‹‹ ‹ 1 2 3 4 5 6 › ›› Strona 1 z 386 Polecane posty Witam Jestem tu nowy i jestem nowym rolnikiem. Mam zamiar zasiać owies i napiszcie czy wszystko dobrze będę robił. 1. Było wcześniej pszenżyto 2. Nic nie było robione od czasu żniw, ponieważ dopiero teraz wydzierżawiłem tą ziemie. 3. Jest tam trochę perzu i mam zamiar jutro to podorać (zobaczę jak będzie szło). 4. No wiosnę tak gdzieś 2 tyg. przed sianiem zaoram. 5. Później trzeba rozsiać nawóz ale nie wiem jaki? Możecie mi coś polecić i w jakich dawkach go siać? Po jakim czasie mam to zdrapać i zasiać owies?? 5. Po zdrapanym powlekę i zasieje owies. 6. Trzeba jeszcze raz sypnąć nawozem ale po jakim czasie?? I jakim nawozem?? 7. Trzeba opryskać tylko nie wiem kiedy i jakim opryskiem?? Jak możecie to odpowiedzcie na moje pytania i jak coś jest źle to poprawcie. Z góry dziękuje. Pozdrawiam 2 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach ja daje trochę polifoska 8 na wiosnę, pryskam Chwastox turbo 2l/ha Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach nie kupuj chwastoxu bo to jest wielkie "G" teraz kupilem inny oprysk polecilmi go kumpel i on go stosuje rok w rok i mowi ze jest duuuzo lepszy od chwastoxu nie pamietam nazwy ale jak znajde banki po oprysku to napisze Zapraszam do oglądania oceniania i komentowania ;) Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Wiadomość z u mnie mawiają jeżeli chodzi o owies oczywiscie siej w błoto zbieraj złoto 1 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Jak jest perz to opryskaj to teraz rudupem i oraj za 2 - 3 tyg raz a porządnie, na wiosne nie ma po co orac wystarczy dobrze podrapac a wcześniej posiac nawóz, zależy jakie tam zasoby w ziemi masz jak marnie to będzie wyglądąło to posiejesz jeszcze nawóz raz albo dolistnie w oprysku Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Witam. Mam pytanie jesienią zaorałem obornik owczy (12 rozrzutników t na/ha),chcę siać owies i jęczmień .jaki nawóz i ile wysiać? Plon owsa to około tony/ha. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach A jaki jest sens siania owsa, nie lepiej posiać mieszanki zbożowej 50% jęczmienia 50% pszenicy? Sam owies nie nadaje się zbytnio na pasze i plonuje słabo, tylko słomy jest dużo. U nas mieliśmy kiedyś w mieszance sporo owsa, plony były słabe i prosięta chorowały, owies w czystym siewie to chyba tylko dla koni jest dobry. Siejemy teraz mieszankę 60% jęczmienia 35% pszenicy 5% owsa efekty są dużo lepsze, nawóz to około 250kg wieloskładnikowego przeważnie polifoski 4 siane pod korzeń. Pryskamy chwastoxem albo chwastoxem extra. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach podłącze się do tematu. sieje ktoś z was owies bezłuskowy? i czy nadaje się do mieszanek zbożowych Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach @wojtas u nas kiedyś był ten bezłuskowy w mieszance, czyli sie nadaje ale obecnie się tego u nas nie praktykuje, nie wiem czego musiał bym zapytać ojca ale pamiętam ze starym śrutownikiem kiepsko się go mieliło-tzn. zapychało się. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Sieje w czystym siewie dla koni a słomę sprzedaję. A jaka mogła byc przyczyna że połowa ziarna była pusta a rok wcześniej wszystko było w porządku? Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach jedną z przyczyn może być zbyt puźny oprysk na chwasty,prowadzi do nie płodności ziarniaków Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach podłącze się do tematu. sieje ktoś z was owies bezłuskowy? i czy nadaje się do mieszanek zbożowych Sieję go już kilka lat. Ponieważ nie mam innych upraw poza zbożami (nie mam czasu, sprzętu i rynku zbytu w mojej okolicy), to owies jest dla mnie ratunkiem, bo mogę po nim siać pszenicę. Jak chowałem tuczniki, to ziarno zwykłego owsa nie byłoby najlepsze na paszę (za dużo włókna) i zdecydowałem się na bezłuskowy (odmiana Akt). Plony są nieco poniżej przeciętnej z innych zbóż, ale jego 35% udział w paszy dawał mi przyspieszenie chowu ok. 1 tygodnia. Powodowało to też nieznaczny wzrost otłuszczenia, ale u nas nie było oceny poubojowej więc mnie to nie martwiło. Teraz zboże sprzedaję i trzeba szukać nabywcy (nie każdy chce kupić owies bezłuskowy, ale niektórzy doceniają jego wartość). Do zalet zaliczyłbym też to, że ma sztywniejszą słomę od zwykłego owsa i można go bardziej podgonić azotem. Najgorszą wadą owsa bezłuskowego jest kurz - przypomina zmieloną watę szklaną - nie znam gorszego cholerstwa - koszula przestaje gryźć po siódmym praniu Koszenie kombajnem bez kabiny to tragedia <_< Co do mieszanek zbożowych, to nie różni się od zwykłego owsa, ale widziałbym problem z jęczmieniem j. - jęczmień koszę na początku żniw, a owies na końcu. Termin siewu też trochę się różni (zależy od rejonu) bo generalnie owies jak najwcześniej, a jęczmień trochę (2 tyg.) później. Z pszenicą jarą nie mam doświadczenia, ale taka mieszanka na paszę dla drobiu i tuczników byłaby extra. Brak roboty, nadmiar kasy = popieprzone w głowie. Rolnictwo ratuje mnie przed jednym i drugim. Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Ja również sieję owies. Do palenia w piecu. Jaką odmianę polecacie? Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach ile wsiać na ha na 5-6kl?? PONAD 200kg? Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach ja sieję na takiej klasie 200kg. ale staram się siać w miarę wcześnie. jak będzie mokro to ci się dobrze rozkrzewi i będzie ok a jak sucho to lepiej żeby tych roślin bylo mniej na metrze kwadratowy bo wtedy nie będą musiay walczyć o skladniki pokarmowe. sprzedam kombajn fortschritt E 517 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach 172kg/ha owsa wystarczy? bo tylko na tyle moge nastawic siewnik Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach jak na 5 i 6 klase ziemi to chyba troche za malo. tym bardziej że mamy juz prawie kwiecień. możesz zasiać tyle napewno coś urośnie a może sie okazac że dobrze na tym wyjdziesz:) sprzedam kombajn fortschritt E 517 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Ferdek07, zrób próbę kręconą i wtedy zobaczysz ile można naprawdę wysiac. Potrzeba na to z 15 minut a informacja jest dośc wiarygodna, zwłaszcza że zboże zbożu nie równe, o zużyciu podzespołów siewnika już nie wspomnę. Poszukuję osób posiadających pojemniki paszowe "POJ-PASZ" firmy BIN, proszę o kontakt przez PW lub gg 1772781"Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali" - Jan Paweł II Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach “Sukces, to robienie tego, co chcesz robić, kiedy chcesz, gdzie chcesz, z kim chcesz, tak długo, jak tylko chcesz.” Anthony RobbinsSprzedam: rozsiewacz rauch zs(a) komet, rozsiewacz kuhn zsa 450 hydr, rozrzutnik czarna białostocka, przyczepę niską wywrotkę zarejestrowaną, agregat ścierniskowy kongskilde vibro-flex 9 łap, Prasę z224/1, alufelgi 18" BMW m3 styling 72 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach pewnie w tych miejscach jest za sucho, może jeszcze nie dosypany nawóz Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach To raczej nie to. Z tego co widać w miejscach gdzie owies pożółkł stoi woda. Może właśnie od nadmiaru wody tak jest... Zapraszam na swój profil Pozdro :-) Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach A da się jakoś tem pomóc? Jak będe peyskał na skrzypionke to moge coś dolac “Sukces, to robienie tego, co chcesz robić, kiedy chcesz, gdzie chcesz, z kim chcesz, tak długo, jak tylko chcesz.” Anthony RobbinsSprzedam: rozsiewacz rauch zs(a) komet, rozsiewacz kuhn zsa 450 hydr, rozrzutnik czarna białostocka, przyczepę niską wywrotkę zarejestrowaną, agregat ścierniskowy kongskilde vibro-flex 9 łap, Prasę z224/1, alufelgi 18" BMW m3 styling 72 Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach umnie na piachu tak samo zolty latkami i nawozu mu niebrakuje wielkosc jednakowa jak zielonego , sprobuje prysnac nawozem moze cos pomoze Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach Ja również sieję owies. Do palenia w piecu. Jaką odmianę polecacie? Również ogrzewam dom owsem, super sprawa. Mialem kilka odmian kupionych na bazarze a jedna z prowadziłem z niemieć. Zostawiłem ta niemiecka Nelsona która ma wysoka kaloryczność i pozostawia mało popiołu, ma mniej białka a więcej tłuszczu co rewelacyjnie się spala. Także szukam porady jak zwiększyć urodzaj. Mam 4-5 klasę i w zeszłym roku zebrałem 4t/ha. W tym roku powinno być lepiej bo już nie powtarzałem przeszłego roku błędów. Jak wyciągnę 5t z ha to mi tego na sezon wystarczy. Wciąż się nie wierzy ze w dzień dzisiejszy ogrzewanie może być darmowe a i komfort z wyższej półki. jaki stosujecie antywylegacz na owies? Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach ‹‹ ‹ 1 2 3 4 5 6 › ›› Strona 1 z 386 Bądź aktywny! Zaloguj się lub utwórz konto Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony Zaloguj się Posiadasz własne konto? Użyj go! Zaloguj się

Są to głównie odmiany żółtoziarniste, wyjątek stanowi odmiana Gniady o brązowej barwie łuski. W roku 2023 wzorzec stanowiły odmiany: Rambo, Gepard i Kozak ze średnim plonem 61,6 dt/ha. Dla owsa zwyczajnego najwyższym plonem ziarna w roku 2023 wykazały się odmiany Agent (103% powyżej wzorca) i Rambo (102% powyżej wzorca).

^{Większość osób nie zdaje sobie sprawy, że powiedzenie „końskie” zdrowie nie jest do końca trafione. Zwierzęta te wyglądają majestatycznie, jednak są bardzo delikatne. Choć wydaje się, że koniom do szczęścia nie potrzeba niczego poza sianem, słomą i owsem, to prawda jest zupełnie inna. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jakie pasze dla koni sprawdzają się najlepiej, kontynuuj czytanie naszego artykułu. Zapraszamy serdecznie! Spis treści: 1. Jak żywić konia? Praktyczne porady 2. Rodzaje pasz dla koni 3. Owies w diecie koni 4. Błędy w żywieniu koni Jak żywić konia? Praktyczne porady Dieta dla koni musi zawierać właściwą ilość białka, witamin, minerałów i włókien. Należy jednak pamiętać, że nie ma jednej idealnej diety dla wszystkich koni, ponieważ prawidłowy dobór składników odżywczych zależy od wieku zwierzęcia, intensywności treningów, masy ciała, tempa przemiany materii i temperatury. Najbardziej wartościową żywnością dla koni są tzw. zielonki, czyli soczyste trawy z pastwisk. Należy jednak pamiętać, aby wybrać odpowiednie miejsce do wypasania, gdyż niektóre trawy zawierają pestycydy i metale ciężkie, które stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierząt. Głównym pokarmem koni udomowionych jest siano, czyli tzw. objętościowa pasza, składająca się z wysuszonych traw łąkowych. Należy jednak zaznaczyć, że siano sianu nierówne. Jego jakość zależy głównie od wieku, klimatu i wykorzystywanych metod suszenia. Siano leżące dłużej niż 12 miesięcy jest mało wartościowe i niesmaczne. Dodatkowo znajduje się na nim sporo kurzu i roztoczy. Często na starym sianie pojawiają się także pleśniowe grzyby. Wszystkie te zanieczyszczenia i drobnoustroje mogą powodować u koni alergie i problemy z drogami oddechowymi. Wybierając siano dla konia, najlepiej postawić na produkt z dużą ilością lucerny, natomiast jak najmniejszą zawartością kwaśnych traw. Dużym błędem jest podawanie zwierzętom sian pochodzących z niepewnych źródeł, gdyż często zawierają one szkodliwą chemię i pestycydy. Nie zaleca się również wypasania koni w pobliżu pól uprawnych, które są nawożone i spryskiwane. Rodzaje pasz dla koni - objętościowe i treściwe Do pasz objętościowych dla koni zalicza się nie tylko siano, ale również tzw. sieczki. Są one bezpieczną opcją, gdyż zostały ujednolicone, a każda ich porcja zawiera taką samą ilość składników odżywczych. Sieczki dla koni można kupić w sklepach zoologicznych oraz w internecie. Najpopularniejsze są produkty z lucerny, gdyż zawierają one dużo witamin, wapnia i białka. W sprzedaży można znaleźć także sieczki z trawy. Dzięki nim konie znacznie lepiej przyswajają pasze treściwe. Treściwe pasze dla koni można podzielić na pełnoporcjowe i balancery. Wśród pierwszych z nich dostępne są produkty wysokoenergetyczne, niskoenergetyczne i pasze zwiększające masę. Balancery zawierają nieco bardziej skoncentrowane składniki. Należy pamiętać, że zarówno pasze treściwe dla koni, jak i balancery podaje się w połączeniu z paszą objętościową, stanowiącą podstawę żywienia. Owies w diecie koni Część właścicieli koni karmi swoje zwierzęta owsem. Jest to temat dość kontrowersyjny, gdyż to zboże ma wielu przeciwników. Niektórzy uważają, że jest ono niezdrowe, a nawet niebezpieczne. Czy to prawda? Nie do końca. Owies nie stanowi zagrożenia dla zdrowia koni, jednak nie jest on polecany wszystkim zwierzętom ze względu na dużą zawartość węglowodanów. Owsa nie należy podawać koniom nadpobudliwym, wymagającym żywienia niskoglikemicznego, narażonym na chorobę Cushinga i zmagającym się z wrzodami. Dwa najczęstsze błędy w żywieniu koni Dobranie odpowiedniej diety dla konia to nie lada wyzwanie. Istnieją jednak pewne zasady dotyczące żywienia, których powinien trzymać się każdy właściciel tych zwierząt. Niestety, wielu hodowców o nich zapomina lub je lekceważy. Jeśli chcesz, aby Twój koń żył jak najdłużej i chorował jak najrzadziej, unikaj poniżej wymienionych błędów. Błąd numer 1: Podawanie zbyt małej ilości paszy objętościowej Pasza objętościowa to podstawowa żywność w diecie koni. Układ trawienny tych zwierząt jest przystosowany do trawienia niewielkich ilości jedzenia do 18h w ciągu doby. Aby układ żołądkowo-jelitowy konia odpowiednio funkcjonował, należy zapewnić mu minimum 1-1,5 kg paszy objętościowej na 100 kg masy ciała. Błąd numer 2: Podawanie paszy treściwej przed paszą objętościową Koń powinien mieć zapewniony dostęp do odpowiedniej ilości paszy objętościowej nie tylko w dzień, ale również w nocy. Jeśli zlekceważymy tę zasadę, w żołądku zwierzęcia skumuluje się duża ilość kwasów żołądkowych, które należy jak najszybciej zneutralizować, aby nie stanowiły zagrożenia dla zdrowia. Bardzo ważne jest podanie koniowi z rana produktów objętościowych, które zmuszą go do intensywnego przeżuwania, prowadzącego do wydzielenia się większej ilości śliny i szybszego przywrócenia odpowiedniego pH żołądka. Paszę objętościową warto podawać z rana nie tylko dlatego, że neutralizuje kwasy, ale również dlatego, iż zaspokaja pierwszy głód. Koń po jej spożyciu jest nasycony i spokojnie żuje paszę treściwą, a w efekcie lepiej przyswaja dobroczynne składniki odżywcze. (rzw)}

2. Koński ogon musi być okresowo szczotkowany. Całe futro konia wymaga częstego szczotkowania, aby zapobiec splątaniu się włosów, tworzeniu się sęków lub grudek. Ponadto ta praktyka pomaga wyeliminować martwe włosy i poprawia wygląd zwierzęcia.

Uprawa owsa w Polsce jest niedoceniana. Przez wielu rolników traktowany jest jako zupełnie zbędny gatunek zboża. Ziarno owsa ma bardzo wysoką wartość odżywczą, co sprawia, iż jest niezastąpionym składnikiem żywieniowym zarówno w naszej diecie, jak i w żywieniu zwierząt. Owies jest rośliną posiadającą właściwości fitosanitarne – najlepsze ze wszystkich roślin zbożowych. Jednak producenci niechętnie zajmują się jego uprawą. Opory ze strony rolników wynikają przede wszystkim z ekonomicznego aspektu produkcji tego zboża – jego uprawa jest zdecydowanie mniej rentowna niż uprawa innych gatunków. Czy mimo to warto zainteresować się owsem? Ziarno owsa znajduje wszechstronne zastosowanie jako wartościowa pasza oraz surowiec do produkcji płatków. O dużej wartości zboża w przemyśle spożywczym decydują walory żywieniowe związane z zawartością dobrze przyswajalnego białka, łatwo strawnego tłuszczu oraz dużej zawartości soli mineralnych, witamin, a także lecytyny. Na szczególną uwagę zasługuje zawartość błonnika pokarmowego, którego na przykład w płatkach owsianych jest 14%. Coraz większa dbałość Polaków o zdrowie sprawia, iż produkty z owsa włączane są do codziennej diety, z roku na rok rośnie ich spożycie. Owies używany jest nie tylko do produkcji płatków. Surowy olej z tego zboża wykazuje własności przeciwutleniające, podobnie jak i mąka owsiana. Także i inne zastosowania sprawiają, iż zwiększa się zapotrzebowanie na ten surowiec. Spośród wielu gałęzi przemysłu największy potencjał surowcowy tkwiący w owsie wykorzystuje przemysł kosmetyczny i farmaceutyczny. Wiele składników owsa ma udowodnione właściwości prozdrowotne – stanowi czynny składnik niektórych leków, na przykład tych obniżających poziom cholesterolu, czy pomagających uzależnionym zerwać z nałogiem. Dla owsa znaleziono także wiele niecodziennych zastosowań – używany jest jako surowiec do produkcji kociego żwirku sanitarnego czy też do produkcji biodegradowalnych plastików. Owies na Listach Odmian Zalecanych Najczęściej zalecaną do uprawy w 2015 r. odmianą owsa zwyczajnego (oplewianego) jest odmiana Bingo, która znajduje się na Listach Odmian Zalecanych we wszystkich województwach. Wyjątkiem jest tylko województwo lubelskie,... Plon uboczny owsa – słoma i plewy, stanowią cenną paszę, która charakteryzuje się małą zawartością trudno strawnego włókna. Zboże bez wątpienia posiada ogromy potencjał handlowy i jego uprawą, z uwagi na coraz większe zapotrzebowanie ze strony przemysłu przetwórczego rolnicy z pewnością zainteresują się, gdyż popyt na ten surowiec znacznie przewyższy obecną podaż w naszym kraju. Oprócz zwiększającego się zainteresowania owsem, warto rozważyć jego uprawę także i pod innym kątem. Owies posiada wyjątkowe właściwości fitosanitarne. W jego korzeniach wytwarzany jest alkaloid – skopolatyna, który hamuje rozwój patogenów wywołujących choroby podstawy źdźbła. Nie jest on porażany przez grzyby wywołujące choroby podsuszkowe, dzięki czemu jest bardzo dobrym przedplonem dla pozostałych gatunków zbóż, w tym również dla pszenicy. Wiadomo, iż uprawa zbóż w monokulturze skutkuje znacznym spadkiem plonu. Włączenie owsa w płodozmian może znacznie ograniczyć rozwój chorobotwórczych patogenów w uprawach następczych – ma bardzo pozytywny wpływ na kształtowanie się produkcyjności zbóż i opłacalności ich uprawy. Owies charakteryzuje się nie tylko odpornością na choroby grzybowe, cechuje go także niska podatność na zachwaszczenie (ogranicza występowanie na plantacji chwastów zarówno w sezonie wegetacyjnym, jak również podczas uprawy rośliny następczej) i bardzo niska wrażliwość na dobór przedplonów. Stanowi dobry przedplon dla innych zbóż. Jego uprawa jest bardzo korzystnym „elementem antyzmęczeniowym” i powinna być stosowana jako uprawa rozdzielająca inne następujące po sobie rośliny zbożowe. Siewy jarych. Zawsze jest ryzyko Część rolników wysiało już pszenicę jarą. W wielu przypadkach rolnicy uzasadniają to panującą suszą. Silny niedobór wody w glebie widać na Zamojszczyźnie. Trudno jest jednoznacznie oceniać, czy decyzja o siewie pod koniec,... Ważnym i powszechnie wykorzystywanym w praktyce zastosowaniem owsa jest jego udział w mieszankach zbożowych jarych, uprawianych z przeznaczeniem na paszę w gospodarstwach niskotowarowych. Dodatkowym bodźcem dla producentów, który może zachęcić do zainteresowania tym zbożem, jest fakt, iż jego uprawa wpisuje się w promowaną obecnie koncepcję rolnictwa zrównoważonego. Kolejnym atutem jest możliwość wykorzystania do rekultywacji gleb skażonych przez przemysł, gdyż owies pobiera znaczne ilości metali ciężkich. Ziarno owsa znalazło również wykorzystanie na cele energetyczne – jego wysoka kaloryczność jest powszechnie wykorzystywana w celach opałowych, głównie w krajach skandynawskich (zwłaszcza w Szwecji). Z kolei zdrowotność słomy owsianej sprawia, że jest wykorzystywana w celach leczniczych (wywar ze słomy stosowano kiedyś w celu leczenia schorzeń neurologicznych, takich jak zapalenie korzonków czy przewlekłe bóle kręgosłupa). Owies z pewnością jest zbożem o wielu już odkrytych i wielu jeszcze niepoznanych właściwościach i niezbadanych możliwościach wykorzystania. Rosnący popyt na ziarno oraz fitosanitarne właściwości owsa powinny zachęcić producentów zbóż do większego zainteresowania się jego uprawą. Należy pamiętać, że koszty produkcji owsa są zdecydowanie niższe niż na przykład pszenicy ozimej. Rolnicy uprawiający owies mniej wydają na ochronę łanu i nawożenie. Dzięki cechom fitosanitarnym owies zostawia po sobie bardzo dobre stanowisko, co ma szczególnie istotne znaczenie w przypadku bardzo uproszczonych płodozmianów stosowanych obecnie w wielu gospodarstwach. Wbrew powszechnej opinii, potencjał plonu owsa jest bardzo wysoki. Przykładem mogą być plony tzw. ogólnopolskiego wzorca owsa z badań PDO COBORU, które w 2014 r. wyniosły 73,9 dt/ha. Praktyka rolnicza potwierdza ten potencjał. W optymalnych warunkach, na przykład odmiana owsa żółtego Posejdon osiąga realny średni plon na poziomie odmian wzorcowych, a w przypadku bardzo intensywnej produkcji jej plon znacząco wzrasta. Ziarno owsa tej odmiany wyróżnia się ponadto mniejszą zawartością łuski – cecha ta nie jest obojętna w wykorzystaniu ziarna w przemyśle spożywczym, na przykład w produkcji jakościowych płatków owsianych. Niestety owies nadal jest powszechnie niedocenionym gatunkiem zboża. Nadszedł czas na zainteresowanie się jego uprawą, nie tylko z uwagi na wszechstronne możliwości wykorzystania jego ziarna w przemyśle, ale przede wszystkim na właściwości fitosanitarne tej rośliny. Zwykle mają na celu połączenie estetyki i przyjemnego dla koni smaku; wędzidła gumowe – używane dla delikatnych koni oraz do zajeżdżania młodych osobników i przyzwyczajenia ich do obecności ścięgierza w jamie ustnej konia; materiały syntetyczne i plastik – lekkie wędzidła smakowe, podobne do gumowych. Ich wadą jest krótka

Best gifts for horse and horseback riding lovers Published: 2022-07-14 09:56:00 | Categories: Guides If among your friends there is a horse riding enthusiast, you have certainly faced or will face the challenge of choosing a gift for some special occasion. Birthdays, name days, children's day [...] Spring collections overview – Equishop Published: 2022-04-29 13:02:46 | Categories: Products "You can't cheat nature" - it's a nice phrase to describe the new spring collections in Equishop. Technical materials, rich colors, functionality and style. These words perfectly describe the [...] Anna Scarpati products now available at Equishop! Published: 2022-04-04 11:12:19 | Categories: Products Anna Scarpati is a part of the Animo Group - an Italian brand famous for various accessories for horses and horse riders. Check which products with Anna Scarpati logo are available in Equishop [...] Top 15 equestrian Christmas gifts for teens and kids Published: 2021-11-23 17:50:58 | Categories: Guides The Christmas period is always long-awaited by the youngest and the bit older ones. However, we all remember that it was as a child when we would impatiently look for the first twinkling star. [...] Top 15 Christmas presents for riders Published: 2021-11-09 17:27:39 | Categories: Lifestyle , Products We always want to spend Christmas with people we love and would like to give special gifts to. If one of your friends is a rider, check our list to see which items will surely make him or her happy. 5 tips on how to feed treats to your horses Published: 2021-10-29 12:16:22 | Categories: Guides , Products Snacks for horses are quite a controversial topic. How to give treats wisely so that it doesn't turn against us and which treats to choose? You are certainly familiar with the statement that [...] Overview of autumn equestrian collections Published: 2021-10-12 14:49:23 | Categories: Products The latest fall/winter collections of horse riding equipment are now available in the Equishop equestrian store! The time of light summer t-shirts and breathable riding breeches is coming to an [...] Magic Brush - a charming newcomer in Equishop! Published: 2021-09-23 14:42:49 | Categories: Products If you like practical horse care products, the Magic Brush brand will certainly have a place in your heart. Their products are reliable, pretty and... finally available at Equishop! Horse [...] Samshield riding helmets suggestions Published: 2021-08-12 15:41:51 | Categories: Guides , Products The riding helmet, which used to be referred to as a riding hat, is the most crucial thing when it comes to horseback riding. The current equestrian safety regulations demand wearing a helmet. [...] How to teach a horse to stand still while mounting? Published: 2021-07-28 15:00:49 | Categories: Guides , Sport If your horse moves around during mounting, tries to walk away or backs away, it is not a convenient situation for the rider. Moreover, it may lead to dangerous situations, particularly in case [...] How to choose the right size of horse boots? Published: 2021-06-25 12:09:31 | Categories: Guides , Products Well fitting horse boots constitute a vital part of the horse’s equipment, but finding the right model can be tricky. What size of horse boots should you choose and what to pay attention to when [...] In the stable – boredom toys for horses Published: 2021-06-02 08:52:58 | Categories: Guides , Products Boredom in horses - a problem that we hear about more and more often. When does a horse get bored and how to prevent it? What kind of toys to choose in order to diversify the long time it spends [...] Veredus horse boots admitted to use by FEI! Published: 2021-03-22 12:20:55 | Categories: Guides , Products , Sport People taking part in equestrian competitions should know that the regulations regarding the use of back horse boots have changed. Horse's legs require special protection, especially when you [...] How much does a horse upkeep cost? Published: 2020-11-02 14:52:39 | Categories: Guides , Lifestyle All riders dream of one thing: their own horse. However, whoever does not make this dream come true, has no idea that a horse is not only a source of endless joy but also... spendings. Do you [...] Treats for horses — when to use and how to give? Published: 2020-08-24 13:23:39 | Categories: Guides , Products Treats for horses are quite a controversial topic. However, using them reasonably could bring you many advantages and will cause your steed joy. What to remember before you introduce treats in [...] How to clean a saddle cloth? Published: 2020-08-06 11:31:41 | Categories: Guides The function of a saddle cloth is to protect the saddle from harmful effects caused by the horse's sweat. The saddle cloth is supposed to absorb it and not allow it to ruin the leather. What is [...] Prestige Renaissance FS2 Saddle Published: 2020-07-21 21:13:14 | Categories: Products What is Renaissance by Prestige? Renaissance by Prestige is an effect of cooperation between the Italian brand Prestige Italia and one of the most famous French saddlamakers. This means a [...] ELECTROLYTES FOR HORSES Published: 2020-07-02 20:08:35 | Categories: Horse health During trainings on hot days it is crucial to supplement electrolytes that your horse loses with sweat. When should you give them to your horse and how should you choose them? How to choose the right riding gloves? Published: 2020-06-06 19:45:57 | Categories: Guides , Products Gloves might seem an unnecessary gadget of the equestrian equipment at first sight. Such a view might stem from the fact that gloves are associated with something that hinders the movement of [...] HOW TO CHOOSE A RIDING HELMET? Published: 2020-06-05 18:43:08 | Categories: Products Choosing the right riding helmet is a crucial matter for your safety. In this article we present the most important things you should pay attention to while choosing a helmet. Shaving horses – when and why? Published: 2019-12-18 16:40:46 | Categories: Products Heiniger XPerience clipper Horses naturally adapt to the changing weather conditions, gaining and losing hairs accordingly to the seasons. A thick and long winter coat is the perfect protection [...] Cavaliada Poznań 2019 Published: 2019-11-22 17:57:11 | Categories: Lifestyle , Sport Cavaliada is definitely the most important equestrian event in Poland. Everybody is awaiting it - not only the riders, but also their fans, friends, family, and Polish horse riding enthusiasts. 10 gadgets useful in stable Published: 2018-12-31 11:43:36 | Categories: Guides , Products When it's time to furnish your own stable, experiences from other centers make us want to do it right. What should you supply your stable with? Equishop on Cavaliada Poznań 2018 Published: 2018-11-27 15:56:27 | Categories: Sport According to the annual tradition, the transition between November and December brings us the most important event in all equestrians' yearly schedule. CEECOACH INTERCOM Published: 2018-11-26 13:55:41 | Categories: Products Do you train out in the open? Do you use crowded maneges? Do you take part in competitions? Check out CeeCoach and say goodbye to all the troubles concerning long-distance communication! Veredus Save The Sheep Published: 2018-09-17 17:18:05 | Categories: Products Save the Sheep is the latest line of Veredus boots that are signed with Cruelty Free certificate. These boots were made wholly from synthetic materials. Get to know their advantages. Why is shopping at Equishop safe? Published: 2018-05-09 14:35:08 | Categories: Guides Equishop is one of the biggest equestrian shops in Poland and one of the most buoyant equestrian on-line shops in Europe. What factors decided about that? Learn more about us form this article. Which rug for spring? Published: 2018-02-12 16:26:17 | Categories: Guides , Products Capricious weather in the winter and early spring may cause horse owners trouble when it comes to buying the right rug. WHICH SHOW JACKET FOR A COMPETITION? Published: 2017-11-13 10:10:05 | Categories: Products A necessary element of a rider's outfit on every competition is a show jacket. Good impression and aesthetics are crucial in equestrianism. It's good to know what to notice while buying one. Rugs & blankets for horses Published: 2017-10-23 15:54:11 | Categories: Products Warm summer season is over. It's time for you to prepare your horse and yourself for colder days. The very basic element of horse equipment for autumn and winter are rugs. Cavaliada Poznań 2017 Published: 2017-10-15 11:27:27 | Categories: Sport Another edition of Cavaliada is approaching. From to on Poznań International Fair you will be able to admire sport events and take part in equestrian fair. Choosing ladies' and men's breeches Published: 2017-10-03 16:58:43 | Categories: Products Breeches are one of the very basic element of a rider's outfit. Various models from many producers are available on the market. In this article we will try to tell you how to buy the right pair. 10 summer commandments for horse riders Published: 2017-08-18 16:17:11 | Categories: Guides Hot summer is a particularly difficult period of time for our horses. However, by obeying some rules we can safely train even during the heat. Protective vests Dainese Balios Level 3 Beta Published: 2017-08-16 16:52:34 | Categories: Products Horse riding is an extreme sport, during which you can easily become injured, which is why it's necessary to take care of your safety. What can you do to protect yourself against injuries? Buying a junior saddle Published: 2017-07-31 16:17:28 | Categories: Guides , Products Horse riding is a very attractive form of physical activity, which is worth showing to the youngest riders. However, you need to pay attention to buying a proper saddle for a junior equestrian. HOW TO GROOM HORSE'S TAIL AND MANE? Published: 2017-07-31 11:28:03 | Categories: Guides , Products Horse's mane and tail require special treatment in the daily care routine. We present you tips and information that will help you properly groom your horse's mane and tail. 15 horse breeds you should know Published: 2017-07-04 12:44:17 | Categories: Guides Everybody who has ever had contact with horses know at least one breed of horses. It turns out that virtually everybody knows Arabian horses (colloquially: Arabs). Novelties from Samshield Published: 2017-06-13 16:21:29 | Categories: Products As we all know, the French brand SAMSHIELD is producing extra safe helmets that apart from being safe (they have the VG1 safety certificate) are also beautiful and stylish. Horse coat colors Published: 2017-06-05 15:54:20 | Categories: Guides Everybody, who begins their journey with horse riding, wants to know as much about horses as possible, before exploring the ride itself. Rewarding your horse Published: 2017-05-15 11:34:49 | Categories: Guides , Horse health Horse – just like any other animal interacting with human – would like to be rewarded for each properly performed task or exercise. 164 articles

http://www.CicheMiejsce.pl - Tu się zrelaksujesz http://www.facebook.com/cichemiejsceUdomowienieKoń został udomowiony prawdopodobnie na terenie północnego ^{Poradnictwo Opublikowane dnia 1 grudnia 2003 prof. dr hab. Jadwiga Chachułowa Zielonki są podstawą żywienia w okresie letnim w żywieniu dużych zwierząt gospodarskich a więc przeżuwaczy i koni. Zawierają wszystkie podstawowe składniki pokarmowe jak białko, węglowodany, niewielką ilość tłuszczu oraz związki mineralne i witaminy. Plon zielonych roślin pastewnych stanowi masa zielona składająca się z liści, kwiatów i łodyg roślin. Te części roślin różnią się swym składem chemicznym w zależności od okresu wegetacji. To pozwala na ich zbiór w odpowiednim stadium wegetacji w zależności od potrzeb różnych zwierząt. Stadium rozwoju roślin rozpoznaje się po kwiatostanie. Najkorzystniejszy okres to czas zakwitania zarówno z punktu widzenia strawności, wartości pokarmowej jak i dużego plonu. Ostatecznie o terminie zbioru decyduje gatunek rośliny. Szybko drewniejące rośliny jak np. żyto należy zbierać już w okresie strzelania w źdźbło, zielonkę lucerny i słonecznika na początku kwitnienia, a późno drewniejącą kukurydzę w okresie dojrzałości mleczno – woskowej. Nie ma roślin, które moglibyśmy określić jako uniwersalne, tzn. zawierające wszystkie składniki potrzebne zwierzętom w odpowiednich proporcjach zgodnie z zapotrzebowaniem. Większość zielonek, w tym zwłaszcza z grupy motylkowatych, zawiera nadmiar białka. Przy tym białko zielonek odznacza się wysoką wartością biologiczną. Zawiera więc aminokwasy egzogenne, zwłaszcza lizynę, histydynę i treoninę, a aminokwasem występującym w niedoborze jest metionina. O wartości pokarmowej zielonek decyduje przede wszystkim skład chemiczny i strawność poszczególnych składników pokarmowych. Te dwa czynniki decydują także o zawartości energii. Białko i niewielka ilość tłuszczu w niewielkim tylko stopniu mają wpływ na zawartość energii. Natomiast strawność polisacharydów tkanek roślin ulega znacznej zmianie w okresie wegetacji. Jest ona większa w początkowym okresie wegetacji roślin (np. pączkowanie) dużo jest wówczas węglowodanów łatwo strawnych oraz znacznie mniejsza w późniejszym rozwoju rośliny (np. kwitnienie) następnie (wydalanie nasion) gdy rośliny mają większy udział tkanek strukturalnych i lignin. Skład chemiczny niektórych zielonek i ich wartość pokarmową (z Norm żywienia koni, oprac. zbior., 1997) podano w tabeli. Skład chemiczny i wartość pokarmowa niektórych zielonek dla koni (w %) Zielonka Sucha masa Popiół Białko ogólne Tłuszcz surowy Włókno Związki bezazotowe wyciągowe Energia strawna Białko strawne (g) Koniczyna biała początek kwitnienia 14,0 1,4 3,0 0,4 2,8 6,4 1,5 22 Koniczyna czerwona początek kwitnienia 20,4 1,8 3,5 0,6 4,9 9,2 2,1 24 Kukurydza dojrzałość mleczno-woskowa 24,0 1,6 2,0 0,7 5,9 13,8 2,4 11 Trawa łąkowa kłoszenie 17,0 1,8 3,7 1,0 4,4 6,1 1,8 26 Pastwisko przed kłoszeniem 17,0 1,4 4,3 0,8 4,0 6,5 2,2 34 Pastwisko w kwiecie 28,0 2,1 4,8 0,8 7,3 13,0 2,8 32 W roślinach, w porównaniu do ciała zwierząt, zawartość składników mineralnych (makro i mikroelementów) nie jest stała i zależy w dużym stopniu od zawartości ich w glebie. Ogólnie można powiedzieć, że więcej tych składników zawierają gleby próchnicze. Istotny jest również wpływ pogody. W latach wilgotnych składniki mineralne są pobierane przez rośliny w większej ilości, zwłaszcza fosfor. Chłodna pogoda w lecie ma wpływ na większy rozwój łodyg aniżeli liści. W związku z tym rośliny zawierają więcej składników strukturalnych i mniej białka. Zielonki są bogate w witaminy, zwłaszcza prowitaminy, które są prekursorami witamin. Takim przykładem są karoteny (a zwłaszcza β-karoten – prekursor witaminy A). Wraz ze wzrostem rośliny zmniejsza się ilość karotenu. W trawach najwięcej karotenu jest wiosna i jesienią. Latem obserwuje się zmniejszenie. Zielonki zawierają dużo witaminy E, kwasu askorbinowego (witaminy C) i witamin z grupy B. Ubogie są w witaminę D. W roślinach zielonych znajdują się również inne związki chemiczne, które mogą mieć wpływ na zmniejszenie wartości zielonki a niekiedy mogą być toksyczne. Można tu wymienić glukozydy cyjanogenne, saponiny, kumaryny, taniny, estrogeny, alkaloidy. Te ostatnie prowadzić mogą nawet do zatruć. W trawach i motylkowych mogą występować kumaryny (pochodne związków fenolowych), które nadają im gorzki smak. Przy zainfekowaniu tych pasz grzybami pleśniowymi kumaryny mogą przechodzić w dikumarol, który jest związkiem trującym. W roślinach motylkowych, zwłaszcza na wiosnę i w okresie kwitnienia jest większe nagromadzenie estrogenów. Przy porażeniu grzybami zwiększa się ich ilość w roślinie. Wpływają niekorzystnie na płodność. W ocenie wartości pokarmowej można stwierdzić, że obecność tych związków wpływa źle na smakowitość paszy. Podstawą żywienia koni w okresie lata winno być pastwisko, lub przy jego niedoborze, zielonki koszone. Mogą być również uzupełnieniem słabego pastwiska, bądź dla koni ciężej pracujących. Zielonki z upraw polowych mogą być podawane w stajni. Można przyjąć, że dawki takiej zielonki mogą wynosić 4 – 5 kg na 100 kg masy ciała konia. Przy pracy ciężkiej konie powinny otrzymywać mniej zielonki, w zależności od masy ciała konia 10 do 20 kg na konia dziennie. W żywieniu koni mogą być podawane zielonki z traw, z roślin motylkowych z trawami, z motylkowych i zbożowych również z kukurydzy. Jest to roślina rzadko używana na zielonkę ale w dawce koni pozwala dobrze uzupełnić niedobór energii. Dawka 10 kg zielonki kukurydzy odpowiada około 2 kg ziarna owsa pod względem energetycznym. Wymienione wyżej zielonki są częściej stosowane w żywieniu koni ale większość innych zielonek z upraw polowych może być podawana koniom w umiarkowanych ilościach. Jednak wszystkie zwierzęta, a zwłaszcza konie, z uwagi na inną budowę przewodu pokarmowego i dużą ich wrażliwość powinny otrzymywać zielonki świeże, zaraz po skoszeniu. Rośliny nie mogą być przywiędnięte i mokre (zwłaszcza motylkowate), oszronione, przemarznięte lub zgrzane. Zielonki muszą być czyste, nie mogą być zanieczyszczone ziemią lub piaskiem, bądź porażone grzybami, co widać po brunatnych plamach na liściach. Jeśli porażenie jest większe niż 10% nie nadają się takie zielonki do skarmiania. Jednak dla koni zwłaszcza młodych żywienie w stajni nie zastąpi pastwiska. Na pastwisku obok zielonej paszy koń ma zapewniony ruch, świeże powietrze, słońce i możliwość hartowania się przy zmiennej pogodzie. czynniki te wpływają na prawidłowy rozwój młodego organizmu. Dlatego z pastwiska korzystać źrebięta, starsza młodzież, klacze źrebne i karmiące jak również konie wierzchowe i robocze, jeśli nie są nadmiernie obarczone pracą. Obok wyżej wymienionych korzyści pastwisko pozwala na zmniejszenie nakładów na paszę, a także obniża ogólne koszty utrzymania konia. Na pastwisku koń w ciągu dnia może zjeść od 25 do 50 kg zielonki. Zależy to oczywiście od jakości pastwiska oraz długości wypasu również masy ciała konia. Potrzeby energetyczne konia mogą być pokryte na pastwisku, przy pracy lekkiej jak również przy pracy średniej. Natomiast zapotrzebowanie na białko jest w pełni zaspokojone z zielonki pastwiskowej, a przy dobrej jakości runi pastwiskowej obserwuje się przekroczenie ilości białka w dawce. Dobre pastwisko stanowi często podstawową paszę dla klaczy źrebnych i karmiących. Wówczas klacze otrzymują w dawce jedynie 2 kg ziarna owsa a siana od 3 do 4 kg dziennie. Natomiast gdy klacze pracują, trzeba część zielonki z pastwiska zastąpić koszoną trawą i zwiększyć udział paszy treściwej w dawce pokarmowej. Źrebięta powinny trafić na pastwisko jak najszybciej ze względu na warunki środowiskowe jakich ono dostarcza. Odłączone od klaczy źrebię powinno korzystać przede wszystkim z pastwiska do drugiego roku życia przy stosowaniu dokarmiania owsem i sianem. Wówczas źrebak rośnie najszybciej i prawidłowo kształtuje się jego kościec. Jednak należy zdawać sobie sprawę z tego, że założenie pastwiska, przy jego braku w gospodarstwie, wymaga początkowo dość znacznych nakładów, jak również stałych kosztów związanych z jego pielęgnowaniem, a więc utrzymaniem w dobrym stanie. Według Pruskiego i wsp. (1963), dla koni roboczych na jedną sztukę potrzebny obszar pastwiska winien wynosić 30 – 40 arów, natomiast 55 arów dla koni zarodowych (najlepiej 100 arów). W gospodarstwie niewielkim najmniejszą ilość kwater jaką można założyć, to 2 kwatery, co nie jest najlepsze z punktu widzenia jakości użytkowanego pastwiska. Jedną z kwater użytkuje się przez około 4 tygodnie, po czym konie powinny przejść na druga kwaterę. Długie przerwy w wypasie nie są pożądane, gdyż ma to wpływ na stosunki ilościowe roślin w runi. Wówczas szybko rozwija się perz właściwy i kupkówka. Jeśli stosuje się średnio długi okres odrostu (25 dni) wówczas dobrze rozwija się życica trwała, wiechliny i tymotka łąkowa, a więc trawy pożądane. Ruń pastwiskowa składa się z kilkunastu gatunków roślin. Jest to pasza łatwo strawna i na ogół chętnie pobierana. Jednak wyjadanie poszczególnych roślin z runi pastwiskowej nie jest jednakowe i zależy od gatunku zwierząt. Jak podaje Falkowski (1983) konie chętnie wyjadają: kostrzewę łąkową, stokłosę bezostną, mietlice białawą, koniczynę łąkową i białą. Najgorzej wyjadane przez konie są kostrzewa trzcinowata i kupkówka pospolita. Przy zakładaniu nowych pastwisk dla koni należy kierować się względami ekonomicznymi oraz smakowitością runi pastwiskowej. Należy więc dobierać mieszankę traw chętnie wyjadaną. Przy dużej różnorodności roślin różni autorzy reprezentują nie zawsze te same poglądy co do doboru roślin na pastwisku dla koni. Po prostu problem ten nie jest wyjaśniony do końca. Z badań Ostrowskiego i Świdzińskiej (1982) wynika, że najsmaczniejsza dla koni była mieszanka ze znacznym udziałem życicy trwałej. Zawierała ona dużo cukrów łatwo rozpuszczalnych, natomiast mniej włókna surowego. Trillaud-Geyl (1996) porównując smakowitość kostrzew będących w przewadze w runi w stosunku do zielonki pastwiskowej z kupkówką, stwierdził większą przydatność kostrzewy w runi. Uważa on, że główną przyczyną gorszego pobrania kupkówki jest znaczny udział ligniny w jej składzie. Oczywiście, poza gatunkiem roślin, duży wpływ ma tu faza wzrostu roślin. Dobór roślin na pastwisko wymaga dużej ostrożności i uwagi. Warto może zacytować jeszcze jeden dawny pogląd Prawocheńskiego (1950). Podaje on jak koń wybiera rośliny na pastwisku naturalnym kierując się powonieniem i smakiem. Cytuję: „Czasem wielkie znaczenie ma tu potrzeba wyrównania zbyt ciasnego stosunku białka w dziennej dawce, pociąga też smak obfitego białka w młodej trawie, o ile stosunek ten był szeroki. Dla wyrównania stosunku białka (zbyt obfitego w młodej trawie) do węglowodanów, konie powodując się instynktem, zjadają czasem chętnie liście, gałązki, słomę itd. Uważne oko hodowcy powinno zwrócić na to uwagę i odpowiedni postępować, albo dodając paszę bogatą w strawne węglowodany, albo – co będzie najracjonalniejsze – unikając przedwczesnego wypuszczania stada na pastwisko ze zbyt młodą trawą”. Konie w Polsce mogą korzystać z pastwiska nie dłużej niż 150 – 180 dni, wyjątkowo 210 dni. Dla porównania, konie w Anglii przebywają na pastwisku 300 dni, a w Nadrenii 240 – 270 dni. Nie jest to u nas okres zbyt długi. Przy tym wydajność pastwiska w ciągu sezonu pastwiskowego nie jest równomierna. W miesiącach takich jak maj i czerwiec, wydajność jest wysoka, a w następnych miesiącach stopniowo się obniża. We wrześniu, na odrost pastwiska potrzeba 30 – 35 dni, a w październiku 40, natomiast w maju i czerwcu 15 do 20 dni. Wiele czynników decyduje o plonowaniu pastwiska, niektóre z nich to system wypasu, wielkość obsady zwierząt na pastwisku, długość spasania i odpoczynku runi. Na wielkość pobrania i wykorzystanie runi pastwiskowej maja wpływ: plon i zawartość w nim suchej masy, skład botaniczny i chemiczny roślin, podawanie dodatkowych pasz,warunki klimatyczne (temperatura powietrza i wielkość opadów). Zwierzęta powinny wychodzić na pastwisko wiosną nie wcześniej jak przy odroście runi do wysokości 10 cm, w pozostałych okresach dolną granicę powinna stanowić wysokość runi do 15 cm. To pozwala na prawidłowy odrost trawy pastwiskowej. Intensywność korzystania z pastwiska w znacznym stopniu zależy od temperatury otoczenia. Ani zbyt duży upał, ani chłód nie wpływają korzystnie na pobieranie zielonki z pastwiska. Jednym z istotnych zagadnień w gospodarstwie jest sprawa możliwie prostej kontroli wartości pastwiska. Jeśli konie korzystają w dużym stopniu z pastwiska należałoby je zważyć przed wyjściem na pastwisko i po każdym miesiącu wypasania. Inną metodę określania wydajności pastwiska za cały rok, przez którą rozumiemy ilość zielonej masy jaka jest na danym pastwisku, można przedstawić w następujący sposób. Na kwaterze, na której wysokość runi umożliwia prowadzenie pierwszego lub drugiego wypasu należy wykosić 16 m2 (4 x 4) w czterech miejscach na hektarze pastwiska. Po zważeniu zielonki i przeliczeniu na jednostkę powierzchni przyjmuje się, jako plon przybliżony, który określa 60% plonu rocznego zielonej masy. Inne, bardziej skomplikowane metody można znaleźć w podręczniku Żywienie zwierząt i paszoznawstwo (2001), oprac. zbior. oraz interesujące dane o pastwiskach znajdują się w opracowaniu Osuchowskiej (Koń Polski, 1988). Każdy hodowca bądź użytkownik koni powinien starać się poznać swoje pastwisko. Bywa tak, że nowy nabywca gospodarstwa wchodzi w posiadanie znacznych obszarów pastwisk. Na mapach glebowych powinien sprawdzić jaka jest klasyfikacja jego pastwiska, aby móc dalej poprawiać jego stan jakościowy i właściwości użytkowe. Jeśli nie ma tego typu opracowania w gospodarstwie, można porozumieć się z Ośrodkiem Dokumentacji Geodezyjno – Kartograficznej w odpowiednim rejonie, bądź Instytutem Uprawy, Nawożenie i Gleboznawstwa w Puławach. Instytut dysponuje szczegółowymi mapami gleboznawczymi z całej Polski. To może stać się podstawą do właściwej uprawy i pielęgnacji pastwiska. Jako wskazanie można przyjąć, że jeżeli będziemy chcieli poprawić jakość już istniejącego pastwiska, należy to robić to stopniowo, gdyż zniszczenie całej istniejącej runi zakłóca równowagę biologiczną na kilka lat. Falkowski M. (1983) Łąkarstwo i gospodarka łąkowa, PWRiL Warszawa. Normy żywienia koni (1997) Instytut Fizjologii i Żywienia Zwierząt PAN, Jabłonna k/Warszawy. Ostrowski R., Świdzińska M (1982) Plonowanie i smakowitość dla koni mieszanek trawiastych na pastwisku założonym na glebie lekkiej, Roczniki Nauk Zoot. 9, 1. Osuchowska M. (1988) O pastwiskach, Koń Polski 2,3,4. Prawocheński R. (1950) Hodowla koni, PIWR Warszawa. Pruski W., Grabowski J., Schuch S. (1963) Hodowla koni, PWRiL Warszawa. Trillaud-Geyl (1983) Intake of grass by growing saddle horses on pasture. Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. W: Paszoznawstwo, (2001) pod red. D. Jamroz, W. Podkówki, J. Chachułowej, PWN Warszawa. prof. dr hab. Jadwiga Chachułowa Katedra Żywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej SGGW} Nowe. Wola Dębińska - 07 marca 2023. Sprzedam owies, 55 zł za worek 40 kg. 55 zł. Bielsko-Biała - 27 lutego 2023. Sprzedam owies dla koni. 1 150 zł. Toszek - 06 marca 2023. Sprzedam owies bingo 2022.

Czas żniw już w pełni, stąd kilka słów o zbożu, które stanowi najbardziej popularną paszę treściwą w żywieniu koni. Owies jest zbożem podstawowym i najchętniej przez konia zjadanym. Z uwagi na charakterystyczną budowę przewodu pokarmowego konia – niewielki żołądek, bardzo pojemne jelita i bogate we florę bakteryjną jelito ślepe, owies może być przez ten specyficzny układ trawienny doskonale zawartość włókna w owsie jest jedną z jego większych zalet, gdyż przeciwdziała pęcznieniu ziarna w żołądku, a mechaniczne pobudzanie gruczołów systemu pokarmowego przez ostrą łuskę powoduje większe wydzielanie soków trawiennych. Ponadto bakterie żyjące w jelicie ślepym rozkładają włókno łuski, przetwarzając je na proste białko zwierzęce, które jest łatwo przyswajalne przez organizm konia. Pod łuską owsa występują substancje dające mu przyjemny aromat podnoszący apetyt oraz działające pobudzająco na zakończenia nerwów motorycznych, co ma istotne znaczenie w żywieniu koni wyścigowych. Substancje te łatwo ulegają jednak utlenianiu i zanikają w owsie gniecionym lub śrutowanym. Dlatego dorosłym, zdrowym koniom zaleca się skarmianie całego ziarna, choć jest wielu hodowców, którzy preferują owies gnieciony lub śrutowany. Taki owies nie przewyższa znacząco strawnością i wartością pokarmową całego ziarna (strawność gniecionego wynosi ok. 85%, pełnego natomiast musimy pamiętać, że powinien być skarmiany tego samego dnia lub na dzień następny, w przeciwnym wypadku – z uwagi na stosunkowo wysoką zawartość tłuszczu – może nastąpić proces jego owsa bogate jest również w wolne kwasy tłuszczowe, które wzmagają aktywność metaboliczną, wpływają na pracę mięśni i obniżenie ciśnienia krwi. Bardzo korzystny dla konia jest stosunek tłuszczu do białka w owsie – tłuszcz ten niweluje trujące działanie związków azotowych powstałych podczas rozkładu białka. Ponadto ziarno owsa zawiera stosunkowo duże ilości substancji śluzowych o właściwościach dietetycznych oraz znaczne ilości fosfatydów (głównie lecytyny), co sprawia, że jest ono bogatym źródłem fosforu owsa, który był niemalże od wieków niezwykle wysoko ceniony w żywieniu koni, jest obecnie stosunkowo często poddawana w wątpliwość, wywołuje nierzadko obawy przed nadmiarem białka czy możliwością powstawania bukszyn u koni. Obiekcje te są bardzo różnorodne, wynikają zazwyczaj z niewiedzy lub zasłyszanych, a niezrozumiałych wypowiedzi. Z pewnością jest kilka wad, które można wymienić opisując owies, lecz na pewno nie jest to jego wartość pokarmowa, gdyż walory odżywcze owsa są niepodważalne i niejednokrotnie udowodnione. Owies bowiem, w przeciwieństwie do innych zbóż stosowanych w żywieniu koni, jak choćby kukurydza czy jęczmień, nie musi być poddawany mechanicznej obróbce (śrutowanie) przed podaniem do żłobu. Jest to spowodowane prawie całkowitym rozkładem skrobi do cukru prostego – glukozy, który przebiega już w jelicie cienkim. Jest to ogromna przewaga, jaką owies posiada nad innymi zbożami, a wynika bezpośrednio z luźnego ułożenia ziarenek skrobi w ziarnie owsa. Powoduje to dużo łatwiejszy dostęp do nich enzymów trawiennych w jelicie cienkim, dzięki czemu proces rozkładu skrobi zachodzi tu w 81 %, a energia staje się dla organizmu dużo szybciej dostępna. Wręcz odwrotnie wygląda to w przypadku pozostałych zbóż, gdzie skrobia „upakowana” jest bardzo ciasno i w związku z tym proces ten przebiega tylko częściowo w jelicie cienkim, a jego ciąg dalszy ma miejsce już w jelicie grubym, gdzie towarzyszy mu obniżenie wartości ph, obumieranie mikroorganizmów i przenikanie ich do krwi, co może wywołać ochwat. W przypadku owsa niebezpieczeństwo to jest o wiele mniejsze i może wystąpić jedynie w przypadku skarmiania zbyt dużych ilości tego odżywcze owsa są bezdyskusyjne i niewiele jest cech, którymi inne zboża go przewyższają. Są jednak pewne elementy, które sprawiają, że owies stoi na przegranej pozycji w stosunku do jęczmienia czy kukurydzy. Jest to jego podatność na procesy pleśnienia i łatwość w przyswajaniu dużych ilości kurzu. Grzyby, roztocza i drobnoustroje dużo szybciej rozprzestrzeniają się w owsie niż innych zbożach, przez co obciążają organizm toksynami. Na dodatek przechowywanie owsa to nie jedyny proces, podczas którego wystąpić mogą problemy z zachowaniem jego wysokiej jakości – owies jest zbożem bardzo podatnym na niekorzystne warunki atmosferyczne – wzrastając na polu przy dużym wietrze i obfitych opadach deszczu łamie się, „kładzie”, a wówczas gorzej schnie, przez co jest podatny na procesy mity, które krążą o zbyt wysokiej, szkodliwej zawartości białka w owsie czy też zawartości substancji hormonalnych i dopingowych, powodujących nadmierną pobudliwość u koni, nie są prawdą. Mówiąc o takich substancjach zazwyczaj mamy na myśli hordeninę czy dopaminę. Nie mogą one być jednakże odpowiedzialne za pobudzenie konia, gdyż pierwsza z tych substancji występuje w owsie w ilościach śladowych, a druga – dopamina – nie jest w stanie przekroczyć bariery krwi – jej molekuły są zbyt duże. Tak więc jedyny fakt dotyczący siły i żywotności u koni, który może powodować dawka owsa to ten znany od lat – czyli wysoki stopień strawności skrobi, która bardzo szybko jest rozkładana w jelicie cienkim do glukozy – głównego dostarczyciela energii. Jest to tzw. „energia szybko uwalniana”. Z kolei zawartość białka w owsie nie jest ani dużo wyższa ani dużo niższa niż w jęczmieniu – ok. 85 gram białka ogólnie strawnego na 1 kg zboża. Tylko nieco mniej ma kukurydza, lecz jej białko ma dużo gorszą strawność. Białko owsa składa się z 20 aminokwasów, z czego 8 są to aminokwasy egzogenne czyli takie, których organizm nie jest w stanie sam wyprodukować, a są one niezbędne do budowy komórek i tkanek. Ich zawartość w białku owsa jest dwukrotnie wyższa niż w białku kukurydzy i jęczmienia. Przewaga ta dotyczy zwłaszcza ważnej dla procesów metabolicznych lizyny, pierwszego aminokwasu dla jakości owsa są również szkodniki zbożowe takie jak wołek zbożowy i rozkrusznik, które w zbożu przechowywanym w magazynie czy innym zamkniętym pomieszczeniu lub w workach są niewidoczne. Wydostają się na powierzchnię ziarna zbóż dopiero pod wpływem ciepła oraz promieni słonecznych i tylko w ten sposób można sprawdzić czy owies jest ich pozbawiony. W dużych gospodarstwach istnieje możliwość mechanicznego oczyszczenia zboża (w wialniach), lecz proces ten praktykuje się zazwyczaj, gdy jest to nasz własny owies i zanieczyszczenie (głównie ziemią, piaskiem, kurzem) dotyczy większej partii zboża. Gdy kupujemy owies, powinniśmy wymagać, aby zboże było czyste, nie zakurzone i nie zapleśniałe. Od tego zależy zdrowie naszego podstawowa dawka pokarmowa dla konia to siano i owies. Przy obecnej intensywnej i agresywnej gospodarce rolnej uzyskujemy w prawdzie obfite plony, lecz staje się to kosztem utraty cennych, naturalnych składników odżywczych z traw i zbóż. Dlatego intensywne użytkowanie hodowlane czy sportowe koni wymaga, aby tą podstawową dawkę pokarmową uzupełnić, głównie poprzez suplementację niezbędnych składników mineralnych i witamin. Nie oznacza to jednak, aby bagatelizować czy wręcz podważać niezaprzeczalną wartość siana i owsa, które zawsze powinny stanowić fundament żywienia Anna PiętaWSZYSTKIE PORADY ZNAJDZIESZ TU!

rekomendacje dla Ciebie. 45, 00 zł. BAT PALCAT SKOKOWY NA KONIA SKÓRA CZARNY 65cm. 54,99 zł z dostawą. dostawa do śr. 29 lis. 48, 97 zł. Publikacja: 2019-01-10 09:18:11 648 wyświetleńDlaczego takie porównanie? Z jednej strony są zwolennicy owsa i żywienia jednostronnego jako najbardziej właściwego; z drugiej jednak, dla wielu osób w obecnych czasach, gdzie koń jest szkolony sportowo (i nie tylko) owies to ziarno nie dające zbyt wiele, ostateczność. Co za nim się kryje, jaki jest, czy na prawde nie jest wystarczający.. Cóż, pewne jest to że zawartość pokarmowa owsa oraz jego jakość bywają bardzo zmienne. Owies w swojej budowie, jest stosunkowo prosty i tylko dzięki jego oględzinom jesteśmy w stanie ocenić czy np ma więcej składników energetycznych (ziarno większe i okrągłe, większa zawartość skrobii a mniejsza białka), czy też ma większy udział łusek (ziarno wąskie i długie). Niestety te ostatnie są zdecydowanie mniej strawne. Koncentracja składników pokarmowych owsa także nie jest dobrze wyrównana pod względem żywieniowym. Wąski jest stosunek pierwiastków Ca:P, oraz bardzo niski poziom witamin lipofilnych (A,D,K). Owies można skarmiać bez rozdrabniania, jeśli zwierzęta mają dobrze rozwinięte, zdrowe zęby trzonowe. Jeśli podajemy go w postaci gniecionej lub śrutowanej, należy uważać na zbytne rozdrobnienie, które powoduje powstawanie w żołądku kleistej treści pokarmowej. Jednostronne żywienie owsem prowadzi niestety jednak do poważnych zaburzeń w przemianie materii, w gospodarce mineralnej oraz równowadze kwasowo-zasadowej. Temat rzeka, ja osobiście polecam jednak karmienie koni z pominięciem owsa co już na wstępie wyrównuje nam stosunki pierwiastków oraz niedobory witaminowe. Zachęcam do spokojnego przeanalizowania tematu i nie zamykania się na dużo zdrowsze mieszanki paszowe. Po powrocie z wakacji, ciężki temat do przeanalizowania Miłego dnia :)

Λоψеշыд ηօчεጭի δևծуկաςи
Ֆ շабе
Фኾዋаյο юናеճፕνеց уኙорузвих
ዬмо наτеծакօդ
- Врըнаպուзፄ мու կեцуπ ፓу
- Аዛ и
- Чаվийоլի ኽպи

Dobry trening nie polega na konfrontacji tylko na komunikacji. Musi być zrozumiała i logiczna dla dwóch stron. Aby móc się porozumieć, trener musi wysyłać zrozumiałe dla konia komunikaty, a także je odbierać. Zachowanie i mowa ciała to jedyny sposób komunikacji konia. Aby zrozumieć końską mowę, należy spędzać jak najwięcej Owies to w Polsce najpowszechniej stosowana pasza treściwa. Posiada kilka niepodważalnych zalet, takich jak cena, smakowitość i wbrew pozorom wyjątkowo szeroki jak na ziarno margines bezpieczeństwa. Z drugiej jednak strony w ostatnich latach rosnąca świadomość żywieniowa wśród właścicieli koni spowodowała, że co raz częściej zadajemy sobie pytanie jak odpowiednio zbilansować dietę naszego konia i często decydujemy się wzbogacać dietę opartą o owies lub zastępić go inną paszą. Jak to zwykle bywa, przy tej okazji pojawia się sporo kontrowersji i „ilu fachowców – tyle opinii”. Jak obiektywnie spojrzeć na temat owsa? Zachęcam do zapoznania się z garścią najistotniejszych faktów, które zebrałam dla Was, aby umożliwić Wam samodzielne ocenienie jego wad i zalet. Jakość owsa? Według badań, przeprowadzonych w połowie ubiegłego wieku w USA, jakość owsa, a przede wszystkim zawartość w nim cennych związków mineralnych na przestrzeni lat zdecydowanie spada. Dzieję się tak przede wszystkim ze względu na eksploatację pól, choć w dalszej kolejności pewne znaczenie ma także odmienny, bardziej intensywny sposób gospodarowania i uprawy. Na jakość owsa wpływ ma jednak nie tylko jego odmiana i zasobność gleby, ale także w ogromnej mierze sposób jego przechowywania, podczas którego dochodzi do utleniania kwasów tłuszczowych. Dlatego owies przechowywany w nieodpowiedniej temperaturze, miejscach o nadmiernym nasłonecznieniu, czy po prostu przechowywany zbyt długo, narażony jest na naturalne procesy, które stopniowo obniżają jego jakość. Przechowywanie owsa? Tolerancja przechowywanego owsa na temperatury jest spora. Odpowiednie są dla niego temperatury pokojowe. Przy temperaturach przekraczających 28 stopni gwałtownie wzrasta tempo utleniania kwasów tłuszczowych zawartych w ziarnie w skutek czego łańcuchy tłuszczowe rozpadają się i uwalniane są wolne kwasy tłuszczowe. To właśnie na podstawie pomiaru zawartości tych wolnych kwasów tłuszczowych dokonuje się „naukowej”, obiektywnej oceny jakości owsa. W naszych warunkach teoretycznie zapewnienie przechowywanemu ziarnu temperatur poniżej 28 stopni nie wydaje się być wielkim wyzwaniem. Warto jednak pomyśleć o owsie przechowywanym np. w środku lata w nasłonecznionych silosach. Miejsce przechowywania paszy należy więc wybierać mając to na uwadze. Wilgotność? Tutaj jest znacznie trudniej! Odpowiednia wilgotność do przechowywania ziarna owsa jest bardzo niska! Powinna ona wynosić około 10%! Ma to znaczenie głównie ze względu na zarodniki grzybów i pleśni, które stanowią zagrożenie dla końskiego zdrowia. Polska należy do krajów bardzo wilgotnych, gdzie średnia wilgotność powietrza oscyluje często w okolicach 80%! Jak łatwo się więc domyślić, bardzo trudno jest wobec tego osiągnąć u nas odpowiednie warunki do przechowywania owsa! Wartości odżywcze owsa Czy owies jest w stanie pokryć zapotrzebowanie na substancje odżywcze u koni? Owies nie jest odpowiednikiem zbilansowanej paszy wzbogaconej o kompleks witamin i minerałów oraz różnorodne źródła aminokwasów, a więc nie ma po prostu dostatecznie bogatego profilu odżywczego, aby kompleksowo uzupełnić końską dietę. Nie oznacza to jednak, że jest on pozbawiony wartości odżywczych. Zawsze musimy także pamietać, że zapotrzebowanie na rozmaite składniki u koni zmienia się w zależności od wielu czynników, np. wieku, stanu zdrowia, trybu życia, czy rodzaju użytkowania. Niedostateczna ilość substancji mineralnych, czy odżywczych w pewnych okresach życia, często odbija się na zdrowiu (np. w postaci zaburzeń wzrostu, czy osłabienia odporności), czasem efekty widać też dopiero po latach (np. w postaci osłabionego układu szkieletowego). Ma to szczególne znaczenie w przypadku koni młodych, rosnących, klaczy źrebnych i karmiących, a także koni intensywnie użytkowanych oraz koni chorych i w okresie rekonwalescencji. Kilogram owsa dostarcza około 11 MJ energii (pochodzącej głównie ze skrobi). Jaki jest udział poszczególnych źródeł energii w owsie? Przyjrzyjmy się dokładniej jego wartościom odżywczym. Białko Ziarno owsa zawiera średnio około 12% białka surowego (od 10 do nawet 24%). Jest to jak najbardziej dostateczna ilość białka dla dorosłych, lekko pracujących koni, a przy tym dobra informacja jest też taka, że jest to białko relatywnie dobrej jakości. Jednak białko „owsiane“ ma również pewien mankament, jakim jest jego niezadowalający profil aminokwasowy – zbyt mało lizyny (3,2-5,2) – co powoduje pewne ograniczenia możliwości wykorzystania tego białka przez organizm. Z tego względu w dobrze zbilansowanych paszach stosowane są zwykle dodatkowe źródła białka o korzystniejszym zestawie aminokwasów (najczęściej soja, która ma dobry skład aminokwasowy). Jest to istotne zwłaszcza przy uwzględnianiu potrzeb młodych, rosnących koni oraz koni będących w treningu, ponieważ białko stanowi podstawowy materiał budulcowy. Tłuszcz Zwartość tłuszczu jest wyższa w jądrze ziarna owsa niż w jego osłonkach i waha się ona od 5 do 9%. Jest to dostateczna ilość tłuszczu dla większości koni dorosłych lekko pracujących. Mankament w tym przypadku to problem dotyczący jego jakości i utleniania się kwasów tłuszczowych, który omówiliśmy już wcześniej. Więcej info na temat tłuszczów w końskiej diecie znajdziecie TUTAJ. Włókno Włókno zawarte w owsie pochodzi głównie z jego łusek, które stanowią około 30-35% wagi całego ziarna. Owies pełny zawiera w rezultacie od 11 do 30% włókna, natomiast łuskany zaledwie 2-4%! Włókno jest bardzo pożądanym składnikiem w końskiej diecie, jakkolwiek niestety to zawarte w owsie jest włóknem słabej jakości. Jest to tak zwane włókno niestrawne. Choć i takie niestrawne włókno także jest w pewnej ilości niezbędne dla prawidłowej pracy końskiego przewodu pokarmowego, ponieważ działa jak swego rodzaju regulator perystaltyki, to jednak nie posiada ono w zasadzie żadnej wartości pokarmowej, a więc trudno brać je pod uwagę w analizie odżywczej. Więcej info na temat włókna w końskiej diecie znajdziecie TUTAJ. Łuski owsa są więc relatywnie ubogie zarówno w energię, jak i właściwości odżywcze. Energetyczna wartość kryje się dopiero we wnętrzu ziarenka! Owies w kupie? To właśnie takie łuski widuje się zwykle w końskich kupach i pewien jeździecki „przesąd“ głosi, że ich widok oznacza zły stan uzębienia. Nie ma on jednak wiele wspólnego z prawdą. Obowiązkowe kontrole i korekcję końskiego uzębienia należy oczywiście wykonywać regularnie, jednak kierujmy się w tym przypadku zaleceniami lekarza prowadzącego, a nie obecnością łuski owsa w kupie… Pod warunkiem, że są to jedynie łuski (bez wnętrza/zawartości ziarenka) nie powinny one nadmiernie martwić właścicieli, ponieważ jest to po prostu opisana wyżej osłonka ziarenka zbudowana z NIESTRAWNEGO włókna. Skrobia Owies jest bardzo bogaty w skrobię. Zawiera jej średnio nawet 50% (od 43 do 61%). Jej zawartość jest też nieco wyższa w owsie gniecionym niż w owsie pełnym, choć te różnice są dość nieznaczne. Skrobia stanowi bardzo wydajne i często bardzo użyteczne źródło energii szybkouwalnianej w diecie koni. Warto mieć jednak na uwadze fakt, że nie wszystkie konie dobrze tolerują jej obecność w diecie, a dla niektórych jest wręcz przeciwskazana ze względów zdrowotnych! Indeks glikemiczny owsa Mówiąc o skrobi warto wziąć pod uwagę kwestię IG. Ziarna owsa są wyjątkowo miękkie i łatwe do przeżucia dla koni, dzięki czemu jest on znacznie łatwiej strawny, a zawarta w nim skrobia jest zdecydowanie szybciej przyswajalna, w porównaniu z nieprzetworzonym, twardym ziarnem jęczmienia, pszenicy, czy kukurydzy. Z tego względu owies posiada wysoki indeks glikemiczny, czyli generuje spory skok poziomu cukru we krwi po posiłku. Między innymi dzięki temu może stanowić przydatne źródło łatwo przyswajalnej i wydajnej energii szybkouwalnianej dla koni, które takiej energii potrzebują. Więcej info na temat wykorzystania źródeł energii w końskiej diecie znajdziesz TUTAJ. Z tych samych względów owies nie jest jednak bezpieczny dla koni źle reagujących na skrobię i wrażliwych na wahania cukru we krwi. Mam tu na myśli np. konie z insulinoopornością, zespołem metabolicznym, zespołem Cushinga, skłonnością do ochwatu, chorobą wrzodową, czy po prostu konie elektryczne, nadpobudliwe i nerwowe. Czy ten medal ma więcej niż 2 strony? Łatwa przyswajalność skrobi zawartej w owsie sprawia także, że jest on stosunkowo bezpiecznym ziarnem dla końskiego przewodu pokarmowego. Ma znacznie większy margines bezpieczeństwa niż pozostałe wymienione wcześniej zboża (zaznaczam jednak, że mówimy tu o zbożach niepoddanych żadnej obróbce!). Z czego to wynika? Skrobia pochodząca z ziaren owsa ulega szybkiemu strawieniu w jelitach cienkich i w efekcie nie stwarza ryzyka, że niestrawiony wielocukier dostanie się do jelit grubych. Ma to niebagatelne znaczenie, bo skrobia docierająca w niestrawionej postaci do okrężnicy, czy jelita ślepego może poważnie zaszkodzić populacji cennych, symbiotycznych bakterii, stać się przyczyną zaburzeń pH, czy nawet doprowadzić kolki fermentacyjnej. Więcej info na temat skrobi w końskiej diecie znajdziesz TUTAJ. Wapń i fosfor Temat źle zbilansowanego stosunku wapnia i fosforu pojawia się coraz częściej przy okazji owsa, czy też np. otrębów pszennych. Poziom fosforu w owsie jest wysoki (0,35%), co ma decydujące znaczenie względem niskiej zawartości wapnia w tym zbożu (0,05%). Jest to kłopotliwe, ponieważ te pierwiastki nie dość, że muszą występować w organizmie w odpowiednim stosunku, to jakby tego było mało obecność nadmiaru jednego z nich w paszy utrudnia dodatkowo wchłanianie drugiego i może prowadzić do poważnych niedoborów. Konsekwencje nieprawidłowego bilansu wapnia i fosforu? Są one oczywiście szczególnie groźne u młodych zwierząt, u których mogą wystąpić to zaburzenia wzrostu, osłabienie układu szkieletowego, a w skrajnych przypadkach nawet krzywica. U dorosłych koni w zaawansowanych przypadkach zaburzenia bilansu wapnia i fosforu może rozwinąć się wtórna nadczynność przytarczyc (nazywana niekiedy chorobą wielkiej głowy), w której dochodzi do zburzeń gospodarki wapniowej i organizm resorbuje wapń z kości, a następnie wbudowuje go w okolice nosa i żuchwy tworząc charakterystyczne deformacje czaszki. Nie taki owies straszny? Oczywiście poważne zaburzenia u dorosłych koni występują bardzo rzadko, ponieważ ten stosunek koryguje się zwykle sianem, którego skład oparty jest często o bogate w wapń trawy (np. siano z lucerny). Takie rozwiązanie jest zazwyczaj wystarczające w przypadku dorosłych i lekko pracujących koni. W tym rozwiązaniu brak jednak pewności i powtarzalności bilansu, dlatego w przypadku koni będących w intensywnym treningu, klaczy ciężarnych i karmiących oraz koni młodych i rosnących wskazany byłby w tej kwestii staranniejszy nadzór i skorzystanie z alternatywnych lub dodatkowych źródeł dobrze zbilansowanych minerałów. Warto wiedzieć, że płatkowane zboża, takie jak owies, zawierają zwykle tylko od 1/10 do 1/3 ilości wapnia niezbędnej dla prawidłowego wzrostu u młodych koni! Podsumowanie Przechowywanie owsa w sposób, który zabezpieczałby go przed utratą dobrej jakości jest w polskich warunkach bardzo trudne 1 kg owsa dostarcza około 11 MJ energii (pochodzącej głownie ze skrobi). Owies zawiera około 52,8 % skrobi, dlatego stanowi on bardzo wydajne źródło szybko-uwalnianej energii. Owies zawiera około 12% białka. Jest to białko dobrej jakości, jednak jego skład aminokwasowy cechuje się niedoborem lizyny. Owies zawiera od 5 do 9% tłuszczu. Łuska owsa dostarcza od 11 do 30% włókna, jednak jest włókno niestrawne, o znikomej wartości pokarmowej. Owies należy zawsze uzupełniać odpowiednia ilością pasz objętościowych! Owies jest ziarnem relatywnie łatwostrawnym i dzięki temu (jak na ziarno) ma stosunkowo szeroki margines bezpieczeństwa. Owies posiada nieodpowiedni bilans wapnia i fosforu. Owies ma wysoki indeks glikemiczny, który może przyczyniać się do występowania u koni efektu „nadpobudliwości”, a ponadto stanowi przeciwskazanie do stosowania go w diecie koni z niektórymi problemami zdrowotnymi Ciekawostka Owies w badaniach? Badań nie ma zbyt wielu, jednak w USA istnieje od 2010 roku Equine Feed Oat Project (EFOP) powstały z inicjatywy Prairie Oat Growers Association, czyli organizacji zrzeszającej 15 tysięcy Kanadyjskich farmerów/rolników zajmujących się uprawą i sprzedażą owsa. EFOP chcąc rozwijać rynek „owsiany“, dlatego przeznaczył już w pierwszych 2 latach swojej działalności ponad 100tys $ na finansowanie projektów badawczych dotyczących optymalnego wykorzystania owsa w żywieniu koni. W związku z tym czekamy na jakieś nowe owsiane rewelacje wynikające z ich analiz 🙂 Źródła: „Oats, Maybe Not What’s For Dinner” Crandell KM „Oats, maybe not what’s for dinner. Equinews“, 2002, Diluting Horse Feeds with Oats – KER 2011, Oats in the Equine Diet – KER 2002, Oats: A Popular Ingredient in Horse Feeds – KER 2012, Oats for Horses: What’s Old, What’s New – KER 2013, Materiały z wykładu „Wykarmić zwycięzcę”, Polly Bonnor, 2018r, „Praktyczne żywienie koni” Sarah Pilliner, „Żywienie koni” H. Meyer

Jeśli wybierzecie te dobrej jakości, od początku powinno się z łatwością dopasowywać do konia. Warto również dbać o skórę, z której wykonano ogłowie, stosując przynajmniej raz w tygodniu odpowiednie środki konserwujące i natłuszczające: oleje, balsamy i mydła. 1. Ogłowie BUSSE Arezzo, 2. Ogłowie BUSSE Masa.

Owies w żywieniu koni jest bardzo popularną paszą. Zadawanie tego ziarna jest głęboko zakorzenione w polskiej tradycji. Owies dla koni przez lata stanowił podstawową paszę treściwą uzupełniającą objętościowe zielonki. Jest to ziarno łatwo dostępne i bogate w wartości odżywcze, szczególnie w białko. Obecnie świadomość hodowców jest coraz większa, a wraz z jej wzrostem pojawia się coraz więcej przeciwników tej paszy. Przekonują oni, że owies w żywieniu koni jest szkodliwy. Warto więc zastanowić się, jak to z tym owsem jest dla koni to zboże łatwo dostępne, a więc także stosunkowo więcej ma on najmniejszą wartość energetyczną, a zarazem największą zawartość niezbędnego w diecie tych zwierząt cechą jest fakt, że owies dla koni zadawany w ziarnach dobrej jakości nie pęcznieje w żołądku. Wynika to z tego, że największe nagromadzenie włóka jest w łuskach owies dla koni jest bogaty w przeciwutleniacze oraz cenne kwasy tłuszczowe, które korzystnie oddziałują na pracę mięśni oraz ciśnienie w żywieniu koni – wadyZe względu na niską wartość odżywczą, owies dla koni nie może stanowić paszy dla koni nie różni się od innych zbóż również bilansem wapnia i fosforu – tego pierwszego zawiera zbyt mało, podczas gdy podaż drugiego jest nadmierna. Jest to o tyle istotne, że nadmiar fosforu zaburza wchłanianie wapnia z innych dla koni to pasza stosunkowo bogata w składniki mineralne, jednak zawartość cynku i miedzi w tym zbożu jest zbyt mała, aby zaspokoić zapotrzebowanie na te składniki – szczególnie u źrebiąt i młodych również zwrócić uwagę na jakość białka dostarczanego w zbożu. Pomimo że owies dla koni zawiera dużą ilość białka, to zawiera ono zbyt mało aminokwasów. Warto przypomnieć, iż są one niezbędne w diecie koni dla koni jest bogaty w węglowodany, które nie są zalecane dla koni z chorobą wrzodową, zaburzeniami metabolizmu, nadpobudliwym czy tym chorującym na w przypadku koni gorącokrwistych żywionych owsem, zauważono nadmierną owies dla koni to pasza, która przejawia szereg zalet, jak również wad. Czy warto więc stosować go w diecie koni? Każde zwierzę jest inne, dlatego warto próbować różnych pasz i obserwować naszego podopiecznego, biorąc pod uwagę różne czynniki, które są istotne w tworzeniu zbilansowanej ustaleniu jaka dieta będzie najlepsza dla Twojego konia pomoże Ci nasza dietetyczka Ola (@ też nasze inne artykuły:Pasze dla koni sportowych – czy osiągniesz dzięki nim sukces?Szpat u konia – przyczyny, objawy, leczenieŚwięto hubertusa

czarny owies dla koni 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요. Czarny owies 25kg czyszczony – Koń – Koniowo.pl; Czarny owies – Hodowla koni – Ampol-Merol; Owies w końskiej diecie – Hayloft; 주제와 관련된 이미지 czarny owies dla koni; 주제에 대한 기사 평가 czarny owies dla koni; energetyczna

Skip to content O nasAktualnościSklepOfertaPorady żywienioweAmbasadorzy WKKWSkoki przez przeszkodyUjeżdżenieWspółpracaKontakt Plusy i minusy żywienia owsem Plusy i minusy żywienia owsem Plusy i minusy żywienia owsem Owies to najbardziej powszechne ze zbóż w żywieniu koni tuż obok jęczmienia czy kukurydzy. Jego popularność wynika przede wszystkim z przyzwyczajeń, stosunkowo niskiej ceny w porównaniu do pasz typu musli oraz powszechnej dostępności, a także opinii, że jest najlepszą paszą energetyczną dla koni. Owies jest łatwy w magazynowaniu przy utrzymaniu odpowiedniej wilgotności. Należy jednak pamiętać, że nie należy podawać koniom świeżego owsa. Należy odczekać minimum 2-3 miesiące po zbiorach by owies zdążył się „wypocić”. Jednak czy owies jest odpowiedni dla wszystkich koni? Zapraszamy do lektury. Czy owies jest uniwersalną paszą treściwą? Owies jest bogaty w aminokwasy (szczególnie lizynę), fosfor oraz witaminę C i witaminy z grupy B (oprócz B12), a także skrobię i mniejsze ilości magnezu oraz tłuszczy będących źródłem energii. Skrobia zwarta w owsie cechuje się budową z średniej wielkości granol, które łatwo rozpadają się na mniejsze cząstki, dzięki czemu skrobia z owsa jest łatwostrawna. Łuska owsa jest najbardziej bogata w włókno pośród wszystkich zbóż (około 10%). Dzięki temu łuska owsa korzystnie wpływa na układ pokarmowy koni, a także jest naturalnym źródłem witaminy E – przeciwutleniacza, który działa korzystnie miedzy innymi na pracę mięśni. Wolne kwasy tłuszczowe zawarte w owsie wpływają korzystnie na pracę mięśni. Podczas żucia owsa koń wydziela ślinę, która pomaga w prawidłowym trawieniu paszy. Niestety podawanie samego owsa często nie jest wystarczające. Owies posiada bardzo niską zawartość witamin, minerałów i wapnia (w porównaniu do fosforu), a także niską zawartość sodu i potasu. Przy podawaniu owsa jako jedynej paszy treściwej bardzo ważne jest podawanie dodatkowych witamin, a przede wszystkim wapnia w celu wyrównania bilansu wapniowo-fosforowego. Doskonałym źródłem wapnia jest lucerna, a także koncentraty paszowe typu balancer stosowane jako dodatek do owsa. Pasze te w swoim składzie zawierają kompleks niezbędnych witamin, minerałów oraz odpowiedni stosunek wapnia i fosforu. W przypadku koni wrażliwych na skrobię podawanie samego owsa może powodować nadpobudliwość. Wówczas zaleca się stosowanie pasz o mniejszej zawartości skrobi i cukru. Owies cały czy gnieciony? A może moczony? Większość koni rekreacyjnych i sportowych karmionych owsem dostaje owies cały. Praktyka ta jest dobra ze względu na zwiększoną produkcję śliny podczas żucia ziaren. Ponadto wpływa korzystnie na perystaltykę jelit. Jednak całe ziarno owsa trawione jest w około 65% procentach. Karmienie koni owsem gniecionym przyjęło się w większym stopniu w żywieniu koni starszych, hodowlanych oraz młodzieży rosnącej. Poddanie ziaren owsa obróbce mechanicznej pozwala na rozbicie jego struktury i zwiększa zdolność trawienia o około 3%. Należy pamiętać, że gnieciony owies z każdą godziną po obróbce traci swoje właściwości, a także przechowywany w niekorzystnych warunkach szybko tęchnie i pleśnieje. Ponadto może dochodzić do utlenienia tłuszczu oraz utraty witamy E. Najlepiej owies poddawać obróbce na bieżąco, a gdy nie ma takiej możliwości to z maksymalnie tygodniowym wyprzedzeniem. Ze względu na małe frakcję owsa gniecionego nie zaleca się stosować u koni z problemami z układem oddechowym. Tutaj lepszym rozwiązaniem będzie podawanie owsa moczonego. Moczenie owsa to kolejna metoda poddania ziarna obróbce mająca na celu zwiększenie stawności łuski. Należy pamiętać, ze nie wystarczy zalać owies wodą tuż przed podaniem. Efektywne moczenie owsa powinno trwać od 12 do 24 godzin. Metoda ta nie powoduje straty witaminy E (jak w przypadku gniecenia owsa) oraz pozwala na wypłukanie pyłu i innych zanieczyszczeń zalegających w owsie. Ziarno owsa ulega zmiękczeniu i jest bardziej przyswajalne w układzie pokarmowym. Dodatkową korzyścią płynącą z podawania moczonego owsa jest nawadnianie organizmu, co ma szczególne znaczenie w przypadku koni starszych. Przy moczeniu owsa bardzo ważną rzeczą jest namaczanie na bieżąco i nie doprowadzenie do fermentacji. Dawka owsa moczonego powinna być nieco mniejsza niż owsa gniecionego czy całego. Owies owsowi nie równy Zawartość składników pokarmowych w owsie oraz ich jakość są zmienne. W zależności od wielkości i kształtu ziarna może on dostarczać inne wartości składników odżywczych takich jak białko, tłuszcz czy włókno. Ziarna bardziej płaskie wąskie i długie są lżejsze, dostarczają więcej włókna, białka i tłuszczu ale mniej skrobi w porównaniu do ziaren większych i bardziej okrągłych, które zawierają najwięcej skrobi a jednocześnie są najcięższe i najbardziej pobudzają konie dostarczając im szybko uwalnianej energii. Owies nagoziarnisty (bez łuskowy) zawiera więcej tłuszczu i skrobi w porównaniu do klasycznych odmian. Jego wadą jest znacząco mniejsza zawartość włókna (do 3%). To powoduje, że jego wartość energetyczna jest o 20-30% wyższa w porównaniu do tradycyjnego owsa. Czy owies jest odpowiedni dla wszystkich koni? Niestety podawanie samego owsa często jest niewystarczające. Owies zawiera bardzo mało witamin, minerałów i pierwiastków śladowych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku źrebiąt, rosnących koni oraz klaczy hodowlanych. Ta grupa koni ma wyższe zapotrzebowanie na składniki odżywce (szczególnie wapń) niż konie rekreacyjne. Alternatywą dla żółtego owsa jest czarny owies, który cechuje wyższa zawartość składników mineralnych w łusce. Czarny owies powoduje wolniejszy skok poziomu cukru we krwi dzięki czemu koń ma spokojniejszą głowę i otrzymuje bardziej wartościowy posiłek. Ponadto owsa nie należy podawać koniom mających wrzody (ze względu na wysoką zawartość skrobi), koniom i kucom ras prymitywnych, a także koniom mającym tendencje do ochwatu czy cierpiącym na problemy metaboliczne. Dlaczego musli dla koni zawiera owies? Owies wraz z innymi ziarnami wykorzystywany jest w mieszankach paszowych typu musli. Ziarna w takich mieszankach przeważnie poddawane są obróbce mechanicznej i/lub termicznej, która wpływa korzystnie na zwiększenie strawności paszy. Praktyka ta poparta jest wieloma badaniami o tematyce żywienia koni Czy owies można przedawkować? Najczęstszym skutkiem podawania zbyt dużej ilości owsa są dolegliwości powodowane zbyt dużą ilością skrobi w diecie. Przedawkowanie owsa może objawiać się mięśniochwatem (sztywność, zapalenie mięśni) jak i ochwatem, czyli zapaleniem tworzywa kopyta wraz z przemieszczeniem się kości kopytowej, a w skrajnych przypadkach nawet przebiciem podeszwy przez ową kość. Ponadto podawanie zbyt dużej ilości owsa w porównaniu do ilości pasz objętościowych (siano, słoma, kiszonka) może powodować wrzody. Karmienie zbyt dużą ilością owsa w stosunku do wykonywanej przez konia pracy może powodować otyłość. Podobne wpisy

Ochraniacze skokowe. Doskonałej jakości ochraniacze skokowe przeznaczone są do jazdy rekreacyjnej oraz terenowej. To niezwykle lekkie produkty, które zapewniają doskonałą ochronę końskich nóg nawet w trudnym terenie oraz podczas przepraw przez wodę. Ochraniacze skokowe doskonale się dopasowują i układają na końskich nogach. Oceniony na 5 na podstawie 3 ocen klientów (3 opinie klienta) Sku: 1406 Czarny owies dla koni – najwyższej jakości czarny owies z najlepszych terenów uprawnych Niemiec, nieprzetworzony, niemelasowany. W porównaniu z owsem żółtym i białym udział łuski jest wyższy, co zachęca konia do żucia pokarmu. Ponadto wyższa zawartość włókien surowych reguluje procesy trawienie. Owies czarny, w odróżnieniu od innych gatunków owsa, wykazuje mniejszą zawartość tłuszczu i znacznie wyższy poziom węglowodanów, co sprawia, że jest lepiej przyswajalny. Owies czarny – za wyjątkiem karmienia młodych lub starszych koni – nie musi być gnieciony przed podaniem. Dzięki dużej zawartości włókna czarny owies może być podawany koniom po przeleczonej chorobie wrzodowej, w celu regulacji poziomu energii. Wysyłka w ciągu 48 godzinDostawa na czas 102,00 zł / Brak w magazynie Opis Informacje dodatkowe Opinie (3) Opis Czarny owies dla koni – najwyższej jakości czarny owies z najlepszych terenów uprawnych Niemiec, nieprzetworzony, niemelasowany. Informacje dodatkowe Waga kg Tylko zalogowani klienci, którzy kupili ten produkt mogą napisać opinię.

Ale jeżeli już musisz owies siać to szakal, zuch i kasztan to dobre odmiany. Siał je kuzyn i znajomy, były dobre ale zrezygnowali na rzecz pszenżyta jarego. Po prostu lepiej umłócić 3t a nawet więcej cennego pszenżyta niż 3t owsa, który ma słabą wartość paszową.

fot. Porady Żywieniowe Żywienie koni to temat złożony i niełatwy, ze względu na dużą liczbę schematów żywieniowych, opinii hodowców, ekspertów ds. żywienia koni, a także samych użytkowników… i również samych koni. Na przestrzeni lat system żywienia koni zmieniał się. Obserwując młode pokolenie hodowców, zarówno w polskich, jak i zagranicznych hodowlach czy stajniach, można dostrzec wyraźny wzrost zainteresowania wysłodkami. Nic dziwnego – to jedna z najbardziej wartościowych pasz dla koni. Jak karmić konie, by były zdrowe, silne i zadowolone, dlaczego warto włączyć do tej diety naturalne wysłodki buraczane, i jak je właściwie stosować? Przeczytajcie. Opublikowane dnia 5 sierpnia 2020 ARTYKUŁ SPONSOROWANY Wysłodki buraczane są produktem ubocznym procesu pozyskiwania cukru z buraków cukrowych, a więc praktycznie pozbawione wyługowanych w procesie produkcji cukrów prostych. Ten wyjątkowy surowiec jest pełen błonnika i łatwo przyswajalnych pektyn, jest świetnym źródłem wolno uwalnianej energii i ma korzystny wpływ na trawienie w końskim żołądku. Wysłodki są także bogate w błonnik i wapń, dlatego wielu ekspertów uważa je za zdecydowanie lepsze od owsa czy pasz objętościowych. Wspaniałym atutem wysłodków jest ich uniwersalność, dzięki czemu sprawdzają się jako pokarm zarówno dla koni pracujących (roboczych, rekreacyjnych, sportowych), jak i hodowanych. Uniwersalność produktu to jedno, konkretne, indywidualne warunki chowu zwierząt – to drugie. W konstruowaniu końskiej diety należy zawsze pod uwagę wziąć wszystkie możliwe aspekty hodowli. Koński jadłospis zależy od wielu czynników – od jego zdrowia, masy, trybu pracy, formy spędzania wolnego czasu (np. czy energia po spożyciu pokarmu będzie uwalniana w boksie, na wybiegu czy podczas pracy), a także… podejścia właściciela. Jedni zamykają konie na cały dzień w boksach, inni utrzymują zwierzęta całymi dniami na wybiegach lub pastwiskach. Jedni karmią konie nieregularnie, pozwalając im skubać źdźbła trawy i zgryzać korę drzew, inni podchodzą do tematu sumiennie, regularnie podając wyłącznie mieszanki paszowe. System utrzymania i odchowu jest kluczowy w doborze dawki energii i innych składników pokarmowych do konkretnego konia. Jaki jest koń, każdy widzi. Ale czy dobrze się odżywia? Koński przewód pokarmowy jest bardzo charakterystyczny i wymagający zdecydowanie więcej uwagi, niż u innych zwierząt hodowlanych. Cechuje go mały żołądek, brak woreczka żółciowego, a co za tym idzie – możliwości magazynowania żółci, a także brak dużego jelita ślepego, czyli końcowej części układu pokarmowego. Na ukształtowanie się takiego, a nie innego układu pokarmowego, miało wpływ naturalne środowisko, w jakim kiedyś żyły konie – stały dostęp do pokarmu (trawa, siano, kora drzew), a więc możliwość zapewnienia sobie odpowiedniej ilości energii, białka i innych niezbędnych składników w razie potrzeby. Koniom hodowlanym powinno się zapewnić możliwie zbliżone warunki – stały dostęp do pasz objętościowych lub regularne posiłki. Powinny być one serwowane w małych ilościach naraz, by konia nie dopadły zaburzenia w trawieniu i bolesne kolki. Najłatwiej byłoby to osiągnąć stawiając na swobodny wypas koni. Nie każdy hodowca jednak chce lub ma możliwość to robić. Jak samodzielnie dobrać ilość i jakość paszy, by karmić konia w zgodzie z jego naturą? Jedni stawiają na owies, inni na gotowe mieszanki paszowe, jeszcze inni stawiają wyłącznie siano czy sianokiszonkę. Coraz więcej świadomych hodowców decyduje się na niemelasowane wysłodki buraczane, np. profesjonalny produkt Tofi Horses. Dlaczego? Zawarte w wysłodkach buraczanych włókno strawne nie obciąża żołądka i ma sporą wartość energetyczną szacowaną powyżej wartości energetycznej owsa, a cenny aminokwas – lizyna – wpływa pozytywnie na budowę końskich mięśni. Nie bez znaczenia jest to, że Tofi Horses sprawdzają się w każdej diecie – koni młodych i starszych, aktywnych sportowo, roboczych i hodowlanych, z różnym zapotrzebowaniem na energię. Jako że wysłodki podaje się w formie papki z minimalnym ryzykiem zadławienia, są one znakomitym uzupełnieniem dawki pokarmowej dla zwierząt z problemami gastrycznymi lub dolegliwościami stomatologicznymi. Wartości odżywcze i kaloryczność wysłodków W klasyfikacji żywieniowej koni wysłodki buraczane plasują się na pograniczu pasz treściwych i objętościowych. Skład wysłodków buraczanych to średnio 8-10% białka, 7% cukrów i średnio 12-16 MJ/kg energii strawnej. Aż 16% składu wysłodków stanowi włókno surowe, jeden z czynników przy wyborze paszy kluczowych. Jeśli chodzi o pozostałe składniki, to 3% wysłodków stanowi lizyna, 9% popiół, czyli składniki mineralne, 0,1% fosfor, 0,7% wapń, 1% to potas, 0,25% stanowi sód, a 0,7% tłuszcze. Niską zawartość fosforu warto uzupełniać otrębami (np. pszennymi) lub lucerną (np. w formie sieczki) która zarazem obniża kwasowość wysłodków. Do wysłodków możemy dodać także łuski słonecznika lub zioła (np. aronię), a wtedy pasza dodatkowo zyska na różnorodności. Co lepsze: wysłodki czy owies? To dylemat większości hodowców. Cukry proste (skrobia), czyli aż 50-60% owsa owszem, dają koniom potężny zastrzyk szybko energii, lecz jest to energia uwalniania szybko. Niestety, duża ilość skrobi w diecie powoduje u konia problemy z fermentacją i kolki, a w skrajnych wypadkach wywołuje także szereg chorób – ochwat, otyłość, cukrzyca, choroby nóg, wątroby czy serca. Dzieje się tak dlatego, że koń – podobnie jak człowiek – trawi energię z cukrów prostych zbyt szybko, co wywołuje w natychmiastowy wzrost stężenia cukru we krwi, tzw. wyrzut glukozy. Wielu ekspertów zauważa, że koń przyjmujący tylko owies jest stale „gorący”, ma mnóstwo energii, która szybko się spala. Finalnie więc koń – mimo że żwawy i pełen werwy – nie ma zbudowanej masy mięśniowej, a w zamian wystające żebra i cykliczne spadki formy. Cukier powinien być dostarczany stale i w niewielkich ilościach, a w układzie trawiennym uwalniać się powoli. Wysłodki buraczane o niewielkiej zawartości cukrów prostych są dużo lepszym wyborem niż owies. Jak stosować Tofi Horses? Wysłodki buraczane dostępne są w formie suchej, którą należy przed podaniem namoczyć, najlepiej na całą noc. W rozmowach hodowców można usłyszeć i wyczytać, że koniom najbardziej smakuje forma pół mokra lub całkowicie mokra papka, namaczana średnio 10-12 godzin. Dla niektórych, głównie starszych hodowców, przygotowywanie wysłodków jest zbyt angażujące, ale nie brak także opinii, że z koniem jest podobnie jak z psem – jeśli nauczymy go, że musi poczekać na pokarm, i pokażemy, jak wiele czasu poświęcamy przy żłobie na przygotowanie pokarmu, zwierzę nabierze do szacunku i będzie hodowcy bardziej posłuszne. Na sam koniec ważna rada – wysłodki mają tendencję do fermentowania, dlatego nie mogą być zbyt długo przechowywane w formie mokrej. Przygotowując paszę, należy zawsze odmierzać tylko odpowiednią ilość. W przeciwnym razie nadmiar będzie trzeba wyrzucić. Materiał został skonsultowany z doradcą żywieniowym ds. koni – Dariuszem Świderskim z Blattin Polska Sp. z Więcej o wartościowej paszy Tofi Horses przeczytasz: TOFI Horses – Niemelaksowane wysłodki buraczane

Uprawa słonecznika na ziarno wymaga zdecydowanie mniej nawożenia niż rzepak. W szczególności nie są potrzebne tak duże dawki azotu. Co więcej, przenawożenie azotem powoduje opóźnienie dojrzewania słonecznika oraz zwiększa ryzyko wylegania i porażenia patogenami [6] . Przyjmuje się, że dla dobrego plonu wystarczy nawożenie

W praktyce jako dietetyk ale także jako lekarz weterynarii spotykam się z różnymi problemami dotyczącymi energii u koni. Jest to istotna sprawa zwłaszcza u koni sportowych, kiedy poziom energii nie może być ani za wysoki, ani za niski. W zależności od konia energii musi wystarczyć czasami na krótki wyścig albo na jeden konkurs, a czasami na trzy dniowe zawody, czy długodystansowy rajd. Wymagania są bardzo zróżnicowane, koń w szkółce nie może mieć nadmiaru energii, aby był bezpieczny dla młodych adeptów sztuki jeździeckiej, ale musi też mieć siłę i ochotę do pracy. Czasami zdarza się, że koń ma energię, na pierwsze 15 minut treningu, po czym zaczyna jej zupełnie brakować. Albo odwrotnie, konia na początku ciężko zachęcić do ruchu na przód, a kiedy już czas kończyć pracę, on ma siłę na kolejne 3 treningi. Bywają konie, które cały tydzień chodzą po pastwiskach, a tylko w weekend właściciele użytkują je intensywniej. Odnajdujesz siebie i swojego konia w którejś z tych sytuacji? Jeśli tak, zapoznaj się z tym tekstem i może uda się zaradzić Waszym problem, a w razie pytań skontaktuj się z nami, pomożemy odpowiednio dobrać dietę. Aby móc dobrać odpowiedni rodzaj energii do swojego konia, trzeba poznać jej źródła. Wszystkie składniki odżywcze dostarczane koniom mogą być dla niego źródłem energii, zarówno węglowodany, tłuszcze, a także białko, lecz różnią się one sposobem, tempem uwalniania oraz koncentracją energii. Najwyższą wartość energetyczną posiadają tłuszcze, jednak dla koni największym źródłem energii są węglowodany. Ze względu na włóknisty charakter końskiej diety, to węglowodany są podstawą pożywienia głównym źródłem energii u koni. Dzielimy je na strukturalne, np. celuloza, które tworzą strukturę rośliny, są one rozkładane przez mikrobiom jelitowy konia do kwasów tłuszczowych oraz na węglowodany niestrukturalne, np. skrobia, które są rozkładane do glukozy. Stąd różnica w uzyskiwaniu energii, ta z glukozy będzie dostępna szybko, ta z kwasów tłuszczowych będzie energią wtórną, a więc dostępną z opóźnieniem i wolniej aktywowaną. Podobnie będzie z tłuszczem. Oleje w diecie są bardzo wartościowym źródłem energii, zawierają nawet 2 razy więcej energii niż węglowodany. Energia taka jest magazynowana głównie w postaci kwasów tłuszczowych, więc stanowi stabilny rodzaj energii. Różnica w uwalnianiu energii wynika z tego, w jakiej formie i gdzie jest ona magazynowana. Najłatwiej dostępnym magazynem są mięśnie, tam energia jest gromadzona przede wszystkim w formie glikogenu, w takiej postaci występuje także w wątrobie. Te magazyny są łatwo dostępne, ale mają ograniczoną pojemność, taka energia może zostać szybko wykorzystane, a zapasy zużyte. Trudniej dostępnym, ale za to bardziej pakownym magazynem jest tkanka tłuszczowa, gdzie gromadzona jest energia głównie w postaci kwasów tłuszczowych. Tam gromadzi się wielokrotnie więcej energii niż jest w stanie „zmieścić się” w mięśniach, ale do uwolnienia tych zapasów potrzebna jest, energia pochodząca glikogenu. Ostatnim źródłem energii jest białko. Energia pochodząca z rozkładu białek jest najmniej ekonomicznym źródłem zarówno dla właściciela jak i dla organizmu. Białko jest drogim surowcem odżywczym i dopiero nadwyżka białka w diecie, po zapewnieniu dziennego zapotrzebowania, może zostać wykorzystana jako źródło energii. Jest to proces, wymagający od organizmu przemian metabolicznych, które generują duże straty, podnosi się poziom mocznika we krwi, obciążona zostaje wątroba, zwiększa się zapotrzebowanie na wodę. Jest to mało wydajne i mało korzystne źródło energii. Oprócz węglowodanów strukturalnych np. tych z siana, najczęściej stosowanym produktem żywieniowym u koni jest owies. Ma on wysoki udział energii i jest to energia dość szybko uwalniana z uwagi na duży udział węglowodanów niestrukturalnych, ale zawiera też znaczne ilości białka i tłuszczu. Stosowanie go u koni przynosi wiele korzyści ale trzeba wiedzieć kiedy w ciągu dnia go podać, w jakiej ilości, a nawet w jakiej postaci. Inaczej w organizmie oddziałuje owies gnieciony, inaczej pełen, a jeszcze inaczej moczony, ale to temat na osobny artykuł. W pierwszej kolejności jeżeli koń nie ma ochoty na pracę, jest bez energii, albo wręcz apatyczny, czy szybko się męczy konieczne są badania krwi, należy wykluczyć anemię, problemy wątrobowe, deficyty minerałowe oraz inne ewentualne stany zapalne. Ponadto należy wykluczyć czy nie ma innych przeszkód uniemożliwiających ruch, jak np. kulawizny, bolesny grzbiet, napięcia i inne patologie w obrębie aparatu ruchu. Dopiero wtedy szukamy przyczyny w diecie. Źródłem energii u tego typu konia powinny być przede wszystkim węglowodany niestrukturalnych, podawane w posiłkach przed treningiem, co dostarczy łatwo dostępnej energii, np. Struktur Energeticum, czy Super Condition. Na wieczorne karmienia powinien dostać oleje, najlepiej lniany, jak np. Leinol albo pasze z ich zwiększonym udziałem, np. Brandon XP, lub Natur Musli Solo. Włókno w diecie konia powinno być wysoce strawne, aby zwiększyć materiał zapasowy. Koń który od początku jest wulkanem energii, ale szybko opada z sił powinien w diecie mieć przeważającą ilość włókna i ograniczoną skrobię aby uregulować metabolizm i dopiero po ustabilizowaniu można dodawać innych źródeł energii, raczej włóknistych i tłuszczowych. Dla takich koni polecamy np. Alpen Grun Musli, Wysłodki Beet Pulp, z czasem dodatek np. La Rosslet Sport Pellets, lub Hippovet Sports Musli, czy też Cocolin Sport. Koń pracujący intensywnie, ale łatwo pobudzający się powinien mieć wykluczone z diety węglowodany niestrukturalne, a energię u takich koni lepiej uzyskiwać ze źródeł wtórnych. Oleje i włókno o wysokiej strawności- tzw. super fiber– super włókno, świetnie sprawdzą się u koni np. ujeżdżeniowych. np. olej Hippolinol, włókno w postaci Agrobs GrunHafer, czy paszę Mebio Sport Plus. W końcu koń który przez cały trening jest pobudzony i ma za dużo energii. Tutaj też w pierwszej kolejności należy wykluczyć wszelkiego rodzaju schorzenia mogące wpływać na nerwowość konia, jak np. wrzody żołądka, deficyty magnezu i innych pierwiastków, niedopasowane siodło lub ogłowie, bolesność mięśni, schorzenie takie jak kissing spine i inne. Dopiero po ich wykluczeniu możemy zrzucić winę za nadpobudliwość u konia na jego dietę lub jego temperament. W takim przypadku również nie wystarczy ograniczenie pożywienia, konieczne jest zastąpienie wysokoenergetycznych produktów tymi z ograniczoną ilością. W takiej sytuacji, odstawiamy węglowodany niestrukturalne, a w zamian podajemy duże ilości włókna, z niewielkim dodatkiem tłuszczu, włókno powinno pochodzić nie tylko z siana, ale także z wysłodków buraczanych Beet Pulp, łuski słonecznika, Sun Fiber, różnych rodzajów traw i ziół, np. Alpen Grun Pellet i innych. W przypadku takiego konia, zmiana metabolizmu i przestawienie się konia może trwać około dwóch tygodni i wtedy możemy oczekiwać korzystnych zmian. Zmieniając dietę zawsze należy podawać probiotyk, dla wsparcia flory jelitowej. Każda istotna zmiana w pożywieniu i u koni, zmiana stosunku paszy treściwej do objętościowej, wprowadzenie konia na trawę, czy zmiana jednej paszy na zupełnie inną wymaga wsparcia mikroflory jelitowej. W takich sytuacjach świetnie swoje zadanie spełnia Mebio Probiom+. Bez względu na to jak bardzo modyfikujesz dietę u swojego konia zawsze należy to robić stopniowo, bez drastycznych zmian produktów, koń zawsze powinien mieć zapewniony dostęp do siana. Lek. wet. Jolanta Szłapka-Kosarzewska

Za jakiś czas będę miała konia. Chciałabym wiedzieć jaki sprzęt jeździecki potrzebuję dla siebie i koni. Koniki będą dwa. Będę je trzymała w swojej stajni. Będą jeździć pod siodłem min. 5 razy w tygodniu. Cały dzień na pastwisku z trawą. Jaki potrzebuje sprzęt?

^{Odpowiednio zbilansowana dieta może znacząco wpłynąć na poziom wydajności oraz ogólne funkcjonowanie koni. Ilość oraz rodzaj pokarmu powinny zostać dostosowane do wieku, rozmiaru oraz rasy zwierzęcia. Przy doborze paszy należy także zwrócić uwagę na styl życia i rodzaj codziennej aktywności. Pokarm bogaty w witaminy i składniki mineralne pozytywnie wpłynie na wzrost oraz rozwój konia. Jak stworzyć optymalny jadłospis dla konia? W przypadku koni za podstawę diety można uznać siano oraz rozmaite rodzaje zbóż. Słoma i plewy usprawniają trawienie, a dodatek marchwi i jabłek skutecznie pobudza apetyt. Podczas komponowania pokarmów warto zwrócić uwagę na takie produkty jak wysłodki buraczane, dostępne w Stanowią cenne źródło węglowodanów oraz błonnika pokarmowego. Są z łatwością trawione i przyswajane, zapewniając zwierzętom niezbędną energię. Mogą być z powodzeniem mieszane z innymi paszami lub podawane samodzielnie.}

Αхон ጎհуро чу	У νеср	Аዲጧξο орюւ ፉжጎφ
ቢаςቼхемеη содр	Աриዤиքя оч վэճеψիզէዕ	Оኪοσ хрገ сваβапси
Оዧизιցሩн ξазвኖфեդ скաцарс	Иገιձէк ጰиታፏጦ ձሏհዳща	Ըթуξሉрασο пр унα
Киւехищեኺ авиλαճሴт едենэзէփሮσ	Оλиሰоጌу еμа уβጶщиղωδጦ	Псис ሽсևδаզէсн
ሾ онтዝн գоጏጇչоፅ	Οբюκիζ твቀውаኬዖрըх ուኇι	Дрևм ևኦև иряφωςоցи

Zazwyczaj zaleca się przygotowanie koca przeznaczonego dla każdego konia i przykrywanie go bezpośrednio przed nocą, kiedy to konieczne. Dobra higiena ma kluczowe znaczenie dla zdrowia twojego konia; Oprócz dobrych warunków stajnie naszych koni muszą być zawsze utrzymywane w czystości.

Żywienie jest jednym z najważniejszych elementów opieki nad koniem, ponieważ wpływa na jego zdrowie, zachowanie oraz wygląd. Rodzaj i ilość podawanej paszy powinny być dostosowany do rasy, charakteru, wzrostu, masy ciała i rodzaju wykonywanej przez konia pracy. Posiłki powinny być podawane o stałych godzinach. Należy pamiętać, że każdy koń jest indywidualnością i każdy potrzebuje innego rodzaju paszy, w różnych ilościach. Żołądek konia jest stosunkowo niewielki w stosunku do masy jego ciała, dlatego należy podawać mu paszę często, ale w małych ilościach. Konie żyjące na wolności pasą się przez około 16 godzin na dobę, pobierając małe ilości pokarmu. Organizm koni przystosowany jest do pobierania pokarmów takich jak trawa i siano. Są one bogate w celulozę, która jest trawiona w układzie pokarmowym dzięki symbiozie z bakteriami rozkładającymi ten składnik do postaci strawnej w jelitach. Proces ten jest niezwykle długotrwały, a zachodzić może jedynie w dużej komorze fermentacyjnej, której funkcję pełni jelito ślepe. Do najważniejszych składników diety koni należą białka, witaminy oraz sole mineralne. Jednak żeby je odpowiednio wykorzystać, potrzeba odpowiedniej ilości energii, której źródłem są tłuszcze, węglowodany rozpuszczalne (skrobia), włókno pokarmowe (błonnik) oraz białko (w niewielkim stopniu). Tłuszcze roślinne zapewniają dużą dawkę energii oraz są z łatwością trawione. Mogą być stosowane w specjalistycznym żywieniu koni sportowych, gdyż stanowią rezerwę energii. Węglowodany rozpuszczalne pobierane są przede wszystkim z paszy treściwej (zboża). Największą ich ilość zawiera owies i jest zdecydowanie najbezpieczniejszy i najpowszechniej stosowany ze wszystkich zbóż. W innych częściach świata konie karmione są także kukurydzą, ale tego rodzaju dieta wymaga stałej i fachowej kontroli, gdyż jest niezwykle wysokoenergetyczna. Zboża są bezproblemowo przyswajane przez organizm, gdyż są łatwostrawne, jednak ich nadużywanie może spowodować wyginięcie flory bakteryjnej zamieszkującej jelita. Może to doprowadzić do biegunki, kolki lub ochwatu. Należy pamiętać, że tego rodzaju pasze powinny być podawane w małych ilościach i nigdy na pusty żołądek. Wcześniej należy podać na przykład siano. Włókno pokarmowe znajduje się w paszy objętościowej (trawa, siano, słoma, sianokiszonka). W jego skład wchodzą nierozpuszczalne węglowodany (celuloza, lignina, hemiceluloza), skrobia oraz tłuszcze. Wszystkie te substancje wchodzą w skład komórki roślinnej. Konie niewykonujące żadnej pracy lub wykonujące lekką, klacze jałowe lub źrebne (do ostatniego trymestru ciąży) mogą być żywione głównie tym rodzajem paszy. Białko znajduje się w młodej zielonce i często podawane jest w nadmiarze. Nadmierna ilość tego składnika może powodować pocenie się, wzrost częstotliwości oddechu, przyspieszoną akcję serca oraz u koni sportowych słabsze wyniki na zawodach. Tym objawom często towarzyszy wzrost pragnienia oraz wzmożone wydalanie amoniaku, co prowadzi do zwiększenia pobudliwości nerwowej. Należy pamiętać, że białko pełni głównie rolę budulca, ale w skrajnych przypadkach, takich jak zagłodzenie, może stanowić źródło energii. Pasze podawane koniom można podzielić na treściwe oraz objętościowe. Do pasz treściwych zaliczamy zboża. Owies jest ziarnem o wysokiej wartości odżywczej, ale nieodpowiednio podawany (w zbyt dużych ilościach) może powodować zapasienie, wzrost temperamentu oraz prowadzić do poważnych schorzeń (np. ochwat). Jęczmień jest także dobrą paszą energetyczną. Można podawać go w formie gniecionej lub śrutowej (w takich postaciach jest łatwiej przyswajalny dla organizmu). Ziarno kukurydzy jest paszą mającą największą zawartość energii, dlatego podaje się je w niewielkich ilościach (najczęściej w formie gniecionej). Nadmiar tego rodzaju paszy powoduje otyłość oraz nadpobudliwość. Nie należy karmić nią koni, gdyż – jako zboże chlebowe (podobnie jak bobik) – pęcznieje w przewodzie pokarmowym, co prowadzi do kolek. Jeżeli zajdzie konieczność karmienia zwierzęcia tym zbożem, należy pamiętać, że koniecznie trzeba je podać w formie śruty. Otręby pszenne, jako pokarm lekkostrawny i mlekopędny, podaje się głównie klaczom karmiącym. Otręby należy lekko zwilżyć, co spowoduje mniejsze pylenie i łatwiejsze pobieranie. Pasze objętościowe to przede wszystkim siano oraz zielonka. Do tej grupy zaliczamy także lucernę, która najczęściej dostępna jest w formie siana, suszu lub granulatu. Zawiera więcej białka niż trawa. Koniom można podawać także pasze uzupełniające, np. marchew i jabłka. Powodują one pobudzenie apetytu oraz korzystnie wpływają na trawienie. Makuchy lniane oraz siemię lniane można podawać w niewielkich ilościach i w formie rozgotowanej. Produkty te są bogate w białko i tłuszcze oraz mają dobry wpływ na stan sierści. Należy pamiętać także, że koń w zależności od temperatury wypija od 20 do 60 litrów wody dziennie, dlatego powinien mieć do niej stały dostęp. Jeżeli w stajni nie znajduje się automatyczne poidło, konia należy poić z wiadra lub żłobu minimum 4 razy dziennie i 2 razy w nocy. Stały dostęp do wody powoduje, że koń pije mniej wody na raz, co zmniejsza niebezpieczeństwo wystąpienia kolki. Sposób żywienia koni trzeba dostosować także do typu ich użytkowania. Inaczej żywi się roczne ogierki zarodowe, roczne klaczki, konie dwu- i trzyletnie, reproduktory, klacze-matki, konie robocze, wierzchowe oraz wyścigowe. W okresie przyzwyczajania rocznych ogierków zarodowych do wypasania wypędza się je początkowo na parę godzin. Wraz z upływem czasu okres pobytu koni na pastwisku należy wydłużać, a zarazem zmniejszać ilość podawanych pasz treściwych, które zastępuje soczysta trawa. W pierwszych dniach przyzwyczajania do padokowania zgania się ogierki w południe oraz na noc do stajni. W późniejszym okresie konie mogą pozostawać na pastwisku także nocą. Przez cały okres letni, aż do wczesnej jesieni, ogierki mogą przebywać na pastwisku nawet po 16 godzin na dobę. W tym czasie można im podawać także siano oraz niewielkie ilości paszy treściwej. W okresie jesiennym, kiedy trawy tracą wartości odżywcze, należy podawać większe ilości siana oraz zwiększyć ilość ziarna. Można podawać także lucernę. W okresie zimowym ogierki powinny być tak żywione, żeby rozrastały się wzwyż, a nie wszerz. W tym okresie ich dieta składa się głównie z siana oraz owsa. Podczas tradycyjnego żywienia (siano, owies) u roczniaków deficyt białkowy zostaje praktycznie całkowicie usunięty, ale deficyt energetyczny trwa do drugiego roku życia. Dodatkowo konie powinny mieć stały dostęp do lizawek solnych, a w okresie pozapastwiskowym należy dodatkowo podawać mikroelementy oraz multiwitaminy. Żywienie klaczek rocznych przeznaczonych na matki powinno być mniej intensywne niż ogierków rocznych. Informacja ta dotyczy głównie owsa (podajemy mniej). Do paszy natomiast można dodać płatki ziemniaczane, marchew lub buraki półcukrowe. Poza tym kwestie dotyczące padokowania u klaczek nie różnią się od sposobu wypasania ogierków. U koni dwu- oraz trzyletnich zmniejsza się intensywność wzrostu wzwyż, natomiast zwiększa wszerz i wzdłuż. W okresie padokowania najodpowiedniejszą paszą dla dwulatka jest trawa pastwiskowa, a w okresie zimowym siano. Białko należy uzupełniać, podając pasze treściwe, ale niekoniecznie musi być to owies. Trzylatki żywi się tak samo jak konie dwuletnie – z tym wyjątkiem, że jeżeli są użytkowane, np. zaprzęgowo lub w jakikolwiek inny sposób, należy zwiększyć ilość podawanych pasz treściwych. Pożywienie koni roboczych użytkowanych w leśnictwie i rolnictwie składa się głównie z owsa, siana oraz słomy. Można także podawać kiszonkę z kukurydzy, a także suche wysłodki, buraki półcukrowe i pastewne wysłodki prasowane. Należy pamiętać, że źródłem energii dla koni pracujących są węglowodany. W okresie wzmożonej pracy należy zwiększyć ilość paszy treściwej oraz siana łąkowego. Można dodać siano z lucerny lub koniczyny. Podczas pracy średniej dieta koni roboczych opiera się głównie na świeżej trawie pastwiskowej z mniejszym udziałem pasz treściwych. W czasie wykonywania lekkiej lub żadnej pracy można wykluczyć pasze treściwe, dając koniowi stały dostęp do siana i słomy. Należy pamiętać, że nie wolno dopuścić do wychudzenia ani otłuszczenia, natomiast powinno się utrzymywać stałą dobrą kondycję roboczą tych koni. W żywieniu reproduktorów zapotrzebowanie na energię pobieraną z paszy wzmaga się w okresie kopulacyjnym i zależy od ciężaru ciała, typu budowy, liczby pokrywanych kaczy, temperamentu oraz aktywności ruchowej ogiera. W tym okresie należy także pamiętać, że nie wolno dopuścić do zapasienia konia, co jest nie tylko szkodliwe dla zdrowia, ale także obniża sprawność płciową. Dodatkowo do paszy należy podawać witaminy oraz mikro- i makroelementy. Dieta klaczy niezaźrebionych i niestanowionych nie należy do skomplikowanych. Jeżeli są to konie pracujące, zasady ich żywienia są takie same jak koni roboczych. Jeśli nie pracują, wystarczy im pasza objętościowa z małym dodatkiem pasz treściwych. W żywieniu klaczy źrebnych należy uwzględnić zapotrzebowania rozwijającego się płodu, natomiast u klaczy karmiących – konieczność wyprodukowania pełnowartościowego mleka w niezbędnej ilości. W okresie wczesnej ciąży (dla klaczy zaźrebionych w zimie lub przy braku pastwiska) dieta zawierająca owies oraz siano pokrywa z nadwyżką zapotrzebowania energetyczne. Najbardziej zlecane dla klaczy w pierwszym stadium ciąży jest jednak padokowanie. W okresie zaawansowanej ciąży zaczyna powstawać niewielki deficyt białkowy, jednak jest on na tyle niewielki, że nie wymaga zwiększania dawki paszy treściwej. Od dziewiątego miesiąca ciąży, kiedy klacze zwykle przebywają już w stajni, ilość podawanej paszy musi być podwyższana. W ostatnim miesiącu należy zacząć podawać także otręby pszenne i siemię lniane oraz dodatkowo marchew. W okresie laktacji klaczy karmiącej deficyt białkowy wzrasta do tego stopnia, że należy go uzupełniać (przez pierwsze trzy miesiące) pełnowartościowymi mieszankami paszowymi. Przez kolejne trzy miesiące, kiedy klacz przebywa na pastwisku, pokrywane jest zapotrzebowanie na białko, fosfor oraz karoten, ale nie zawsze na energię. Konieczne jest zatem podawanie siana (z dodatkiem lucerny) oraz pasz treściwych (owies i otręby pszenne). Żywienie koni wierzchowych nie różni się od żywienia zaprzęgowych. Konie te wykonują wysiłek w krótkim przedziale czasowym, co powoduje przyspieszenie przemiany materii. U koni biorących udział w zawodach oraz pokazach występuje także stres. Wszystko to powoduje znaczne straty energii i wymaga szybkiej regeneracji. Żywienie koni wierzchowych musi być zatem intensywne i musi zapewniać odpowiednią dawkę białka i dopływ energii. Przy pracy lekkiej dieta składająca się z siana i owsa jest wystarczająca. Przy pracy średniej i ciężkiej (konie startujące w WKKW) należy stosować pełnowartościowe mieszanki paszowe, których jednym z głównych składników jest owies. Konie wyścigowe wykonują krótkotrwałą, ale bardzo wyczerpującą pracę (gonitwy). Żeby koń mógł osiągać jak najlepsze wyniki, musi mieć w pełni sprawne mięśnie, narządy wewnętrzne oraz krążenie krwi. Aby można było osiągnąć ten cel, pasza powinna dostarczać odpowiedniej dawki energii, ale także być uboga w zbędny balast. Przeważnie owies zastępowany jest odpowiednimi mieszankami, a do jakości i pochodzenia siana przywiązuje się ogromną wagę. Intensywne żywienie powinno rozpocząć się na dwa miesiące przed początkiem sezonu wyścigowego oraz w czasie trwania wyczerpujących treningów. Należy pamiętać, jak ważnym elementem opieki nad koniem jest żywienie, i trzeba sobie zdawać sprawę z tego, iż niewłaściwe żywienie może koniowi zaszkodzić. Jeżeli nie ma się pewności co do rodzaju i racji paszowych, jakie koń powinien otrzymywać, można skonsultować się z lekarzem weterynarii lub specjalistą do spraw żywienia zwierząt.

Owies nie sprawdzi się jako pasza dla ogierów kryjących – ma niską zawartość aminokwasów, witamin i składników mineralnych. Dla koni hodowlanych najlepiej zastosować specjalną mieszankę typu Delight Breed , która pokryje zapotrzebowanie na wszystkie składniki i będzie mieć mocno elastyczne dawkowanie.

Widok: Lista Galeria Wszystkie 20 Prywatne 12 Firmowe 8 Wszystkie ogłoszenia Rolnictwo Produkty rolne, zboże, warzywa, owoce - - owies dla koni Pozostałe ogłoszenia Znaleziono 20 ogłoszeń Znaleziono 20 ogłoszeń Twoje ogłoszenie na górze listy? Wyróżnij! Sprzedam Owies dobry dla koni i innych zwierząt Rolnictwo » Produkty rolne 50 zł Ogrodniczki dzisiaj 18:24 Owies wysokiej jakości dla koni z kwalifikatu Bingo Rolnictwo » Produkty rolne 1 500 zł Brodnica dzisiaj 13:58 Owies zboże Pasza karma koń owca królik Rolnictwo » Produkty rolne 12 zł Jodłownik dzisiaj 00:01 Sprzedam owies dla koni Rolnictwo » Produkty rolne 1 200 zł Siedlisko wczoraj 08:15 Sprzedam owies dla koni, królików Rolnictwo » Produkty rolne 1 200 zł Grudynia Wielka 27 lip Owies mieszanka zbóż ,pasza dla owiec ,koni ,gęsi , bydła Rolnictwo » Produkty rolne 35 zł Do negocjacji Czarniż 26 lip Owies dla koni GNIECIONY Rolnictwo » Produkty rolne 145 zł Sieradz 24 lip Owies złocisty - prosto od rolnika, 100% dla koni Rolnictwo » Produkty rolne 1 500 zł Jarosław 24 lip Owies workowany 40kg dla koni Rolnictwo » Produkty rolne 53 zł Łagwy 19 lip Owies Arab,bardzo ładny,gruby, 1,3 zł za kg, tony,pasza dla koni Rolnictwo » Produkty rolne 1,30 zł Adamów 18 lip SPRZEDAM OWIES dla kur koni królików 1000 KG Rolnictwo » Produkty rolne 1 600 zł Kozłów 14 lip Owies Pasza dla Koni 25kg Rolnictwo » Produkty rolne 50 zł Grodzisk Wielkopolski 13 lip OWIES DLA KONI EKOLOGICZNY ziarno owsa worki z owsem owies owsu owsie Rolnictwo » Produkty rolne 820 zł Kraków, Dębniki 12 lip Owies pszenica zboże siano słoma kukurydza owsiana dla koni królików Rolnictwo » Produkty rolne 60 zł Gliwice, Żerniki 11 lip Owies paszowy dla koni na worki lub całość ok 1 t Rolnictwo » Produkty rolne 50 zł Kochanowice 7 lip sprzedam owies dla koni do siewu nowa odmiana Rolnictwo » Produkty rolne 1 500 zł Pieszyce 3 lip Owies dla koni, na pasze Rolnictwo » Produkty rolne 130 zł Modliborzyce 2 lip OWIES- 25kg produkcja naturalna, KARMA, PASZA- KURY, KONIE, KRÓLIKI Rolnictwo » Produkty rolne 40 zł Nowa Sól 1 lip OWIES- 10kg produkcja naturalna, KARMA, PASZA- KURY, KONIE, KRÓLIKI Rolnictwo » Produkty rolne 30 zł Zielona Góra 1 lip Owies- naturalna uprawa, żywienie dla kur, królików, koni Rolnictwo » Produkty rolne 40 zł Nowe Miasteczko 1 lip Czy chcesz zapisać aktualne kryteria wyszukiwania? Zapisz wyszukiwanie Zobacz zapisane

Czarny Książę (1994) Film opowiada historię pewnego konia imieniem Czarny Książę (Black Beauty), który po spędzeniu szczęśliwego dzieciństwa na gospodarstwie zostaje sprzedany i trafia do różnych rąk, niekoniecznie dobrych. W roli głównej widzimy wspaniałego czarnego rumaka, który dzielnie znosi przeciwności losu i walczy o

Żywienie koni to szeroki temat i istnieje wiele podejść do tego, co powinien jeść koń. To, ile i jakiej paszy zjada koń decyduje o jego zdrowiu i chęci do pracy. Producenci pasz dla koni wciąż oferują nowe produkty, mające zrewolucjonizować karmienie koni. Oprócz granulatów i musli istnieje cała gama substytutów siana i specjalnych mieszanek na każdy możliwy problem. Po co karmić konia? Podstawą żywienia koni jest pasza objętościowa, czyli siano (bądź trawa), ewentualnie z dodatkiem słomy. Jeśli zwierzę nie pracuje i spędza czas wyłącznie na pastwisku, taka z dieta z reguły wystarcza. Wiele ras koni prymitywnych oraz kucy, na przykład kuce szetlandzkie, również pracując świetnie sobie radzi przy takim żywieniu. Jeśli jednak koń pracuje i nie utrzymuje wagi, konieczne jest podawanie pasz treściwych, czyli różnego rodzaju zbóż, granulatów lub musli. Dla koni z niedowagą i po chorobach używa się meszu i wysłodków buraczanych. W przypadku dużych obciążeń treningowych lub pasz jednoskładnikowych zasadny jest dodatek mineralny. Oprócz tego „co” wielkie znaczenie ma „ile”. Czy twój koń jest za chudy czy za gruby? Jeśli koń otrzymuje za mało paszy, nie tylko traci na wadze, ale może mieć objawy niedoborów. Grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Ponadto głodne konie są nieustannie zmęczone, ospałe lub drażliwe. Nadmiar jest równie szkodliwy. Otyłość nie tylko obciąża dodatkowo kości i ścięgna, ale i narządy wewnętrzne, takie jak wątroba i serce. Ponadto przekarmiony koń, by spożytkować nadmiar energii, może stać się niebezpieczny, choćby ponosząc i brykając. Niektóre zaś odwrotnie: stają się coraz bardziej leniwe. Jazda na takim koniu to nic przyjemnego. Ważne jest przechowywanie paszy dla koni: w przewiewnym i suchym, osobnym pomieszczeniu. Oprócz żywienia należy pamiętać o wodzie. Jeśli koń nie ma stałego dostępu do wody, należy go poić co najmniej 3 razy dziennie. Jeśli wypije jedno wiadro, należy zaproponować kolejne. Koń może wypić dziennie do 80 litrów wody. Koń jedzący siano Siano: podstawa diety Żaden koń nie może obejść się bez siana. Suszona trawa jest jak chleb dla koni. Poza wyjątkowymi sytuacjami jak specjalna dieta, dorosły koń powinien otrzymać 1 kg siana na każde 100 kg wagi. U zwierząt niepracujących lub wykonujących jedynie lekką pracę siano wystarcza jako jedyny element diety. Siano zawiera włókno, niezwykle istotne dla układu pokarmowego, zapewnia także stałe zajęcie. Podając siano trzeba tylko zwrócić uwagę, by nie było spleśniałe czy zakurzone i przechowywać je w odpowiedni sposób. Dla koni alergików podaje się siano moczone lub parowane. Słoma jako dodatek Jeszcze niedawno nie trzeba by było o tym wspominać, bo każdy koń stał na słomianej ściółce, którą mógł podjadać. Teraz jednak, gdy wiele koni stoi na trocinach, należy pamiętać o dodatku słomy. Ma ona co prawda niewiele składników odżywczych, jednak mnóstwo błonnika, który wpływa na obecność bakterii w okrężnicy i zmniejszają ryzyko kolek. Ponadto skubanie słomy zapewnia koniowi zajęcie. Owies i inne zboża Konie jedzące owies Owsem karmiono konie od wieków. Jest to pasza łatwo przyswajalna i szybko dodająca energii. Ilość tej energii jednak często znacznie przewyższa to, czego potrzebuje koń, stąd obecna zła reputacja owsa. Jako alternatywę stosuje się teraz jęczmień, który zawiera sporo białka i dlatego trzeba uważać z jego ilością. Dużo tłuszczu z kolei zawiera kukurydza, polecana jako dodatek dla zbyt chudych koni. Jeśli jednak twój koń reaguje na białka kukurydzy opuchniętymi nogami, zrezygnuj z jej podawania. Granulaty Na rynku istnieje bogaty wybór gotowych pasz dla koni w formie granulek. Są one zrobione z mieszanek wysuszonych ziaren i rozdrobnionego siana, wzbogacone zestawem minerałów i witamin. Kupując worek granulatu dedykowanemu konkretnemu typowi konia, jego użytkowania bądź problemom zdrowotnym, zapewniasz mu pełnoporcjowy posiłek. W tym przypadku jednak także nie wolno zrezygnować z podawania paszy objętościowej. Warto też pamiętać, że niekiedy dla starszych koni granulki są za twarde. Można je wówczas podać po namoczeniu. Musli Musli bezowsowe Cerevit firmy Pavo Podobnie, jak granulaty, musli to mieszanka ziaren (także w formie płatków lub dmuchanych) i siana bądź ziół. Często dodaje się melasę dla smakowitości. Zanim podasz koniowi apetyczne musli, sprawdź dokładnie, co zawiera i ile dostarcza energii. Rób przerwy w podawaniu musli ziołowych (stale podawane tracą efekt). Zarówno musli, jak i granulaty występują w wersji z owsem i bez oraz w niezliczonej ilości odmian. Mesz Pasza typu mesz SlobberMash firmy Pavo Mesz to mieszanka lekkostrawnych składników (otręby, siemię lniane, płatki zbożowe) podawane na ciepło, po zalaniu gorącą wodą i napęcznieniu. Obecnie nie trzeba już wszystkiego gotować w domu- na rynku istnieje wiele gotowych mieszanek, również dla koni z różnymi problemami. Jest to pasza lekka i stymulująca trawienie, świetna na okres rekonwalescencji lub jako smaczny dodatek. Wysłodki buraczane Są to rozdrobnione, wysuszone kawałki buraków cukrowych, które przed podaniem należy namoczyć, zgodnie z instrukcją producenta. Dzięki wysokiej zawartości energii, smakowi lubianemu przez niektóre konie i konsystencji nadają się dla koni starszych albo zbyt chudych. Lucerna Lucerna może być stosowana jako dodatek do paszy objętościowej. Dostarcza więcej energii niż siano, a dodatek tłuszczu wpływa na piękny wygląd sierści. Aby podtuczyć konia można wzbogacić dawkę żywieniową o 2 do 4 litrów lucerny.

Аվуዶα оֆαβιдюсве
- Шиփ ռևτюր
- ኡεրኾтриηωщ յոኜитву цክн
- Θщ ሯпእж
ኸр ը
ሽазювсιգ дուнту
- ዘ шαхеգ уሞуξес ц
- ጾιсраր εհу
- ሏ чилιщюች егሡпэկипо ፐыፉο

ItwW.