ogłosił on błogosławionymi w sumie 1340 osób. To, czy kanonizował więcej świętych, niż wszyscy poprzedni papieże razem wzięci, jest trudne do dowiedzenia, ponieważ wiele zapisów wczesnych kanonizacji jest niekompletnych, zaginionych lub niedokładnych. Podczas jego pontyfikatu ponad 300 milionów ludzi przeszło na katolicyzm. Osobistym sekretarzem Jana Pawła II przez cały pontyfikat był arcybiskup Stanisław Dziwisz. I pielgrzymka (2–10 czerwca 1979) II pielgrzymka (16–23 czerwca 1983) III pielgrzymka (8–14 czerwca 1987) IV pielgrzymka (1–9 czerwca, 13–20 sierpnia 1991) V pielgrzymka (22 maja 1995) VI pielgrzymka (31 maja–10 czerwca 1997) VII pielgrzymka (5–17 czerwca 1999) VIII pielgrzymka (16–19 sierpnia 2002) Podróże Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były liczne podróże zagraniczne. Odbył ich 104, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które odwiedził Jan Paweł II, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież. Był pierwszym papieżem, który odwiedził Wielką Brytanię (od roku 1534 Kościół Anglii nie uznaje władzy zwierzchniej Stolicy Apostolskiej). Mimo wielu zabiegów nie udało mu się jednak odbyć pielgrzymki do Rosji, prawdopodobnie ze względu na niechęć ze strony patriarchatu moskiewskiego, który zarzuca Watykanowi prozelityzm (nawracanie innych na swoją wiarę). Jan Paweł II jako papież odwiedził Polskę (8 razy), USA (7 razy), Francję (7 razy). Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Wybór na głowę Kościoła osoby z kraju socjalistycznego wpłynął znacząco na wydarzenia w Europie wschodniej i Azji w latach 80. XX wieku. Papież był także honorowym obywatelem wielu polskich miast. Pogrzeb Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005 r. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu św. Piotra dywanie. Mszy świętej koncelebrowanej przez kolegium kardynalskie i patriarchów katolickich Kościołów wschodnich przewodniczył dziekan kolegium, kardynał Joseph Ratzinger (jedenaście dni później wybrano go na nowego papieża - Benedykta XVI). Uczestniczyło w niej na placu św. Piotra ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata, w tym duchowni islamscy i żydowscy. Wielu zgromadzonych na uroczystości ludzi miało ze sobą transparenty z włoskim napisem santo subito ("święty natychmiast"), przy pomocy których postulowali uznanie Jana Pawła II świętym "z woli ludu" i niezwłocznie. W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi, w tym ok. 1,5 mln Polaków. Po zakończeniu nabożeństwa żałobnego, asyście tylko duchownych z najbliższego otoczenia, papież został pochowany w podziemiach bazyliki św. Piotra na Watykanie, w krypcie Jana XXIII, beatyfikowanego w 2000 roku. Prosty grobowiec o głębokości 1,7 m, przykryty marmurową płytą z napisem "Ioannes Paulus II 1920-2005", jest spełnieniem zapisu z testamentu, który mówił o "prostym grobie w ziemi". Grobowiec Jana Pawła II znajduje w krypcie w pobliżu miejsca, gdzie według tradycji znajduje się grobowiec św. Piotra. Proces beatyfikacji „Pomógł nam nie lękać się prawdy, gdyż prawda jest gwarancją wolności” * Na moment ten czekało wielu ludzi z całego świata, ale chyba najbardziej każdy Polak. Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się 28 czerwca 2005 roku. Wtedy to zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego. Postulatorem procesu został ksiądz Sławomir Oder – Polak. Długo nie trzeba było czekać. Dwa lata po rozpoczęciu procesu, tj. 23 marca 2007 roku, trybunał diecezjalny potwierdził cud uzdrowienia za wstawiennictwem papieża Jana Pawła II francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre. Natomiast 12 stycznia 2011 roku komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaakceptowała ów cud. Mając w pamięci słowa Santo Subito z 8 kwietnia 2005 roku doczekaliśmy wszyscy tej chwili, aby nasz wielki rodak, Jan Paweł II został wyniesiony na ołtarze. Beatyfikacja Sługi Bożego, a naszego patrona, odbyła się w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 1 maja 2011 roku i dokonał jej obecny papież Benedykt XVI. Do kalendarza liturgicznego imię nowego orędownika u Boga wpisano na dzień 22 października, czyli w rocznicę inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II. W tym to dniu, za pośrednictwem błogosławionego Jana Pawła II, będziemy mogli wypraszać u Najwyższego potrzebne łaski. Mamy wszyscy nadzieję, że nie będziemy musieli długo czekać na kanonizację papieża Jana Pawła II. Beatyfikacja motywuje nas jednak do podjęcia jeszcze większych wysiłków na drodze poszukiwania prawdy i dalszego rozwijania jego wielkiego dziedzictwa. „Błogosławiony jesteś umiłowany Papieżu Janie Pawle II, ponieważ uwierzyłeś. Prosimy, byś nadal umacniał z nieba wiarę Ludu Bożego. Tyle razy nam na tym placu... I dziś prosimy Cię: Ojcze Święty, pobłogosław nam! Amen.” * * słowa z homilii beatyfikacyjnej Benedykta XVI
Jan Paweł II - Papież Polak Dzieciństwo Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku. Mama - Emilia, umarła gdy miał 9 lat. Rodzeństwo też mu umarło. Wychowywał go tata. DZIECIŃSTWO Młodość Największą młodzieńczą pasją Karola był teatr, a po szkole chodził na kremówki. Najbliżsi
Trudne dzieciństwo papieża Jana Pawła II. Gdy miał 9 lat, spadł na niego wielki cios Data utworzenia: 18 maja 2022, 20:45. Jan Paweł II przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako Karol Wojtyła. Był najmłodszym z trójki dzieci Emilii i Karola Wojtyłów. Gdy miał 9 lat na niego i całą rodzinę spadł ogromny cios. Jan Paweł II miał 9 lat, gdy na jego rodzinę spadł wielki cios Foto: MAREK ZAWADZKI / FOKUSMEDIA / BRAK Dla Polaków dzień śmierci i wyboru Karola Wojtyły na papieża ma szczególne znaczenie. Dla wielu – szczególnie katolików – jest to czas na zadumę i rozmyślania nad wiarą oraz naukami Jana Pawła II. Papież Polak zmarł 2 kwietnia 2005 roku. Karol był najmłodszym z trójki dzieci Emilii i Karola Wojtyłów. Jego rodzice byli bardzo religijni, a papież w późniejszych rozmowach ze swoimi współpracownikami, często mówił, że byli święci. Dziś Kościół stawia parę jako przykład innym rodzinom. Dlatego też w maju 2020 roku rozpoczęto sesje trybunałów, które zajmą się procesem beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym Wojtyłów. "Mój Lolek będzie kiedyś wielkim człowiekiem" Przyszły papież Jan Paweł II miał miesiąc, gdy został ochrzczony w wadowickim kościele pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Rodzicami chrzestnymi zostali Józef Kuczmierczyk i Maria Wiadrowska. – Zobaczycie, mój Lolek będzie kiedyś wielkim człowiekiem – powiedziała wówczas Emilia Wojtyła. Jej słowa okazały się prorocze! Rodzinna sielanka nie trwała długo. Matka papieża ciężko bowiem zachorowała, gdy miał zaledwie 9 lat i zmarła przedwcześnie w wieku 45 lat. Jako przyczynę zgonu podano zapalenia mięśnia sercowego i niewydolności nerek. Nie był to pierwszy i nie ostatni cios, z jakim przyszło się mierzyć rodzinie. Ten pierwszy nastąpił jeszcze nim Wojtyła przyszedł na świat. Tuż po narodzinach zmarła jego siostra Olga. Następny dramat doświadczył rodzinę w 1932 roku, kiedy szkarlatyna zabrała 26-letniego brata papieża Edmunda. Zobacz także Po śmierci matki świat małego Karola legł w gruzach, wówczas to jego wychowaniem religijnym zajął się ojciec. Wojtyła wspominał później, że łączyła ich nie tylko synowsko-ojcowska miłość, ale także prawdziwa więź duchowa. Wojtyła senior była dla syna drogowskazem w trudnych czasach, w jakich przyszło im żyć. Karol Wojtyła nie był gorliwym ministrantem Od 10. roku życia Karol Wojtyła służył do mszy, nie był jednak wzorowym ministrantem. Dopiero wpływ ojca spowodował u niego przemianę duchową. "W wieku dziesięciu, dwunastu lat byłem ministrantem, ale muszę wyznać, że niezbyt gorliwym. Moja matka już nie żyła… Mój ojciec, którego straciłem jako 21-latek, spostrzegłszy moje niezdyscyplinowanie, powiedział pewnego dnia: Nie jesteś dobrym ministrantem. Nie modlisz się dosyć do Ducha Świętego. Powinieneś się modlić do Niego. I pokazał mi jakąś modlitwę. Nie zapomniałem jej. Była to ważna lekcja duchowa, trwalsza i silniejsza niż wszystkie, jakie mogłem wyciągnąć w następstwie lektur czy nauczania, które odebrałem. Z jakim przekonaniem on do mnie mówił! Jeszcze dziś słyszę jego głos. Rezultatem tej lekcji z dzieciństwa jest moja encyklika o Duchu Świętym" – relacjonował w późniejszych latach. To właśnie za sprawą ojca Karol Wojtyła zaczął myśleć o przywdzianiu sutanny. Chociaż jak przyznał, nigdy nie rozmawiali o powołaniu. "Po śmierci matki, a następnie po śmierci mojego starszego brata, zostaliśmy we dwójkę z ojcem. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym. Nigdy nie mówiliśmy z sobą o powołaniu kapłańskim, ale ten przykład mojego ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium" – wspominał. Jan Paweł II mocno przeżył śmierć ojca Chociaż Wojtyła senior żył surowo to do żony i dzieci odnosił się z ciepłem oraz życzliwością. Z relacji Jana Pawła II wyłania się obraz pozytywnie nastawionego do życia, człowieka, który zawierzył Bogu. Mimo przeciwności losu i trudnych wojennych czasów zachował pogodę ducha oraz płomienną wiarę. Nic więc dziwnego, że przyszły papież mocno przeżył śmierć ojca. Wojtyła senior zachorował po tym, jak przeniósł się z Karolem do Krakowa. Wokół nich szalała wojna, a ludzie przymierali głodem. Zaledwie kilkadziesiąt kilometrów dalej, hitlerowcy mordowali niewinnych Żydów, Polaków i Romów. To właśnie w takich trudnych czasach Wojtyle przyszło się zmierzyć ze stratą ostatniej bliskiej mu osoby – ukochanego taty. To on znalazł jego ciało i spędził przy nim całą noc. "Nigdy nie zapomnę tej nocy. I sądzę, że w dużej mierze była to życiu Karola noc przełomowa. Myślę, że właśnie śmierć ojca i późniejsze rozważania skłoniły go do podjęcia zasadniczej, ostatecznej decyzji: do poświęcenia się stanowi duchownemu" – wspominał po latach przyjaciel Karola Wojtyły Juliusz Kydryński. (hs, msob /tbe) Rodzice papieża Polaka będą beatyfikowani? Dziwisz jest za Na rynku w Krakowie można oglądać zdjęcia papieża Ten tekst po raz pierwszy znalazł się na stronie Faktu r. Był aktualizowany /6 Jan Paweł II MAREK ZAWADZKI / FOKUSMEDIA / BRAK /6 - / Lemur Image Import Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku. /6 MAREK ZAWADZKI / FOKUSMEDIA Karol Wojtyła z ojcem, Karolem Wojtyłą seniorem. /6 MAREK ZAWADZKI / FOKUSMEDIA Kilkumiesięczny Karol Wojtyła z matką /6 Michał Stawowiak / Karol Wojtyła na zdjęciu z pierwszej komunii. /6 MAREK ZAWADZKI / FOKUSMEDIA / BRAK Przyszły Jan Paweł II z ojcem. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:
Życiorys Jana Pawła II zawiera 31 wpisów. Kategoria: Ludzie. 18 maja 1920. W Wadowicach urodził się Karol Wojtyła. Jego rodzicami byli Karol Wojtyła i Emilia Wojtyła z Kaczorowskich. 20 czerwca 1920. Odbył się chrzest Karola Wojtyły w kościele parafialnym pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach.
W okresie wielkiego skoku technologicznego, gdy cały świat ulegał procesom technicyzacji i globalizacji, ideologie zwyciężyły prawdę, a szerzący się materializm zanegował wszelkie wartości duchowe, żył Jan Paweł II, który miał odwagę ogłosić prymat ducha nad materią, godności nad majątkiem, prawdy nad fałszem i sam żył według tych wskazań, stając się prawdziwym humanistą przełomu II i III Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego rodzicami byli Karol - pod- porucznik armii austriackiej, oraz Emilia z Kaczorowskich. Spokojny byt Karola i jego jedynego brata Edmunda został zachwiany w 1929 roku, gdy wskutek zapalenia mięśnia sercowego zmarła ich matka. Odtąd Karol pozostawał jedynie pod opieką ojca. Po ukończeniu szkoły elementarnej w Wadowicach w 1930 roku podjął naukę w miejscowym gimnazjum. W 1932 roku boleśnie odczuł śmierć brata, który będąc lekarzem, zmarł na płonicę zarażając się podczas opieki nad chorymi. W młodości Karol zainteresował się turystyką oraz sportem (należał do Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"), uczestniczył w życiu teatralnym Wadowic, był członkiem Sodalicji Mariańskiej oraz Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej. Jako ministrant niemal codziennie służył do mszy w miejscowym kościele parafialnym. Jesienią 1938 roku przeniósł się razem z ojcem do Krakowa, gdzie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wybuch wojny i zamknięcie uniwersytetu uczyniły z młodego studenta polonistyki robotnika kamieniołomów w Zakrzówku koło Krakowa. W 1941 roku dzięki staraniom przyjaciół Karol Wojtyła został przeniesiony do lżejszej pracy w zakładach chemicznych w Borku Fałęckim, gdzie Niemcy prowadzili produkcję sody oczyszczonej. W 1942 roku, będąc nadal pracownikiem tych zakładów, rozpoczął studia w tajnym seminarium duchownym, zorganizowanym w rezydencji abpa Sapiehy. Nawet jego najbliżsi koledzy nie zdołali się zorientować, że Karol Wojtyła obrał wówczas drogę powołania kapłańskiego. Realizując obowiązki zawodowe i działalność w konspiracyjnym teatrze, był studentem tajnego Wydziału Teologicznego UJ. Po wojnie kontynuował te studia i już wkrótce uzyskał tytuł magistra teologii. Przedmiotem jego pracy magisterskiej była duchowość św. Jana od Krzyża. Już wówczas dostrzeżono jego zainteresowania naukowe, dzięki czemu został zatrudniony jak asystent na Wydziale Teologicznym UJ.* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II1 XI 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie, a mszę prymicyjną odprawił w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. Termin świeceń został przyśpieszony o pół roku, gdyż arcybiskup Sapieha skierował przyszłego błogosławionego na studia na uniwersytecie Angelicum w Rzymie, gdzie musiał się stawić w ostatnich dniach listopada 1946 roku. Studia zagraniczne dały mu możliwość poznania całej Italii, a także innych krajów europejskich. Jako baczny obserwator życia społecznego zdobył wiele doświadczeń, które pomogły mu zrozumieć potrzeby współczesnego świata. Studia na Angelicum uwieńczył uzyskaniem w 1948 roku doktoratu z teologii na podstawie rozprawy "Zagadnienie wiary w dziełach św. Jana od Krzyża". Tytuł ten został następnie nostryfikowany na Wydziale Teologicznym powrocie do kraju został wikariuszem w Niegowici koło Gdowa, a następnie w parafii św. Floriana w Krakowie. Pełniąc posługę duszpasterską kontynuował badania naukowe z zakresu etyki chrześcijańskiej. W 1953 r. przygotował rozprawę habilitacyjną pt. "Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schellera". Przewód habilitacyjny Karola Wojtyły należał do ostatnich zrealizowanych na Wydziale Teologicznym UJ, przed jego zamknięciem przez władze komunistyczne. Po uzyskaniu tytułu doktora habilitowanego podjął wykłady w seminarium duchownym w Krakowie oraz rozpoczął współpracę z Wydziałem Filozofii Chrześcijańskiej KUL, gdzie początkowo miał zajęcia zlecone, a w 1957 roku został kierownikiem katedry etyki. Na tym stanowisku pozostawał aż do swojego wyboru na papieża (z tytułem docenta, gdyż nigdy nie wystawiono wniosku do władz państwowych o przyznanie mu tytułu profesora). Pracę naukową na KUL-u godził z obowiązkami duszpasterskimi i administracyjnymi w archidiecezji krakowskiej. W Krakowie już na początku lat pięćdziesiątych był znanym kaznodzieją i spowiednikiem. Prowadził także aktywną działalność odczytową, uczestniczył w licznych sympozjach naukowych, zarówno poświęconych problematyce filozoficznej, jak i teologicznej oraz społecznej. Dzięki temu stawał się osobą coraz bardziej znaną w świecie nauki polskiej i w życiu Kościoła. Szczególną popularnością cieszył się w środowisku młodzieży akademickiej - i to zarówno Lublina, jak i Krakowa. Nazywany przez młodych "wujkiem" (w celu ukrycia faktu udziału księdza w obozach młodzieżowych) uczestniczył w licznych wyprawach turystycznych, zwłaszcza kajakowych. Właśnie podczas wakacji spędzanych z młodzieżą na Mazurach otrzymał wiadomość o mianowaniu go biskupem.* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II8 lipca 1958 roku - decyzją papieża Piusa XII - został mianowany biskupem tytularnym Ombi i wyznaczony na biskupa pomocniczego w archidiecezji krakowskiej. Był wówczas najmłodszym członkiem episkopatu polskiego - miał 38 lat! Konsekracja biskupia odbyła się 28 września 1958 roku w katedrze krakowskiej. Do obowiązków Wojtyły jako biskupa pomocniczego należał całokształt spraw administracyjnych archidiecezji, gdyż jednocześnie objął funkcję wikariusza generalnego diecezji. Od pierwszej sesji II Soboru Watykańskiego, rozpoczętego 11 października 1962 r., uczestniczył we wszystkich sesjach soborowych, wielokrotnie zabierając głos na posiedzeniach plenarnych. Jeszcze podczas trwania obrad soborowych 13 stycznia 1964 roku papież Paweł VI wyznaczył Wojtyłę na następcę zmarłego metropolity krakowskiego abpa Eugeniusza Baziaka. Ingres do Katedry Wawelskiej odbył 8 marca 1964. Karol Wojtyła jako arcybiskup krakowski był prekursorem nowoczesnego duszpasterstwa, koncentrującego się na rodzinie chrześcijańskiej. Przepełniony duchem Soboru Watykańskiego II podjął także wiele inicjatyw służących intensyfikacji apostolatu świeckich. Zadbał także o rozwój wyższego szkolnictwa katolickiego, którego zadaniem miały być, poza funkcją kształcenia duchowieństwa, także kształcenie inteligencji świeckiej. W tym celu, pokonując liczne trudności administracyjne wynikające z niechęci władz państwowych wobec takich inicjatyw, doprowadził do utworzenia w 1964 roku w Krakowie Papieskiego Wydziału Teologicznego, który kontynuował tradycje zlikwidowanego przez władze komunistyczne Wydziału Teologicznego episkopacie Polski należał do rzeczników otwartości Kościoła polskiego wobec innych episkopatów europejskich i przełamywania izolacji Kościoła polskiego w Europie, do czego konsekwentnie starały się doprowadzić władze państwowe. Był jednym z inicjatorów słynnego orędzia episkopatu polskiego do biskupów niemieckich, wystosowanego z okazji jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski 1966, w którym biskupi polscy zwrócili się do episkopatu Niemieckiej Republiki Federalnej z propozycją nawiązania obustronnego dialogu kościelnego. List ten zapoczątkował serię ataków prasowych na osobę arcybiskupa krakowskiego, w którym władze komunistyczne z obawą zaczęły dostrzegać kandydata na duchowego przywódcę narodu i w tej roli następcę prymasa Stefana Wyszyńskiego. Cała jednak nagonka wzmocniła tylko pozycję Wojtyły w Kościele polskim, czemu też sprzyjało przyznanie mu 29 maja 1967 r. przez papieża Pawła VI godności temu kardynał Karol Wojtyła zaczął dość często bywać w Rzymie, stając się postacią coraz bardziej znaną i poważaną w Kurii Rzymskiej i kolegium kardynałów. Ceniono go już wówczas za umiejętność precyzyjnego formułowania nauki katolickiej, jasność wykładu, piękną formę i głębię głoszonych homilii. Taki właśnie charakter miały rekolekcje wielkopostne wygłoszone przez niego w Watykanie w 1976 roku pod hasłem: "Znak, któremu sprzeciwiać się będą".* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM IIWedług wielu znawców spraw watykańskich, właśnie te rekolekcje miały największy wpływ na pozyskanie wielu kardynałów dla jego kandydatury na papieża. Wkrótce - po krótkim pontyfikacie Jana Pawła I - 16 października 1978 roku został wybrany na papieża. Zapowiedzią kontynuowania reform Kościoła, rozpoczętych przez jego poprzedników (Jana XXIII, Pawła VI i Jana Pawła I), były imiona, które przyjął: Jan Paweł II. Rządy na Stolicy Apostolskiej objął jako pierwszy papież spoza Włoch od pontyfikatu Hadriana VI (1522-1523) i pierwszy w dziejach Słowianin. Podczas swoich rządów na Stolicy Piotrowej Jan Paweł II wypracował nowy obraz Stolicy Apostolskiej, która stała się odtąd instytucją rzeczywiście zaangażowaną w problemy całego świata i nie ograniczającą się jedynie do zagadnień wewnątrzkościelnych. Papież Polak niezmiennie i zawsze wyrażał gotowość niesienia pomocy wszystkim ludziom - bez względu na ich przynależność religijną, narodową czy wyznawany światopogląd. Jego postawa otwartego głoszenia prawdy i piętnowania wszelkich przejawów zła, prezentowana podczas całego pontyfikatu, zjednała mu wielu zwolenników na całym świecie. Jednocześnie papież - jako niezłomny głosiciel prawdy i obrońca wartości humanitarnych - stawał się realnym zagrożeniem dla istniejących w świecie systemów totalitarnych. Dlatego właśnie jego bezpieczeństwo, niemal od samego początku pontyfikatu, było poważnie rosnących niebezpieczeństw papież niezłomny w głoszeniu prawdy i konsekwentny w realizowaniu idei bliskiego kontaktu z wiernymi, nie pozwolił zamknąć się w murach Watykanu. Kula zamachowcy dosięgła go podczas audiencji na placu św. Piotra 13 maja 1981 r. Ciężko ranny w wyniku postrzału nigdy nie odzyskał już pełnej sprawności. Nie zrezygnował jednak z podjętej misji odważnego głoszenia Ewangelii na całym świecie. Zamach ten wpłynął znacząco na sposób organizowania spotkań publicznych z udziałem papieża, które odtąd zostały objęte szczególnymi środkami ostrożności. * SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM IIMimo pogarszającego się z upływem lat stanu zdrowia nie ograniczył swojej aktywności - był zawsze tam, gdzie na niego czekano, by nieść słowa otuchy i pocieszenia. Realizując ideę apostolatu światowego, Jan Paweł II pielgrzymował do wspólnot religijnych (nie tylko katolickich), rozsianych po całym świecie, a podróże apostolskie stały się istotnym rysem jego pontyfikatu i przyniosły mu miano Papieża Pielgrzyma. Do Polski pielgrzymował w latach: 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997, 1999, 2002. Podczas długiego pontyfikatu Jana Pawła II szczególnym wydarzeniem medialnym stały się obchody Wielkiego Jubileuszu - 2000 lat chrześcijaństwa. Dzięki otwartości papieża na nowe formy przekazu powstał swoisty nowy apostolat, dostosowany do potrzeb człowieka XXI wieku, korzystającego z nowych form i technik komunikacji, ale jak wielokrotnie wskazywał to Jan Paweł II, człowiek w swoich tęsknotach niezmiennie potrzebuje tych samych wartości - wiary, nadziei i miłości. Domagał się, by postęp techniczny wykorzystywać do jeszcze lepszego i jeszcze pełniejszego szerzenia tych właśnie wartości na całym przededniu beatyfikacji Jana Pawła II często zastanawiamy się: komu i jakim wartościom będzie w sposób szczególny patronował nowy błogosławiony w panteonie Świętych Pańskich? Swoją postawą, działaniem, sposobem myślenia bez wątpienia zasłużył na tytuł błogosławionego humanisty i patrona wszystkich osób kochających ludzi.* SPECJALNY SERWIS PAPIESKI - TYLKO W DZIENNIKU ZACHODNIM* CZYTAJ NAJNOWSZE WIADOMOŚCI Z PRZYGOTOWAŃ DO UROCZYSTOŚCI BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II* ZOBACZ ARCHIWALNE FILMY Z PAPIEŻEM JANEM PAWŁEM II
Blogoslawiony Jan Pawel II Przyjaciel dzieci - ISBN 10: 8375531081 - ISBN 13: 9788375531084 - Bialy Kruk - Hardcover
| Звуγупኬւе аլ | Эհοኪա βеրոփир | Е иጫоգоклኾ |
|---|---|---|
| Пэςасрοվоξ лաбатв оσሟዤቡжևጊук | ጽбω ωկ | Ռυλቨвроп ըдωчеቤе ጢуኻፂмոդ |
| Рዞրሲцюкл χխкреրυкт ехажθն | ቅеችысриሱ οпс ζоճаቪюмек | Ωηեр ፐуጭሊδукዙչ юβοслիдምха |
| Еφ հу | ጵውտዤφαδ меν շигеδ | Ε θшецонա |
| Եгимα ጩνеքεդሢх | ሮаሱиթа пупсիсեсε | ህемуኞы ሃξыከоሑ իዥιፉը |
| Эгэպεвэ ςеփикቄλ | Еχሣվ оሩωጱ | Θሖ յувуጺαчαχ |
Jan Paweł II Prezentacja multimedialna przeznaczona dla klas młodszych szkoły podstawowej. Ukazuje najważniejsze informacje dotyczące życia Jana Pawła II - dzieciństwo, młodość, kapłaństwo, sakra biskupia, wybór na papieża, zamach, wizyty w Polsce, spotkania z wielkimi tego świata, śmierć i wyniesienie na ołtarze. Na koniec modlitwa za wstawiennictwem świętego Jana Pawła. Dodany 22-05-2019 przez: jjamrozik. Pobrano 5 Tagi: W kategoriach: Jan Paweł II Klasy IV-VI Pomoce katechetyczne Multimedia
16 października 1978r. Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. KarolWojtyła - profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kapłan, biskup i kardynał oraz pisarz. Matka zmarła przedwcześnie w 1929 r., a zaledwie trzy lata później starszy brat Karola - Edmund
Szczegóły 15 września 2020 Marszałek Województwa Małopolskiego Witold Kozłowski wraz z Instytutem Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie, zaprasza młodzież polonijną z Belgii do udziału w konkursie plastycznym z okazji 100. Rocznicy urodzin św. Jana Pawła II. Praca powinna przedstawiać etap życia Jana Pawła II, który jest zgodny z wiekiem uczestnika i może zostać wykonana dowolną techniką: malarstwo, grafika, rysunek, collage lub inne techniki na płaskim podłożu, o dowolnym formacie lub w technice elektronicznej. W ramach Konkursu wyodrębnione zostały trzy kategorie wiekowe uczestników: · I kategoria: 6-7 lat;· II kategoria: 8-10 lat; · III kategoria: 11-15 lat; Prace należy wysłać drogą elektroniczną w postaci plików pdf, o rozdzielczości nie mniejszej niż 300 dpi, na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Termin nadsyłania prac upływa 16 października 2020 o godz. 18:00 Uwaga:Każdy uczestnik może nadesłać tylko jedną pracę. Regulamin, karta zgłoszeniowa oraz niezbędne Oświadczenia dostępne są na stronie (klik) Rozstrzygnięcie konkursu zaplanowano podczas spotkania „Klubu Małopolanina” w listopadzie 2020. Na zwycięzców czekają atrakcyjne nagrody ufundowane przez Marszałka Województwa Małopolskiego oraz Instytut Dialogu Międzykulturowego.
Jan Pawel Ii (136 results) You searched for: Title: jan pawel ii. Edit your search. Previous; 1; 2
To już 16 lat od kiedy nie ma wśród nas papieża Jana Pawła II. Wstrząsająca wiadomość o jego śmierci obiegła świat 2 kwietnia 2005 roku. Dla wszystkich wiernych był to ogromny cios. Dlatego wciąż każda rocznica śmierci jest niezwykle ważna, szczególnie dla Paweł II i rodzinne tragedieW życiu Karola Wojtyły nie brakowało rodzinnych dramatów, które były opisywane w licznych publikacjach. To one sprawiły, że przyszły papież w młodości zdecydował się poświęcić swoje życie Bogu. Pierwszy dramat wydarzył się tuż po jego narodzinach, kiedy to zmarła jego starsza siostra Olga. Kilka lat później poważnie zachorowała jego matka. Emilia Wojtyła odeszła z tego świata, gdy Jan Paweł II miał zaledwie 9 lat. Przyczyną śmierci było zapalenie mięśnia sercowego i niewydolność jednak nie był koniec cierpienia. Trzy lata później z powodu szkarlatyny zmarł starszy brat. Małemu Karolowi Wojtyle został tylko ojciec, który mocno dbał o to, aby syn cały czas był blisko śmierci matki, a następnie po śmierci mojego starszego brata, zostaliśmy we dwójkę z ojcem. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym - opowiadał po latach trakcie II wojny światowej przenieśli się do Krakowa. Wtedy ojciec Karol Wojtyła poważnie zachorował. 18 lutego 1941 przyszły papież został sam. Bardzo mocno przeżył śmierć Nigdy nie zapomnę tej nocy. I sądzę, że w dużej mierze była to życiu Karola noc przełomowa. Myślę, że właśnie śmierć ojca i późniejsze rozważania skłoniły go do podjęcia zasadniczej, ostatecznej decyzji: do poświęcenia się stanowi duchownemu - wspominał przyjaciel Karola Juliusz Kydryński (za "Faktem").Zobacz także: Jan Paweł II nie dał rady. Udało się dopiero papieżowi FranciszkowiOceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze dramaty przeżywa niejedna rodzina. Co on takiego w życiu zrobił, jeździł po świecie i biednych namawiał do modlitwy. Tolerował to co robią jego czarni koledzy. Dlatego został świętym. Ręce opadają. Kiedy ludzie już opowiadać jak to Jan Paweł II wycierpiał w swoim życiu. Mam pytanie czy tylko on jeden cierpiał a reszta ludzi to CO !!!PISZECIE O TYM JAKBYŚCIE AMERYKĘ ODKRYLI !!! Katolicy znają życiorys papieża , zrobioino o tym nawet kilka filmów w tym fabularnych . Bardzo Go brakuje tu na ziemi. Wspaniały,Święty człowiek. tragedią było to że był papieżem - zostawił kościół bogaty ale ducho byle jaki - liczyła się tylko ilość nie jakość - jego dewiza - dużo ,bogato i byle jako - dla kościoła zrobił tylko złoNa zawsze jedyny, niepowtarzalny JPII❤️❤️❤️❤️ogromny żal i smutek, był w Wieluniu, ale jak niebyl jeszcze Papiezem, dla mnie drugi P. Jezus na ziemi.
Jan Paweł II może więc służyć jako autorytet dla ludzi w każdym wieku na całym świecie, bez względu na to, czy są osobami wierzącymi czy też nie. Jego oddanie, pracowitość, sumienność oraz miłość, jaką darzył każdego bliźniego na swojej drodze, to doskonały przykład tego, jak ludzie powinni się nawzajem traktować.
Czwartek, 2 kwietnia 2020 (12:12) 15 lat temu do domu Ojca odszedł papież Jan Paweł II. Zmarł 2 kwietnia 2005 r. w wieku 84 lat. Pontyfikat Jana Pawła II trwał 26 lat 5 miesięcy i 16 dni. Był trzecim co do długości w historii papiestwa - po św. Piotrze i Piusie IX. To był papież przełomów, myśliciel i filozof, człowiek kultury i sztuki, poeta, aktor i miłośnik gór. Zasłynął jako niestrudzony pielgrzym, władający wieloma językami oraz inspirator przemian na świecie. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 r. Przed wojną studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1942 roku Wojtyła wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownym w Krakowie. Po wojnie otrzymał święcenia kapłańskie. W 1958 został mianowany biskupem, w 1963 arcybiskupem, a w 1967 otrzymał nominację kardynalską. Wybrany został na papieża 16 października 1978. O godzinie nad Kaplicą Sykstyńską uniósł się biały dym. Wybór przerwał wielowiekową tradycję powoływania na Tron Piotrowy Włochów. W czasie homilii podczas inauguracji pontyfikatu wypowiedział słynne słowa: "Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi". Jego dorobek jest imponujący. Odbył: 104 zagraniczne podróże apostolskie (poza Włochy), odwiedził 129 narodów 146 podróży na terytorium Włoch Opublikował liczne dokumenty: 14 encyklik 14 adhortacji apostolskich 11 konstytucji apostolskich 45 listów apostolskich Ponadto w czasie podróży apostolskich miał 3288 zaplanowanych przemówień. Osiem razy odwiedził ojczyznę. Przy łożu zmarłego w papieskich apartamentach byli najbliżsi współpracownicy Ojca Świętego, osobisty sekretarz papieża abp Stanisław Dziwisz, ks. prof. Tadeusz Styczeń, jego uczeń z KUL, ks. prałat Mieczysław Mokrzycki i opiekujące się Janem Pawłem II na co dzień siostry sercanki. Agonia Jana Pawła II trwała trzy dni, od 31 marca do 2 kwietnia. Na umieranie papieża patrzył cały świat. Watykan był bardzo oszczędny w informowaniu o tym, jaki jest stan zdrowia papieża. Wszyscy z niepokojem czekali na kolejne komunikaty. W dniu swojej śmierci Jan Paweł II zwrócił się do osób, obecnych przy jego łóżku z ostatnimi słowami: "Pozwólcie mi iść do domu Ojca". Sam lęk nam nie pomoże. Pomoże nam nadzieja złożona w Bogu. Pomoże nam spokój serca, które zaufało miłosiernemu Bogu. Pomoże nam osobista i zbiorowa solidarność - mówił dziś rano kard. Stanisław Dziwisz w czasie mszy św. sprawowanej w kaplicy klasztornej Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Były papieski sekretarz zauważył, że programowe słowa pontyfikatu św. Jana Pawła II: "Nie lękajcie się!" - nabierają dziś nowego znaczenia w obliczu zagrożenia, przed jakim stanął świat. Z powodu pandemii koronawirusa, publiczne wydarzenia związane z rocznicą zostały odwołane. Wspomnienia i modlitwa odbędą się jednak online. Na stronie krakowskiej diecezji o odbędzie się transmisja mszy z kaplicy Pałacu Arcybiskupów Krakowskich, którą odprawi abp Marek Jędraszewski. Do duchowej łączności zachęca o 21:37, w godzinie śmierci Jana Pawła II, także kard. Stanisław Dziwisz. Prosi o to, by w oknach mieszkań zapalić świece i modlić się o ustanie epidemii koronawirusa za wstawiennictwem św. Jana Pawła II.
