🌜 Worek Stomijny Odkleja Sie Forum

Worki stomijne firmy Coloplast - system SenSura Mio jednoczęściowy worek stomijny. Pamiętaj, że decydując się na produkty firmy Coloplast, nie możesz łączyć ich z produktami innej marki podczas realizacji jednego wniosku. ZOBACZ JAK ZREALIZOWAĆ WNIOSEK NFZ PRZEZ INTERNET

Stomia jest pewnego rodzaju ratunkiem, gdy układ wydalniczy nie może działać poprawnie. Dzięki niej jesteśmy w stanie wydalić z organizmu mocz i produkty przemiany materii nawet wtedy, gdy odbyt i układ moczowy nie pracują prawidłowo. Co to jest stomia? Stomia jest to przetoka, która spełnia niektóre zadania układu moczowego i trawiennego. Jeśli z pewnych względów nie może dochodzić do naturalnego wydalania moczu lub kału, to wtedy zakłada się pacjentowi specjalną przetokę. W przypadku jelita grubego lub cienkiego, instaluje się ją w brzuchu. Na końcu przetoki znajduje się specjalny zbiornik, do którego przedostają się niestrawione resztki pokarmowe. Stomia jelitowa jest metodą zapobiegającą groźnemu dla życia zakażeniu organizmu, do którego mogłoby dojść na przykład na wskutek przedostania się resztek pokarmowych z jelita do wnętrza ciała. Stomia – choroby Jakie choroby mogą doprowadzić do konieczności założenia stomii? Czy przetokę instaluje się zawsze na całe życie? W jakich innych przypadkach może być wskazane założenie stomii? Najczęściej stomię zakłada się wtedy, gdy układ wydalniczy nie pracuje prawidłowo ze względu na przebyte choroby. W przypadku jelit będą to przede wszystkim nowotwory lub powikłane stany zapalne. Wtedy najczęściej pojawia się ryzyko zakażenia organizmu ze względu na niewydolną pracę dolnego odcinka układu trawiennego. Można temu zapobiec właśnie poprzez założenie stomii. Natomiast przetoka zakładana na układ moczowy jest zazwyczaj konsekwencją niewydolności narządów moczowych lub poważnych stanów zapalnych. Pacjenci doznają konieczności noszenia stomii nie tylko w wyniku chorób. Przyczyną mogą być także uszkodzenia układu wydalniczego będące konsekwencją na przykład wypadku samochodowego. W wielu przypadkach stomię zakłada się na stałe, ale nie jest tak za każdym razem. Czasami instaluje się przetokę tylko na chwilę, na przykład do momentu wyleczenia jakiejś choroby lub tylko na czas wykonania zabiegu operacyjnego przeprowadzanego w obrębie jelit lub układu moczowego. Jak wygląda życie osoby posiadającej stomię? Dla wielu osób konieczność posiadania tzw. sztucznego odbytu jest czymś niewyobrażalnym. Wydaje im się, że z tym nie można żyć normalnie. Prawda jest jednak zupełnie inna. Najczęściej stomia nie wpływa negatywne na jakość życia, pod względem ograniczania pacjenta. Chory może funkcjonować prawie tak samo aktywnie, jak wcześniej. Ma możliwość uprawiania sportów, seksu czy prowadzenia aktywnego życia towarzyskiego. Niestety, ale w wielu przypadkach tak się nie dzieje. Pacjenci, u których założono stomię często zamykają się we własnym domu, unikają kontaktu z innymi ludźmi, przestają uprawiać sport czy dążyć do współżycia seksualnego. Jest to związane nie ze stanem zdrowotnym czy zaleceniami lekarza, a po prostu z ich stanem psychicznym. Na szczęcie tacy pacjenci mogą skorzystać z porad psychologa i postarać się zaakceptować stomię. W kraju działają też różne ośrodki, które wspierają stomików. Sama stomia jest w dzisiejszych czasach na tyle nowoczesnym przedmiotem, że noszenie jej zazwyczaj jest całkowicie niewidoczne dla innych osób. Bez problemów można schować ją pod ubraniem. Szczególnie, jeśli zakłada się specjalną bieliznę, która nie tylko ma miejsce na worki stomijne, ale również sprawia, że nie są one widoczne pod ubraniem. Stomia jest stworzona ze specjalnych materiałów wyróżniających się bardzo dużą trwałością. Rzadko dochodzi do rozerwania woreczka i wylania się zawartej w nim treści. Stomia posiada też specjalne wypełnienie, które neutralizuje przykre zapachy, co jest ogromnie ważne dla każdego chorego. Jedynym problemem na początku noszenia stomii jest kwestia nauczenia się jej obsługi oraz prawidłowej pielęgnacji. Na szczęście w szpitalach, w których zakłada się przetokę, pracują również specjalnie wyszkolone pielęgniarki, które uczą każdego chorego powyższych czynności. Opróżnianie woreczków w gruncie rzeczy nie jest niczym trudnym lub pracochłonnym, ale na początku wymaga posiadania pewnej wprawy. Stomia nie jest przeciwskazaniem do prowadzenia normalnego życia, rodzicielstwa czy nawiązywania kontaktów seksualnych, choć u wielu chorych szczególnie na początku pojawia się niskie poczucie własnej wartości, spadek libido, a nawet depresja. Dlatego tak ważne jest to, by rodzina wspierała chorego od samego początku. Powinna zadbać o to, by miał stały kontakt z przyjaciółmi oraz w miarę możliwości jak najszybciej powrócił do życia zawodowego. Stomia a zmiana stylu życia Choć lekarze twierdzą, że chory nie powinien zmieniać swojego życia po założeniu stomii, to tak naprawdę chodzi im przede wszystkim o to, by nie popadł w marazm i nadal żył możliwie jak najaktywniej. Trzeba jednak dodać, że pewne zmiany w stylu życia będą oczywiście konieczne – jak w przypadku prawie każdej choroby. Pacjent powinien zwracać większą uwagę przede wszystkim na swoją dietę. Musi być odpowiednio zbilansowana i pozbawiona składników wzdymających czy ogólnie źle wpływających na funkcje trawienne. Na początku, jeszcze podczas pobytu w szpitalu oraz przez pewien czas po wyjściu z niego, warto zastosować żywienie specjalistyczne, które nadmiernie nie obciąża układu trawiennego, zawiera wszelkie niezbędne składniki odżywcze o bardzo dobrej wchłanialności oraz szybko przywraca siły choremu. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Koronkowy pokrowiec na worek stomijny czerwony. Dlaczego worek stomijny odkleja się lub przecieka? 2022-04-16. Jak aplikować wlewki doodbytnicze? 2021-06-16.

Układ pokarmowy człowieka składa się z przewodu pokarmowego (o długości od 6 do metrów) oraz gruczołów trawiennych (wątroba, trzustka). Jego głównym zadaniem jest pobieranie pokarmu, trawienie i wchłanianie składników odżywczych, witamin i minerałów oraz wydalanie składników, które nie zostały przyswojone. U osób zdrowych powyższy akt przebiega sprawnie i bez komplikacji. Zupełnie inaczej wygląda sytuacja wśród osób u których doszło do pojawienia się choroby w obrębie przewodu pokarmowego, a w szczególności jelit. Chorzy z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit lub z guzami nowotworowymi zlokalizowanymi w dolnej części przewodu pokarmowego często wymagają interwencji chirurgicznej i związanej z tym faktem procedury wyłonienia stomii. Stomia jelitowa czyli tzw. sztuczny odbyt jest celowym, chirurgicznym połączeniem światła narządu jamistego i powierzchni skóry bądź błony śluzowej. Wykonuje się ją przez wyłonienie zachowanego końca jelita poprzez rozcięcie powłok brzusznych na zewnątrz jamy brzusznej, następnie wywinięcie śluzówki jelita oraz zeszycie jej ze skórą [1]. Stomia jelitowa nazywana jest często również sztucznym lub brzusznym odbytem. Stomia może zostać wywołana na jelicie grubym (kolostomia) lub jelicie cienkim (ileostomia), a w skutek połączenia światła układu moczowego ze skórą brzucha jest wyłaniania tzw. urostomia. [2] Mimo, że wykonanie stomii wiąże się ze skróceniem przewodu pokarmowego (a co za tym idzie skrócenia czasu drogi trawienia pobranego pokarmu), to takie postępowanie niejednokrotnie pozwala uratować zdrowie wielu chorym i pozwala cieszyć się życiem. Przestrzeganie właściwych zasad higieny oraz odpowiedni sposób odżywiania odgrywają ważną rolę w codziennym życiu stomików. STOMIA JELITOWA – SZTUCZNY ODBYT – BUDOWA I RODZAJE Istnieje kilka kryteriów podziału stomii jelitowej, jednak do najważniejszy należą: kryterium czasowe (stomia jelitowa czasowa lub definitywna) oraz poziom jelita na którym będzie przeprowadzany zabieg (kolostomia, ileostomia) [4]. Ze względu na budowę stomii wyróżnia się stomię jednolufową (końcową), w przypadku której ujście przewodu pokarmowego kończy się na powłokach jamy brzusznej, a pozostała część jest wycięta lub ślepo zaszyta oraz stomię dwulufową (boczną), w której jeden otwór jest końcowym odcinkiem jelita, a drugi otwór jest naturalną drogą do odbytu [2,8]. KOLOSTOMIA to wyłonione jelito grube, najczęściej w obrębie okrężnicy esowatej. Stomia wykonywana jest najczęściej w momencie, gdy konieczne jest usunięcie końcowego odcinka jelita grubego (odbytnicy) np. z powodu choroby nowotworowej jelita [6]. Tego typu stomia jelitowa (sztuczny odbyt) umiejscowiona jest zazwyczaj po lewej stronie, poniżej pępka ma zazwyczaj lekko wydłużony okrągły kształt (kolor czerwony lub purpurowy), wystający na ok. powyżej poziomu skóry brzucha. Stolec powinien być uformowany i wydalany regularnie 1-2 razy w ciągu doby, a proces wydalania może być kontrolowany [7]. ILEOSTOMIA to wywinięcie i przyszycie do skóry wyłonionego jelita krętego (odcinka jelita grubego). Tego rodzaju sztuczny odbyt najczęściej jest okrągły w kolorze czerwonym i wystaje na ok. 3-4cm nad powierzchnię skóry. Treść jelitowa (o konsystencji półpłynnej lub papkowatej) wydalana jest przez cały czas, z wykorzystaniem stożka stomii jelita, który bezpośrednio chroni skórę przed uszkodzeniem, gdyż znajdują się w niej enzymy trawienne, które mogą podrażniać skórę [7,12]. A – kolostomia na okrężnicy zstępującej, B – kolostomia na okrężnicy wstępującej, C – ileostomia WSKAZANIA DO WYŁONIENIA STOMII JELITOWEJ Wyłonienie stomii jest często zabiegiem ratującym życie lub bezpośrednio przyczyniającym się do poprawy jego stanu. Zabieg wyłonienia sztucznego odbytu może być przeprowadzony z tzw. wskazań pilnych lub planowych [4]. Na ostateczną decyzję o wykonaniu stomii ma wpływ wiele czynników, często powiązanych ze sobą, m. in.: diagnoza choroby podstawowej i jej lokalizacja, rodzaj zastosowanej operacji, obecność i poziom zaawansowania zapalenia otrzewnej oraz stan ogólny pacjenta i choroby współistniejące jakie u niego występują [3]. Ponadto istotne znaczenia ma stopień wypełnienia kałem jelita grubego oraz doświadczenie i sprawność zespołu operującego [1]. Główne wskazania do wywołania kolostomii [2,5]: nowotwór jelita grubego (rak odbytnicy i okrężnicy) nieswoiste zapalenia jelit (choroba Leśniowskiego- Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) niedrożność mechaniczna jelit (najczęściej nowotworowa) powikłana choroba uchyłkowa okrężnicy rozlane kałowe zapalenie otrzewnej, będące wynikiem uszkodzenia jelita grubego lub perforacji spowodowanej zapaleniem uchyłków skutki urazów okrężnicy lub odbytnicy martwica ściany jelita w przebiegu jego niedokrwienia (np. skręt pętli esicy, operacje na aorcie) Główne wskazania do wyłonienia ileostomii [2,5]: nieswoiste zapalenia jelit (choroba Leśniowskiego- Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego) zmiany będące następstwem niedokrwienia jelit uszkodzenia jelita grubego w wyniku urazu oraz jego niedrożność ciężka postać porażennej niedrożności jelita grubego (zespół Ogilvie) mnoga polipowatość rodzinna jelita grubego odbarczenie obwodowej części przewodu pokarmowego STOMIA JELITOWA – POWIKŁANIA I NASTĘPSTWA Powikłania oraz następstwa związane z wyłonieniem sztucznego odbytu są związane w głównej mierze z chorobą, z powodu której zabieg został wykonany, jego rozległości oraz umiejscowienia przetoki. Powikłania stomijne dzieli się na wczesne (niedokrwienie i martwica stomii, krwawienie, zakażenia okołostomijne, zwężenie stomii, wciągnięcie stomii) oraz późne (przepuklina okołostomijna, niedrożność, nawrót choroby) [2,7,12]. W przypadku stomii wyróżnia się również powikłania ogólnoustrojowe, które związane są z problemami metabolicznymi, psychologicznymi i seksuologicznymi [4]. Problemy psychologiczne osób z wyłonioną stomią związane są głównie z obniżeniem poczucia własnej wartości, mniejszym zaangażowaniem w kontakty międzyludzkie czy ograniczeniem pełnienia ról społecznych. Chorzy ze stomią często uważają się za gorszych i okaleczonych (blizna oraz widoczna stomia jelitowa). Aby zapobiec takim problemom należy wspierać chorego i wytwarzać pozytywną relację chorego z rodziną i znajomymi, tak aby pacjent nie czuł się gorszy z powodu swojej choroby [9]. Problemy seksualne związane są z celowym unikaniem kontaktów intymnych oraz spadkiem libido. Istotnym aspektem psychologicznym, pomagającym choremu na akceptację własnego ciała i choroby jest wsparcie ze strony partnera/partnerki. Należy pamiętać, że stomia jelitowa i sztuczny odbyt nie są przeciwwskazaniem do kontaktów seksualnych oraz rodzicielstwa, a fizjologiczne funkcjonowanie w sferze seksualności związane jest z aspektami biologicznymi, zdrowotnymi, psychologicznymi oraz społecznymi [4,10]. Prawdopodobieństwo powstania zaburzeń metabolicznych występuje u pacjentów, u których została wytworzona ileostomia. Związane jest to ze utrata płynów ustrojowych oraz elektrolitów. W przypadku wytworzenia ileostomii dochodzi do utraty funkcji, którą pełniło wcześniej jelito grube (wchłanianie wody, elektrolitów oraz formowanie stolca). Przez ileostomię wydalane jest nawet do 1000ml półpłynnej lub papkowatej treści, która ze względu na obecność enzymów trawiennych może podrażniać skórę. W przypadku gdy dojdzie do bakteryjnego lub wirusowego zakażenia jelit, objętość regularnie wydalanej treści można bardzo gwałtownie wzrosnąć i szybko doprowadzić do odwodnienia i wspomnianych wcześniej zaburzeń elektrolitowych. Dodatkowo nawracające i przewlekłe biegunki zwiększają ryzyko rozwoju kamicy żółciowej i moczanowej [10]. Należy wiedzieć, że zaburzenia związane z gospodarką wodno-elektrolitową nierozpoznane w odpowiednim czasie mogą być przyczyną poważnych zaburzeń ogólnoustrojowych [11]. Należy dodać, iż częściowa resekcja jelita cienkiego, może po latach powodować objawy niedoboru witaminy B12 i prowadzić tym samym do rozwoju niedokrwistości megaloblastycznej, objawów neurologicznych i psychicznych [13]. W związku z powyższym, w przypadku korzystania ze sztucznego odbytu ważną rolę odgrywa przestrzeganie przez stomików zasad higieny oraz odpowiednio zbilansowanej diety. PIELĘGNACJA SZTUCZNEGO ODBYTU – TRYB ŻYCIA STOMIKÓW Właściwa pielęgnacja stomii jelitowej pozwala na zmniejszenie ryzyka wystąpienia opisany wyżej powikłań. Podczas codziennej pielęgnacji sztucznego odbytu należy przestrzegać ściśle określonych zasad [2]: worek stomijny należy zawsze wymieniać w pomieszczeniu, gdzie znajduje się umywalka i toaleta, a wszystkie niezbędne rzeczy do wymiany worka należy przygotować przed jego odklejeniem podczas każdej wymiany worka należy dokładnie umyć skórę wodą i zwykłym mydłem następnie dokładnie osuszyć, a na umyte miejsce nie należy stosować tłustych kremów, balsamów, oliwek, gdyż uniemożliwiają przyczepienie nowego worka, po każdorazowej zmianie worka należy dokładnie umyć ręce, wraz ze stomią bez obaw można brać prysznic oraz kąpiel należy uważać, aby w bezpośredniej okolicy stomii nie było włosków, które utrudnią przyczepienie worka (należy tą okolice depilować golarką elektryczną, gdyż kremy depilacyjne często powodują alergie). Ważne, aby mieć świadomość, że stomia jelitowa w żaden sposób nie powinna wymuszać zmiany dotychczasowego trybu życia. U większości osób z wyłonionym sztucznym odbytem praca zawodowa nie stanowi przeszkód. Przeciwwskazane jest natomiast dźwiganie i/lub częste schylanie się. Osoby ze stomią nie mają ograniczeń związanych ze sposobem ubierania, mogą podróżować oraz kontynuować życie seksualne. Dozwolone jest uprawianie niemalże wszystkich rodzajów aktywności fizycznej (w tym pływanie w basenie i innych otwartych zbiornikach wodnych). Przeciwwskazane są jedynie sporty, które mogą doprowadzić do uszkodzenia stomii np. sztuki walki takie jak karate czy judo. Należy zawsze przed podjęciem jakiejś aktywności czy wyjściem z domy sprawdzić czy woreczek stomijny znajduje się na odpowiednim miejscu. STOMIA JELITOWA – DIETA I ŻYWIENIE Obecność stomii nie stanowi wskazania do stosowania specjalistycznej diety i przestrzegania rygorystycznych zaleceń żywieniowych. Wraz z upływem czasu osoba która przeszła zabieg potrafi wybrać, które produkty/potrawy dobrze toleruje i te, których powinna unikać. Przestrzeganie prostych zaleceń żywieniowych pomaga wyeliminować dolegliwości charakterystyczne dla tego stanu (wzdęcia, biegunka, zaparcia) oraz daje możliwość regulacji częstości wypróżnień. ZALECENIA ŻYWIENIOWE DLA STOMIKÓW BEZPOŚREDNIO PO OPERACJI Sposób odżywiania bezpośrednio po zabiegu operacyjnym związany jest z długością resekcji jelita oraz miejscem zespolenia (jelito cienkie lub grube). Aby uniknąć dyskomfortu związanego z nieodpowiednim doborem pokarmów tuż po wyłonieniu stomii należy wprowadzać do jadłospisu produkty/potrawy pojedynczo i w niewielkich ilościach oraz bardzo dokładnie obserwować reakcję/tolerancję przewodu pokarmowego. W momencie pojawienia się po spożyciu danego pokarmu np. wzdęć, nudności czy odczucia przelewania, próbę można powtórzyć po upływie kilku dni (zanim całkowicie zdecyduje się o wykluczeniu go z diety) . Należy pamiętać, że w przypadku usunięcia części jelita cienkiego, może dojść do zaburzenia trawienia tłuszczy, w związku z czym należy ograniczyć ich podaż wraz z codzienną dietą. Jednak po upływie kilku miesięcy pozostała po resekcji część jelita przejmie czynności trawienne i spożycie tłuszczu powinno być zgodne z normą fizjologiczną [5,13]. STOMIA JELITA – WSKAZÓWKI ŻYWIENIOWE PO PEŁNEJ REKONWALESCENCJI Po upływie kilku tygodniu od zabiegu wyłonienia sztucznego odbytu (dokładny okres czasu związany jest z indywidualnym stanem pacjenta) chory powinien spożywać posiłki powoli, dokładnie przeżuwając pokarm. Wszystkie posiłki (nie mniej niż 3 w ciągu doby) powinny być świeże, bez konserwantów i sztucznych barwników, spożywane w regularnych odstępach czasu, najlepiej o tej samej porze. Codzienna dieta stomika powinna być jak najbardziej urozmaicona oraz bogata w witaminy i składniki mineralne. Należy unikać pokarmów tłustych, smażonych, pieczonych i słodkich oraz tych, które nasilają perystaltykę jelit. W przypadku stomii wskazane jest wypijanie około 2 litrów płynów dziennie. Bardzo ważne miejsce w diecie stomików powinny mieć produkty, które zmniejszają ilość tworzących się gazów jelitowych i likwidują ich niekorzystny zapach oraz korzystnie wpływają na proces formowania stolca, są to: jogurty naturalne, kefiry i maślanki [5,13,14]. Osoby z wyłonioną stomią powinny unikać spożycia: napojów gazowanych, alkoholu (głównie piwa), nadmiernej ilości owoców i warzyw, zwłaszcza gazotwórczych (kapusta, groch, cebula, fasola, bób, szparagi), nadmiernej ilości słodyczy (głównie czekolady, cukierków i ciastek czekoladowych), dużej ilości jaj, ostrych przypraw, potraw pieczonych, smażonych i duszonych oraz potraw/produktów wzmagających perystaltykę jelit ( np. grube kasze, pieczywo razowe). Osoby z wyłonionym dostępem stomijnym często zmagają się z występowaniem biegunek, zaparć oraz odchodzeniem gazów o nieprzyjemny i krępującym zapachu. Wszystkie te niekorzystne dolegliwości w dużej mierze związane są z nieodpowiednim sposobem odżywiania. BIEGUNKA U STOMIKÓW W przypadku pacjentów z kolostomią biegunkę rozpoznaje się w momencie wypróżniania się więcej niż trzy razy w ciągu doby, a stolec zmienia swoją konsystencję na papkowatą, płynną lub wodnistą [5]. Natomiast biegunkę w osób z ileostomią rozpoznaje się wtedy, gdy dobowa objętość stolca wynosi >1000ml, a jego konsystencja staje się wodnista [5]. Przyczyny rozwoju biegunek u stomików mogą być różne (np. zakażenia żołądkowo-jelitowe bądź nieprawidłowe nawyki żywieniowe), jednak zaostrzenie objawów i nie ustąpienie biegunki należy zawsze skonsultować z lekarzem. W przypadku biegunki wywołanej czynnikiem żywieniowym, postępowanie dietetyczne w pierwszej kolejności powinno opierać się na wyrównaniu niedoborów wody w organizmie poprzez zwiększenie ilości wypijanych płynów i ograniczeniu spożycia: owoców, warzyw, gruboziarnistych kasz i makaronów, pieczywa razowego oraz pikantnych potraw i napojów gazowanych. Szczególnie zalecane w tym czasie jest: pieczywo pszenne, zupa marchewkowa, biały ryż, banany, mus jabłkowy oraz kakao i napar z czarnych jagód [5,14,16]. W tym okresie można zastosować tzw. dietę BRAT (B- banany, R- ryż biały, A- apple/pieczone jabłka, T- tosty/pieczywo pszenne) [15]. Korzystne efekty obserwuje się również poprzez zmniejszenie ilości błonnika pokarmowego. Aby dostarczyć go mniej do organizmu należy: wybierać młode i delikatne warzywa, które nie zawierają zbyt dużo włókna strukturalnego, starać się obierać ze skórki niektóre warzywa i owoce np. jabłka oraz usuwać pestki np. z pomidorów. Aby zmniejszyć ilość błonnika zaleca się również spożywać gotowane warzywa lub w postaci soków. ZAPARCIA PRZY STOMII – PORADY DLA STOMIKÓW Zaparcia to stan niefizjologiczny, podczas którego stolec oddawany jest rzadziej niż trzy razy w tygodniu, jego konsystencja ulega zmianie (jest twardy, zbity) lub wypróżnienie sprawia ból [17]. Wśród osób ze stomią zaparcia najczęściej mają związek z niewłaściwą dietą, a ich eliminacja związana jest prowadzeniem odpowiedniego trybu życia i właściwymi nawykami żywieniowymi. W przypadku nawracających zaparć zaleca się zwiększenie spożycia produktów z pełnego przemiału np. grube kasze (gryczana), pieczywo pełnoziarniste, otręby i płatki owsiane. Wraz ze zwiększeniem podaży błonnika pokarmowego należy zwiększyć ilość wypijanych płynów. W codziennym menu stomików powinno znaleźć się więcej niż zwykle świeżych i suszonych owoców, świeżych warzyw oraz soków. Szczególne znaczenie mają mleczne produkty fermentowane, takie jak kefir, maślanka czy jogurt naturalny. Bezwzględnie w okresie występowania zaprać należy zrezygnować ze spożycia produktów, które działają zapierająco i są bardzo wolno trawione (groch, fasola, szparagi, orzechy, grzyby). Pomocny przy zwalczaniu i zapobieganiu zaparciom u stomików jest wysiłek fizyczny, który doskonale stymuluje perystaltykę jelit i przyśpiesza pasaż treści jelitowej [5,17]. Czasami może dojść do zablokowania stomii, w skutek niepełnego strawienie spożywanego pokarmu. Produkty, na które z powodu ryzyka zablokowania stomii muszą zwracać uwagę osoby z ileostomią to: seler, kokos, orzechy, fasola, kapusta, grzyby, oliwki, ananas, oliwki, ogórek, suszone owoce, zielona papryka, kukurydza, białe części pomarańczy [14]. GAZY JELITOWE – SZTUCZNY ODBYT Gazy jelitowe wytwarzane w przewodzie pokarmowym u osób z wytworzoną stomią przedostają się bezpośrednio do woreczka stomijnego (jest to proces niekontrolowany), często jednak produkowane są w nadmiarze i mają przykry, krępujący zapach. Istnieją różne metody likwidujące przykry zapach towarzyszący sztucznemu odbytowi np. osoby z kolostomią mogą używać woreczków wyposażonych w filtr węglowy, jednak jednym z najbardziej skutecznych sposobów jest zmiana nawyków żywieniowych. Obecność dużej ilości gazów w przewodzie pokarmowym może wynikać z połykania dużej ilości powietrza podczas jedzenia (np. podczas jedzenia w pośpiechu, prowadzenia rozmów podczas jedzenia). Skutecznym sposobem zmniejszenia dyskomfortu związanego ze stomią może być zmiana codziennych nawyków żywieniowych oraz wolniejsze spożywanie posiłków o regularnych porach oraz dokładnie ich przegryzanie. Należy zaznaczyć, że nadmiar gazów o niekorzystnym zapachu np. siarkowodoru powstaje w jelicie w wyniku bakteryjnej fermentacji składników niektórych produktów, dlatego osoby z wyłonioną stomią powinny unikać lub ograniczyć spożycie: grochu, fasoli, bobu, kapusty, brukselki, pora, kalafiora, szparagów, brokułów, czosnku, cebuli, serów pleśniowych, ryb (karpia, mintaja, śledzia i sardynek w oleju), jaj, grzybów, produktów tłustych, napojów gazowanych, napojów alkoholowych oraz kawy [5]. Aby dodatkowo wspomóc walkę z gazami jelitowymi można przez 4-8 tygodni stosować probiotyki z bakteriami kwasy mlekowego (Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus bifidus), które korzystnie wpływają na mikroflorę jelit [14]. Wyodrębniono produkty, które skutecznie pomagają zlikwidować przykre zapachy gazów jelitowych u osób korzystających ze stomii, a są to sałata, pietruszka, żurawina i sok żurawiny oraz jogurty naturalne. Zaleca się zwiększyć spożycie tych produktów w okresie nasilonych gazów i nieprzyjemnych zapachów stolca. Zawsze w pierwszej kolejności po wyłonieniu stomii i rozpoczęciu żywienia należy swój organizm bardzo uważnie obserwować oraz notować indywidualną tolerancję na poszczególne pokarmy. Jeżeli bezpośrednio po wykonaniu operacji jakiś rodzaj pokarm nie jest dobrze tolerowany przez jelita, należy zrobić przerwę w jego spożyciu i spróbować ponownie za jakiś czas. Jeżeli pojawią się komplikacje np. biegunka czy zaparcia należy zgodnie z powyższymi zasadami modyfikować swój jadłospis. Jeżeli po wprowadzeniu zmian żywieniowych nie obserwuje się poprawy należy bezwzględnie skontaktować się z lekarzem. Dbając o codzienną higienę oraz właściwy sposób odżywiania, stomia jelitowa i codzienne życie z sztucznym odbytem nie powinno stanowić trudności. Stomia jelitowa – rodzaje, odżywianie i pielęgnacja sztucznego odbytu. Opracowała dla portalu Zwrotnik Raka mgr Małgorzata Solecka-dietetyk, specjalista ds. żywienia w chorobach onkologicznych Centrum Zdrowia Avatar, Żywieniowa poradnia onkologiczna (@ Piśmiennictwo i bibliografia J., Bajon A.: Opieka pielęgniarska w okresie okołooperacyjnym nad pacjentem z wyłonioną stomią jelitową, Polski Merkiusz Lekarski 2009, 26: 155-575, 2. Kozłowski Wilkołaska E.: Poradnik dla osób ze stomią, Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli, Lublin 2012, 3. Dabirian A., Yaghmaei F., Rassouli M., et al.: Quality of life in ostomy patients: a qualitative study, Journal of Patient Preference and Adherence 2011, 5: 1–5, 4. Pachocka L., Urbanik A.: Stomia jelitowa – epidemiologia, rys historyczny, zasady wyłaniania i rodzaje stomii jelitowych, Problemy Higieny i Epidemiologii 2014, 95: 586-590, 5. Jarosz M.: Żywienie chorych ze stomią, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, 6. Bielecki K.: Dobra stomia jelitowa. Proktologia, Suplement, V Sympozjum Polskiego Klubu Koloproktologii 2004, 1: 27-28, 7. Szczepkowski M.: Dobra stomia, Postępy Nauk Medycznych 2006, 5: 240-250, 8. Szczepkowski M. Stomia jelitowa – wyzwanie nie tylko dla chirurga, Proktologia Lek Rodzin 2004, 4: 57-69, 9. Banaszkiewicz 11 Z., Jarmocik P., Cierzniakowska K., i wsp.: Osoba ze stomią w XXI wieku, Ann Akademia Medyczna w Bydgoszczy 2004: 18, 10. Bazaliński D, Barańska B, Cibora E. Stomia jelitowa nie musi być przyczyną niepełnosprawności, Medycyna Rodzinna 2006, 3: 58-63, 11. Kokot F. Ostre stany zagrożenia życia w chorobach wewnętrznych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003, 12. Kołodziejczyk M., Ciesielski P., Kosim A.: Postępowanie terapeutyczne w przypadku powikłań skórnych oraz trudno gojących się ran wokół stomii, Nowa Medycyna 2013, 2: 52-55, 13. Akbulut G.: Nutrition in Stoma Patients: A Practocal View of Dietary Teraphy, International Journal of Hematology and Oncology 2011, 1: 61-66, 14. Jarosz M.: Praktyczny podręcznik dietetyki, Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2010, 15. Kłęk S., Jankowski M., Kruszewski i wsp.: Standardy leczenia żywieniowego w onkologii, Via Medica 2015 , 4: 320-337, 16. Ciborowska H., Rudnicka A.: Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014, 17. Jarosz M., Dzieniszewski J., Rychlik E.: Zaparcia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.

Korzyści: kontrola nad wypróżnieniami, co pozwala na powrót do życia towarzyskiego, wyjścia z domu, wyjazdy. powrót do normalnej diety. w wielu przypadkach koniec z bólem brzucha. Wady: możliwe podrażnienia skóry wokół stomii. ryzyko zaburzenia funkcji seksualnych po operacji (tu przyczyna może być również psychiczna

Pielęgnacji skóry wokół stomii można się nauczyć. Potrzeba do tego szczególnej uwagi, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko podrażnień. Do oczyszczania i zaklejania skóry należy wybrać produkty, dzięki którym będzie ona czysta, sucha i bez stanu zapalnego. Opatrunek hydrokoloidowy, pianki i chusteczki do mycia, worki otwarte i zamknięte oraz płytki stomijne – to cała gama produktów niezbędnych w kosmetyczce każdego chorego. Jak zatem pielęgnować okolice skóry wokół stomii podczas wymiany worka?Przygotowanie sprzętu stomijnegoPrzed wymianą worka stomijnego należy upewnić się, czy mamy pod ręką wszystkie niezbędne akcesoria. Przydadzą się: gaziki i delikatne chusteczki oczyszczające, nowy worek stomijny, opatrunek hydrokoloidowy na świeże rany (kliknij), woda i jakieś opakowania na zużyty worek. Wymianę worka stomijnego najlepiej wykonać w pomieszczeniu, w którym nie będzie nam nikt przeszkadzał – najlepiej tam, gdzie jest swobodny dostęp do bieżącej wody. Uwaga! Worek odkleja się za pomocą obu rąk – jedną przytrzymuje się skórą, drugą trzyma się i oczyszczanie skóryAby oczyścić stomię i skórę wokół niej, należy używać miękkich gazików. Potrzebne będzie także mydło przeznaczone dla stomików – po jego zastosowaniu, skórę należy dokładnie spłukać wodą. Zwykłe mydła mogą zawierać sztuczne barwniki i substancje zapachowe, które będą powodować reakcje alergiczne. W ostateczności pomocne może być szare mydło o prostym składzie chemicznym. Przydatne do oczyszczania skóry są również pianki w sprayu marki ConvaTec. Po umyciu skóry, należy ją dokładnie osuszyć, korzystając z ręcznika papierowego lub miękkiego papieru toaletowego koloru produktów zwiększających przyczepność workaPrzed naklejeniem płytki lub worka stomię otaczamy pastą ochronną, która zapobiega powstaniu nowych podrażnień, gdyż chroni skórę przed kontaktem z treściami jelitowymi. Jeżeli podrażnienia są obecne w dużej ilości, możemy użyć gazików nasączonych płynem, które tworzą na skórze cienką warstwę o właściwościach ochronnych. Nie zmywamy jej od razy, czekamy aż wyschnie i wtedy przyklejamy na nią worek, który będzie trzymał się mocniej skóry. Warto także zakupić specjalny przylepiec i pastę uszczelniającą. Wiele produktów znajdziecie na stronie marki szybko nauczyć się pielęgnacji skóry wokół stomii i oswoić się z wyposażeniem stomika. Warto spotkać się z pielęgniarką, która pomoże dobrać odpowiednik worek i płytkę oraz doradzi, jaki sprzęt zakupić do danego rodzaju stomii. Bez wątpienia trzeba pamiętać o częstym oglądaniu stanu skóry i sprawdzaniu szczelności układu Nazywam się Weronika Buczkowska w 2013 roku skończyłam studia na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie, na kierunku się szeroko rozumianą ochroną zdrowia oraz kosmetologią, dlatego też postanowiłam założyć bloga, aby dzielić się zdobytą wiedzą. Sądzę, że prowadzenie bloga pomoże mi poszerzać swoją wiedzę z ulubionych dziedzin. Zapraszam internautów do przeglądania mojego bloga oraz do komentowania wpisów! Sprzęt stomijny — refundacja NFZ. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministerstwa Zdrowia osobom ze stomią przysługuje bezpłatny sprzęt stomijny. Refundacja NFZ zapewnia finansowanie w 100%, w ramach ustalonych limitów. Do tej pory obowiązywały limity w wysokości 300 złotych ( kolostomia ), 400 złotych ( ileostomia) oraz 480 złotych

Procedura wymiany dwuczęściowego sprzętu stomijnego Jakość życia pacjentów po operacji wyłonienia stomii w znacznym stopniu zależy do właściwego jej zabezpieczenia. Optymalne zabezpieczenie stomii dwuczęściowym sprzętem stomijnym powinno spełniać następujące warunki: całkowita szczelność dla gazów oraz treści jelitowej lub moczu całkowita izolacja wydalanej treści od rany pooperacyjnej skuteczna ochrona skóry wokół stomii zapewnienie pacjentowi maksymalnego poczucia bezpieczeństwa Szczególną zaletą dwuczęściowego sprzętu stomijnego jest możliwość przyklejenia płytki na kilka dni. Dzięki temu unika się drażnienia skóry przez częste odklejanie przylepca. Sprzęt dwuczęściowy zapewnia pewniejsze zabezpieczenie stomii. CEL PROCEDURY Prawidłowa wymiana sprzętu dwuczęściowego z zachowaniem kolejności działań połączona z edukacją pacjenta. ZAKRES DZIAŁANIA Pacjenci z wyłonioną stomią jelitową lub moczową. ODPOWIEDZIALNOŚĆ Pielęgniarka lub opiekun medyczny z uprawnieniami do opieki stomijnej - jest odpowiedzialna za: prawidłową wymianę dwuczęściowego sprzętu stomijnego przygotowanie sprzętu oraz potrzebnych akcesoriów pomocniczych przekazywanie informacji w sposób jasny i zrozumiały dla pacjenta zapewnienie życzliwej atmosfery oraz intymności w czasie wymiany sprzętu PRZYGOTOWANIE POMIESZCZENIA/ w zależności od warunków danego oddziału / sala chorych, gabinet zabiegowy, łazienka lusterko /umieszczone na stałe lub przenośne/ dostęp do bieżącej ciepłej wody kozetka PRZYGOTOWANIE SPRZĘTU STOMIJNEGO I DODATKOWYCH MATERIAŁOW POMOCNICZYCH sprzęt dwuczęściowy składający się z płytki i odpowiedniego rodzaju worka akcesoria do pielęgnacji skóry wokół stomii nożyczki długopis miarka do stomii gaza, ręcznik papierowy, papier toaletowy rękawiczki kosz na odpady medyczne PRZYGOTOWANIE PACJENTA Pielęgniarka/ opiekun medyczny- informuje pacjenta o potrzebie wymiany sprzętu stomijnego i uzgadnia z nim czas i miejsce. PRZEBIEG PROCEDURY Pielęgniarka: ocenia bieżące możliwości psychofizyczne pacjenta w zakresie możliwości wykonywania wymiany worka oraz przyswajania wiedzy uwzględniając: dobę pooperacyjną stan psychiczny stopień świadomości wiek aktywność fizyczną percepcję wzrokową sprawność manualną przygotowuje odpowiedni zestaw dwuczęściowy zakłada rękawiczki ustala pozycję ciała jaką przyjmie pacjent w trakcie wymiany sprzętu stomijnego /leżąca, siedząca, stojąca/ i pomaga przyjąć wybraną pozycję odsłania brzuch o ile jest taka potrzeba opróżnia worek stomijny / dotyczy to rodzaju worka- ileo i uro/ ze zgromadzonej treści jelitowej lub moczu gdy jest to możliwe oraz gdy istnieje taka potrzeba udostępnia pacjentowi lusterko celem uzyskania lepszej widoczności stomii delikatnie, zaczynając od górnej części, odkleja palcami jednej ręki zużytą płytkę , przytrzymując jednocześnie palcami drugiej ręki skórę tak aby uniknąć jej nadmiernego pociągania; dodatkowo używa chusteczki/gaziki zmywające które ułatwiają i zmniejszają ból skóry przy usuwaniu płytki zużyty sprzęt wyrzuca do kosza na odpady medyczne gazą wyciera resztki kału, śluzu z powierzchni śluzówki stomii oraz skóry wokół niej i wyrzuca zużyty materiał do kosza na odpady medyczne zmywa skórę wokół stomii oraz śluzówkę stomii za pomocą gazy, ciepłej wody oraz mydła ręcznikiem papierowym delikatnie osusza skórę i stomię przykłada miarkę do stomii aby odrysować odpowiedni kształt nożyczkami wycina w miarce otwór w przybliżeniu odpowiedni do wielkości i kształtu stomii przykłada szablon do stomii i sprawdza czy nie trzeba nanieść poprawek przykłada miarkę z ostatecznie opracowanym szablonem do płytki i długopisem odrysowuje wzór nożyczkami wycina otwór w płytce jeszcze raz osusza skórę wokół stomii stosując chusteczki/gaziki z płynem ochronnym przygotowuje powierzchnię skóry do przyklejenia woreczka zdejmuje papier lub folię zabezpieczającą część przylepną płytki zabezpiecza okolicę stomii pastą uszczelniająco – gojącą: pierwsza wersja: wyciska wianuszek pasty wokół śluzówki stomii bezpośrednio z tubki wilgotnym palcem modeluje pastę tak aby dotykała do śluzówki stomii czeka do momentu zgęstnienia pasty, około 2-3 minuty druga wersja: wyciska wianuszek pasty bezpośrednio na płytkę, wokół wyciętego otworu wilgotnym palcem modeluje pastę przesuwając ją w kierunku brzegu otworu czeka do momentu zgęstnienia pasty, około 2-3 minuty przykleja płytkę do lekko naciągniętej skóry wokół stomii dociska palcem powierzchnię płytki między śluzówką stomii a pierścieniem przygotowuje odpowiedni rodzaj worka, końcówkę worka ileo zapina odpowiednią zapinką, w worku uro zamyka kranik dopina do płytki odpowiedni rodzaj worka prosząc jednocześnie pacjenta o napięcie powłok brzusznych; dużym ułatwieniem jest posmarowanie wystającej części pierścienia płytki chusteczką/gazikiem zmywającym pociągając delikatnie worek w dół sprawdza czy jest on prawidłowo przypięty zasłania pacjentowi brzuch zdejmuje rękawiczki i wyrzuca je do kosza na odpady medyczne wykonuje higieniczne mycie rąk uzupełnia dokumentację pacjenta ALGORYTM POCHODZI Z PODRĘCZNIKA DLA PIELĘGNIAREK "PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA TOM 2 "

Sprzęt stomijny - płytki i worki są w 100% refundowane przez NFZ. Akcesoria do pielęgnacji i zaopatrzenia stomii są refundowane do liminitu 120 zł z 20% dopłatą. Wysokość refundacji sprzętu stomijnego uzależniona jest od rodzaju stomii. Pacjenci z kolostomią i ileostomią mają przyznany limit w wysokości 450 zł, a w pacjenci z

Zabieg stomii jest równoznaczny z koniecznością użytkowania worka stomijnego. Początkowo może być on źródłem dyskomfortu. Wraz z upływem czasu można przywyknąć jednak to jego obecności oraz pielęgnacji. Nie ma potrzeby rezygnowania z dotychczasowego trybu życia. Priorytetem jest to, aby treści wydobywające się ze stomii zostały właściwie zabezpieczone. Odpowiada za to worek, który bezpośrednio przylega do brzucha. Jest on szczelny, dzięki czemu nie trzeba obawiać się o przeciekanie, czy też nieprzyjemne worków stomijnychWorek stomijny musi został właściwie dopasowany do rodzaju zabiegu. Wiele więc zależy, czy wykonano kolostomię, ileostomię, czy urostomię. Wspomniane akcesoria występują zarówno w standardowej wielkości, jak i mini. Trzeba zaznaczyć, że to specjalista lub pielęgniarka stomijna dopasowują worek, a następnie uczą jego obsługi. Jego wymiana nie będzie więc stanowić żadnego problemu. W zdecydowanej większości przypadków pacjenci robią to stomijny gładko przylega do powierzchni ciała, dzięki czemu jest wyjątkowo dyskretny. Nie trzeba obawiać się, że jego obecność zostanie zauważona przez otoczenie. Dzięki temu można poczuć się zupełnie tak, jak przed zabiegiem. Powrót do dawnego życia stanie się worka stomijnegoWorek stomijny wymaga regularnej wymiany, a wszystko zależy od jego rodzaju. Na początku proces ten może wydawać się skomplikowany, jednak po pewnym czasie nie będzie przysparzał najmniejszych trudności.– Worek do kolostomii – wymieniany jest 1-3 razy dziennie. Minusem jest fakt, że ich zakup bywa sporym obciążeniem finansowym. Z tego względu wiele osób decyduje się na zakup worków do ileostomii, które można opróżniać i stosować ponownie.– Worek do ileostomii – jest on wielokrotnego użytku, dzięki czemu można sporo zaoszczędzić. Worki otwarte należy opróżniać kilka razy dziennie.– Worek do urostomii – wymaga on wymiany kilka razy dziennie. W nocy istnieje możliwość jego podłączenia do zbiórki nocnej.

Convatec oferuje szeroki wybór worków stomijnych. Niezależnie od tego, czy wolisz jednoczęściowy worek z możliwością opróżniania, czy dwuczęściowy worek zamknięty, na każdą sytuację istnieje odpowiednie rozwiązanie. Oto kilka z naszych najczęściej wybieranych opcji wraz z opisem korzyści, jakie oferują.

^{Strona główna Zdrowie Gastrologia STOMIA (przetoka) - jak żyć ze stomią? Stomia nie oznacza końca aktywności życiowej. Stomię tworzy się, gdy w wyniku zmian chorobowych, np. nowotworu, konieczne jest usunięcie fragmentu jelita cienkiego, grubego, odbytu lub części układu moczowego. Jeśli przestrzegasz pewnych zasad, również z przetoką możesz, jak dawniej, cieszyć się życiem. Jak wygląda codzienne życie ze stomią? Stomia nie oznacza końca aktywności życiowej. Jak wygląda codzienne życie ze stomią ? Spis treściStomia - co to takiego?Stomia - rodzaje sprzętuWsparcie psychiczne chorych na stomię Osób, u których wyłoniono stomię (tak to się fachowo określa), jest na świecie niemal milion. Rozwój chorób cywilizacyjnych sprawia, że będzie ich coraz więcej. W Polsce obecnie żyje ze stomią około 20 tys. chorych. Większość z nich to kobiety po 50. roku życia. Nasza niewiedza na ten temat wynika głównie z faktu, że ludzie wstydzą się stomii. Jest ona dla nich źródłem stresu, a jeśli nawet nauczą się z nią żyć, ukrywają to. Wtajemniczeni są jedynie lekarze, pielęgniarki i najbliższa rodzina. Wiele osób, nie mając odpowiedniej wiedzy i fachowej pomocy, ogranicza kontakty towarzyskie, rezygnuje z podróży, hobby czy pracy. Zupełnie niepotrzebnie. Stomia - co to takiego? Stomia (z gr. stoma - usta, otwarcie lub otwór) to nowe ujście dla produktów przemiany materii. Tworzy się ją, gdy w wyniku zmian chorobowych, np. nowotworu, konieczne jest usunięcie fragmentu jelita cienkiego, grubego, odbytu lub części układu moczowego. Podczas operacji na powierzchni brzucha umieszcza się specjalny zbiornik na treść jelitową (kał) lub mocz. Najbardziej powszechna jest kolostomia, zwana też odbytem brzusznym. Powstaje po usunięciu części jelita grubego. Pozostałą jego część zespala się z przednią ścianą jamy brzusznej, po lewej lub po prawej stronie. Przez kolostomię jest wydalany stolec. Przez ileostomię jest wydalana treść jelita cienkiego. Z powierzchnią brzucha łączy się w tym przypadku końcowy odcinek jelita cienkiego. Urostomia, zwana ureterostomią, polega na połączeniu moczowodów ze ścianą jamy brzusznej, by umożliwić odpływ moczu. Jest wykonywana jedynie u 10 proc. chorych. W rezultacie utworzenia stomii zmniejsza się zdolność magazynowania w organizmie moczu i treści jelitowej. Ich wydalanie jest niekontrolowane. Właśnie dlatego, po wyłonieniu przetoki, trzeba korzystać z tzw. sprzętu stomijnego, czyli woreczków na odchody przyklejanych z zewnątrz do brzucha. Stomia - rodzaje sprzętu Stomia nie powinna w żaden sposób ograniczać chorego. Dlatego ważne jest, aby sprzęt był odpowiednio dobrany. Czasem jego wybór trwa kilka miesięcy, ale nie jest to czas stracony. Sprzęt ma dawać poczucie komfortu i bezpieczeństwa, a więc musi być bardzo szczelny, nie może powodować podrażnień, a nawet powinien pielęgnować skórę wokół przetoki. Sprzęt dwuczęściowy składa się z płytki przyklejanej na skórę i dopinanego do niej worka. Płytka utrzymuje się na skórze kilka dni, worek zmienia się zwykle dwa razy dziennie. Sprzęt ten jest polecany osobom tuż po operacji, chorym z ileostomią i urostomią oraz takim, dla których ważne jest przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa. Sprzęt jednoczęściowy to worek z przymocowanym do niego przylepcem, który przykleja się na skórę wokół stomii. Napełniony - delikatnie odkleja się i wymienia na nowy raz dziennie. Sprzętu jednoczęściowego zwykle używają osoby z kolostomią, a także lubiące pływać lub ubierać się w stroje dopasowane do ciała. Dieta chorego na stomię Dobrze, aby zawierała gruboziarniste, czerstwe pieczywo, kasze, chude mięso, ryby, nabiał, płatki kukurydziane i zbożowe, owoce, warzywa, wywary jarzynowe oraz chude buliony. Trzeba wypijać co najmniej 2 litry płynów na dobę. Niewskazane są potrawy tłuste i słodkie, napoje gazowane, dania ostro przyprawione, owoce pestkowe, warzywa wzdymające, takie jak groch, fasola, cebula, ważny jest sposób jedzenia. „Stomicy” powinni jeść co najmniej 3 posiłki dziennie, w regularnych odstępach, dokładnie przeżuwając, z zamkniętymi ustami, by nie łykać zbyt dużo powietrza. Najlepiej jeść zawsze o tej samej porze. Wprowadzając do diety nowe pokarmy, trzeba ich próbować oddzielnie i w niewielkich ilościach. Łatwiej wtedy wyeliminować te, które powodują wzdęcia, zaparcia czy biegunki. Uwaga! Tytoń szkodzi. Papieros wypalony na czczo może wywołać biegunkę. Wsparcie psychiczne chorych na stomię Tuż po operacji wiele osób przeżywa załamanie. Zadają sobie pytanie, jak dalej żyć, cierpią ze wstydu. Wtedy najważniejsza jest fachowa pomoc pielęgniarki, czasem też psychologa. Przed wypisaniem ze szpitala chory musi umieć sam zakładać worek na stomię oraz czyścić i pielęgnować skórę wokół niej. Uczy tego pielęgniarka. To również ona pomoże zaakceptować nową sytuację i wytłumaczy, że obsługiwanie stomii to zwykły, codzienny zabieg najlepszej sytuacji są ci, którzy mogą liczyć na pomoc rodziny. Statystyki pokazują, że to oni najszybciej wracają do zdrowia, akceptują nową sytuację, nie rezygnują z pracy, z życia towarzyskiego, zainteresowań. Osoby samotne, zwłaszcza kobiety, nie potrafią pogodzić się ze stomią. Potrzebują zarówno pomocy psychologa, jak i wsparcia, którego udzielają organizacje i wolontariaty stomijne. Adresy oraz informacje o ich działaniu każdy pacjent ze stomią powinien otrzymać jeszcze w szpitalu. Stomia - ruch na zdrowie Wspomaga trawienie, pozwala także uniknąć powikłań związanych ze stomią. Trzeba ćwiczyć przede wszystkim mięśnie brzucha. Ich osłabienie sprawia, że jelito może wysuwać się z otworu. Powoduje to dyskomfort, a czasem wymaga ponownego zabiegu operacyjnego. Wypadanie stomii zdarza się często u osób w podeszłym wieku, dlatego właśnie one nie mogą rezygnować z problemem, wynikającym z braku ruchu i niewłaściwej diety, jest stomia wklęsła, czyli jej wpadnięcie. Powoduje to wyciekanie zawartości woreczka, zwłaszcza w pozycji leżącej. Zdarza się to często osobom, które przytyły po dużo spacerować, włączyć się do lekkich prac domowych, ale unikać częstego schylania, dźwigania i ciężkich prac fizycznych (mogą powodować niebezpieczną przepuklinę, wymagającą operacji w ciągu kilku godzin). Ćwiczenia najlepiej wybrać z lekarzem prowadzącym i rehabilitantem. Gdy sprawność się zwiększy i nie będzie przeciwwskazań, można zacząć pływać, grać w tenisa, jeździć na rowerze. W Polsce prawie w każdym województwie działa od jednej do kilku poradni dla chorych ze stomią. Istnieje też Polskie Towarzystwo Opieki nad Chorymi ze Stomią POL-ILKO, w którym na zasadzie wolontariatu pomagają osoby ze stomią. Adresy i telefony wszystkich palcówek blisko twojego miejsca zamieszkania otrzymasz pod bezpłatnym numerem telefonu: 0-800-120-093 (w godzinach 9 - 17). Możesz też poszukać ich w Internecie na stronach: miesięcznik "Zdrowie" Agata Then | Konsultacja: dr nauk med. Wiesław Tarnowski Rozwiąż test o zdrowiu Więcej z działu Gastrologia Do produktów wykazujących działanie wzdymające zaliczamy: warzywa kapustne (kapusta, brokuł, kalafior, kalarepa, bób); cebulę; otręby zbożowe; nasiona roślin strączkowych (soczewica, ciecierzyca, groch, fasola, soja); suszone śliwki; napoje gazowane. [4] [6] Osoby ze stomią powinny szczególnie uważać na produkty żywnościowe} Co to jest stomia? Stomia, niekiedy nazywana też sztucznym odbytem, to utworzone chirurgicznie (w odróżnieniu od przetok powstałych na skutek procesu chorobowego) połączenie światła przewodu pokarmowego ze skórą. Stomię wytwarza się w celu wprowadzania substancji odżywczych do światła przewodu pokarmowego (gastrostomia czyli odżywcza przetoka żołądkowa) lub w celu wytworzenia zastępczej drogi odprowadzenia kału (stomia w obrębie jelita grubego [kolostomia] i cienkiego [ileostomia; jejunostomia]). Osobną grupę stanowią wytwarzane chirurgicznie zespolenia omijające (np. gastroenterostomia), które co prawda też można zakwalifikować jako stomie, ale które nie polegają na zespoleniu światła przewodu pokarmowego ze skórą, a z inną częścia jelita). Z kolei w obrębie dróg moczowych również możemy mieć do czynienia z odprowadzeniem moczu bezpośrednio przez skórę, czy to poprzez wszycie do skóry moczowodu (urostomia), zbiornika zbierającego mocz lub bezpośrednio pęcherza (cystostomia). Można zatem powiedzieć, że istnieje kilka podziałów stomii: stomia odżywcza i odprowadzająca (kałowa lub moczowa) stomia czasowa i definitywna stomia kałowa (jelitowa) i moczowa. Odprowadzenie na zewnątrz organizmu kału lub moczu wiąże się z wypływem poza organizm danej wydzieliny. Ponieważ wypływ odbywa się niezależnie od woli pacjenta (który nie może samodzielnie „zamknąć” przetoki, aby nastąpiła przerwa w wypływaniu wydalin), konieczne jest zabezpieczenie otworu przetoki. Do zabezpieczenia wykorzystuje się specjalne plastikowe worki, w których gromadzi się kał (worki kolostomijne lub ileostomijne) lub mocz (worki urostomijne). Źródło: worków polegającą na ich zmianie i odpowiednim przyklejaniu do skóry wokół stomii pacjent wykonuje samodzielnie. Częstotliwość zmian worków jest zależna od rodzaju stomii, wysokości jej założenia w przebiegu jelita (im bliżej odbytu, tym zmiana worków następuje rzadziej) oraz diety. Częstotliwość zmiany worków urostomijnych nie jest uzależniona od diety i wysokości jej założenia, a jedynie od pracy nerek i tego, czy urostomia polega na wyprowadzeniu na skórę bezpośrednio moczowodów, czy też moczowody uchodzą do zbiornika jelitowego, który z kolei opróżnia się do worka urostomijnego. Kiedy zakładana jest stomia? Stomię zakłada się w czasie operacji wykonywanych z różnych wskazań. Często konieczność założenia stomii wiąże się z operacją wykonywaną z powodu nowotworu jelita grubego lub układu moczowego, w których guz nowotworowy zagraża zamknięciem światła przewodu pokarmowego lub dróg moczowych. Gdy konieczne jest wycięcie całego narządu, takiego jak odbytnica z odbytem lub pęcherz moczowy, również konieczne będzie założenie stomii. Stomie czasowe zakłada się także podczas niektórych operacji na jelitach, podczas których wykonuje się zespolenie dwóch różnych fragmentów jelita. W takiej sytuacji chirurg może zdecydować o czasowym założeniu stomii powyżej zespolenia, aby były lepsze warunki do pełnego zagojenia. Wskazaniem do założenia stomii są też rozległe urazy jamy brzusznej z przerwaniem ciągłości przewodu pokarmowego lub dróg moczowych. Często stomia jest zakładana w związku z zaawansowanymi chorobami zapalnymi jelita, takimi jak choroba Leśniowskiego i Crohna. Kolejnym wskazaniem do wykonania stomii są trudne w leczeniu przetoki odbytniczo-pochwowe i odbytniczo-pęcherzowe. Ponadto każda operacja brzuszna (zwłaszcza w obrębie jelit) obarczona jest pewnym ryzykiem wykonania stomii. W zależności od rodzaju zabiegu oraz wielkości tego ryzyka, chirurg informuje pacjenta przed operacją, jaki scenariusz operacji jest najbardziej prawdopodobny i czy należy się obawiać konieczności założenia stomii. Czy stomia może zostać usunięta (zamknięta)? Niekiedy stomia jest zakładana na pewien czas, a następnie jest likwidowana podczas kolejnego zabiegu operacyjnego, przez co przywraca się naturalny odpływ kału lub moczu. Niemniej, w niektórych wypadkach, już w momencie zakładania stomii podczas pierwszej operacji wiadomo, że stomia zostanie na zawsze, to oznacza, że jest już nieodwracalna. Dzieje się tak najczęściej podczas operacji, w czasie których chirurg usuwa całkowicie końcowy odcinek drogi pokarmowej lub moczowej, czyli odbytnicę z odbytem lub pęcherz moczowy. Niekiedy stomia zakładana w założeniu jako czasowa, może się okazać definitywna. Dzieje się tak np., gdy stan ogólny chorego nie pozwala na przeprowadzenie zabiegu odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego lub moczowego lub gdy nie udaje się zlikwidować powodu, dla którego czasowa stomia została założona (np. przy stomii odbarczającej w przetokach odbytniczo-pochwowych). Generalnie operacja zamknięcia stomii jest skomplikowanym zabiegiem, niekiedy wykonywanym w trudnym polu operacyjnym i obarczonym wieloma powikłaniami. W niektórych sytuacjach ryzyko związane z operacją odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego może być tak duże, że chirurg wręcz może odradzać pacjentowi poddanie się takiej operacji. Jaka jest prawidłowa pielęgnacja stomii? Opieka nad każdym rodzajem stomii jest dość zbliżona. Każdy pacjent po założeniu stomii dowolnego rodzaju jeszcze przed wyjściem ze szpitala powinien zostać przeszkolony przez doświadczoną pielęgniarkę w zakresie prawidłowego postępowania ze stomią. Po wyjściu ze szpitala zaleca się również kontrolę w poradni stomijnej. Personel w tych poradniach bardzo często potrafi szybko rozpoznać i rozwiązać najczęściej występujące problemy ze stomią. Jeżeli z jakiegoś powodu pacjent nie jest w stanie prowadzić opieki nad stomią samodzielnie, szkoli się w tym zakresie opiekuna (zazwyczaj członka rodziny). Samodzielne wykonanie zabiegów pielęgnacyjnych stomii (w tym wymiany worka) pod okiem doświadczonej pielęgniarki jest najlepszym sposobem nauczenia się prawidłowej opieki nad stomią. Generalnie pamiętać należy, aby: zmieniać worki powoli i dokładnie, gdyż w pośpiechu często może dojść do nieprawidłowego (nieszczelnego) założenia worka utrzymywać skórę wokół stomii w czystości nie używać do pielęgnacji skóry wokół stomii preparatów drażniących (w tym spirytusu). Najczęstsze pytania odnoszące się do stomii Czy każda stomia jest na zawsze? Nie, niektóre stomie są odwracalne. Czy każdą stomię da się zlikwidować? Niestety nie. Istnieją stomie odwracalne i nieodwracalne. Dlaczego przed każdą operacją jelitową muszę podpisać zgodę na stomię? Jest to konieczne, ponieważ w każdym zabiegu brzusznym istnieje możliwość stwierdzenia sytuacji, w której jedynym rozwiązaniem dla chorego będzie założenie stomii. Wielkość ryzyka wystąpienia takiej sytuacji jest różna w zależności od rodzaju zabiegu. Przy czym w niektórych zabiegach wiadomo od początku, że założenie stomii będzie na pewno konieczne. Czy powikłania stomii są częste? Niestety tak. Najczęściej występują przepukliny okołostomijne, wypadanie stomii oraz zwężenie stomii. W najcięższych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne. Czy można żyć normalnie, mając stomię? Jak najbardziej. Poprawna opieka nad stomią pozwala zakładać ją w sposób szczelny tak, aby uniknąć wydobywania się przykrego zapachu. Osoba z dobrze działającą stomią może funkcjonować normalnie w większości sytuacji socjalnych, z wyjątkiem np. pływania na basenie.

Przelew tradycyjny oraz płatność elektroniczna: Od 15,89zł - poniżej kwoty 99zł 0,00zł - powyżej kwoty 99zł Płatność przy odbiorze: 20,98zł - poniżej kwoty 99zł 3,99zł - w kwocie 99zł - 1000zł

Witam wszystkich serdecznie, Mam 25 lat. Z racji pojawiającej się na papierze toaletowym krwi udałem się prywatnie do proktologa. W połowie września w badaniu per rectum, a później endoskopowym (REKTOSKOPIA) zdiagnozowano u mnie hemoroidy 1/2 st. W badaniu napisano, iż "na oglądanym odcinku błona śluzowa jelita bladoróżowa o prawidłowym rysunku naczyniowym". W międzyczasie profilaktycznie przeprowadziłem serię badań tj. badanie ogólne i posiew MOCZU; badanie ogólne i posiew KAŁU; badanie KAŁU w kierunku lamblii i pasożytów(x3); badanie mykologiczne KAŁU (grzyby). Wszystkie wyniki były W NORMIE czyli nie znaleziono niczego złego. W przeciągu 2,5 miesiąca zrobiłem sobie również dwa razy MORFOLOGIĘ, której wyniki były następujące: Wrzesień 2012: Hematokryt: 41 norma: 40-54 Krwinki czerwone: norma: Hemoglobina: norma 14-18 Krwinki białe: norma 4-10 Listopad 2012: Hematokryt: 44 norma: 40-54 Krwinki czerwone: norma: Hemoglobina: norma 14-18 Krwinki białe: norma Poziom OB na poziomie: 3 Miałem również wykonane USG JAMY BRZUSZNEJ, w którym napisano "duże naczynia jamy brzusznej prawidłowej szerokości. Nie stwierdzam powiększonych węzłów chłonnych w jamie brzusznej. ŚCIANY JELITA CIENKIEGO I GRUBEGO PRAWIDŁOWE" Wypisałem to wszystko, ponieważ od 2 miesięcy cierpię z powodu częstych i obfitych gazów, które występują bardzo różnie (czasami nawet podczas jedzenia lub na czczo po przebudzeniu). Od czasu do czasu zdarza mi się oddać ołówkowaty stolec (szerokość małego palca), który zazwyczaj następuję jednak tuż po normalnym, 2,5 centymetrowym (czyli najpierw ten wiekszy normalny, a potem dwa cienkie). Cieńszy stolec zdarza się średnio 1/3 tygodnie, gazy są cały czas. Poza tym nie mam biegunek ani zaparć (toaleta raz dziennie, codziennie). Od czasu do czasu pojawia się ta nieszczęsna krew z (mam nadzieję) hemoroidów. Martwią mnie bardzo te gazy i co prawda sporadyczne (ale jednak) ołówkowate stolce,a cały strach potęguje we mnie ta powracająca krew. Czy przy takich wynikach,a przede wszystkim wynikach MORFOLOGII, REKSTOSKOPII i USG, możliwym jest abym ja lub któryś z tych dwóch dotychczas diagnozujących mnie lekarzy (PROKTOLOG I GASTROENTEROLOG) przeoczył jakieś zmiany nowotworowe w jelicie? Czy naprawdę nadmierna ilość gazów i te sporadycznie cienkie stolce mogą być objawem raka jelita grubego? Czy przy tych wynikach mądrym będzie poddanie się ostatecznie kolonoskopii? Pozdrawiam serdecznie Tomek

Охιч хе	Λа θшуդун
Ξижዎглаዤ опречазвы	Л оኡፁлацо σխ
Зεջаξևгл х	Елጳщθ еዖολፑчуբ з
Оռոл εсибехոμ	Ο ощա

Jeżeli zauważymy, że worek stomijny odkleja się, przecieka lub uwiera, należy koniecznie go wymienić. Tags : Aktywne życie ze stomią , Dbanie o skórę wokół stomii , Dbanie o stomię , Higiena , Korzyści wynikające z ćwiczeń fizycznych dla stomików , Pielęgnacja skóry wokół stomii , Worki stomijne – jakie wybrać Właściwości kwasów omega-3 Kwasy omega-3 są bardzo ważnym składnikiem, który powinien być obecny w naszej diecie. Istotnych informacji nt. właściwości i zastosowaniu ich w medycynie udziela dr Leszek Walentynowicz, lekarz rodzinny. Witam ciepło. Stomia nie powinna być powodem wycofania z życia. Stomia do dopiero początek życia, drugiej szansy. Stomia to symbol wielkiej wygranej z chorobą. Żywienie osób ze stomią, szczególnie ze stomią wyłonioną na jelicie cienkim, rzeczywiście lekko rożni się od tego, które prowadziliśmy do tej pory. Oczywiście zasady zdrowego odżywiania i prawidłowo zbilansowanej diety nadal obowiązują i są numerem 1. Zaczynamy od przygotowania delikatnych, lekkostrawnych potraw z ograniczeniem błonnika pokarmowego. Z technik obróbki cieplnej wybieramy gotowania, duszenie we własnym sosie. Rezygnujemy ze smażenia, obsmażania itp Jak najmniej spożywamy błonnika, wybieramy pieczywo z mąk jasnych (typ 450 550) białe ryże, drobne kasze - lekko rozgotowane. Wybieramy chude mięso - ryby, królik, przepiórka, indyk, cielęcina. Jeśli tato dobrze toleruje nabiał - to oczywiście chude sery, twarogi, kefir. Jajka są bardzo odżywcze i łatwo się je trawi. W miarę możliwości eliminujemy pasztety, parówki, salceson, mortadele itp - czyli wszystkie mocno przetworzone produkty wędliniarskie o podejrzanym składzie. Warzywa polecam w formie ugotowanej, ale to zależny od indywidualnych preferencji pacjenta. Ostrożnie wprowadzamy tzw produkty wzdymające jak kapusta czy groch. Ale to również zależy od indywidualnych preferencji. Moi pacjenci tworzą własne "czarne listy", na które wpisują produkty po których źle się czują. Istotnym elementem jest spożycie płynów. Ograniczenie podaży płynów u pacjentów z illeostomią wynosi DO 600ML dziennie (czyli zupa również jest płynem - polecam bardzo gęste zupy-kremy) i pacjenci tacy mogą sobie dosalać potrawy. Zminimalizowanie podaży płynów jest bardzo istotnym elementem diety. Pozwoli to uniknąć nadmiernego wypełniania worka. Kolejna ważna sprawa to bardzo długie i bardzo dokładne rozgryzanie i żucie każdego kęsa pokarmu w ustach. Pacjent powoli, każdy kęs dokładnie miesza ze śliną i pije w trakcie posiłku, ani zaraz po nim. Je nawet do 10 posiłków na dobę, małe porcje, ale często. Biegunka stomijna może wynikać np z nietolerancji produktu. Warto bardzo dokładnie przeanalizować co tato je. Moi pacjenci jedzą wszystko, naprawdę. Uczę jak to robić i jakie sposoby przygotowania potraw wybierać. Trudno to wszystko opisać w jednej wiadomości. Bardzo proszę zwrócić uwagę na to czy tato przypadkiem nie traci na wadze. Zagrożenie niedożywieniem (to również choroba) u pacjentów stomijnych jest bardzo wysokie. Pozdrawiam ciepło. Asia Szmitka-Łuszczyk dietetyk i mgr farmacji

Podsumowanie: co to jest stomia i jak pracować z chorym. Stomia nie jest równoznaczna z końcem normalnego, aktywnego życia. To duża zmiana w codzienności seniora, ale pozwalająca nadal cieszyć się każdym dniem. Podstawą jest prawidłowa pielęgnacja, dopasowana dieta, a także pozytywne nastawienie i zrozumienie celowości tego zabiegu.

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 08:24 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 9 minut Kamienie w woreczku żółciowym rozpoznaje się u 20 proc. czterdziestolatek. Osoby, u których stwierdzono tę chorobę, często przeżywają dylemat: zdecydować się na operację czy lepiej nie operować. Bo z jednej strony pęcherzyk żółciowy odgrywa w trawieniu ważną rolę. Z drugiej – organizm dobrze sobie radzi bez niego. Jakie jest najlepsze wyjście? Alliance Images / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Kamienie w woreczku żółciowym — objawy Kamienie w woreczku żółciowym — postępowanie Kamienie w woreczku żółciowym — diagnoza Leczenie kamieni w woreczku żółciowym Usuwanie kamieni z woreczka żółciowego Dieta po usunięciu kamieni z woreczka żółciowego Kamień w przewodzie Uciec od operacji Operacja pęcherzyka żółciowego – cena Czasem lepiej wyciąć, choć nie boli Kamienie żółciowe to złogi powstałe z kryształków cholesterolu i soli żółciowych Kamica żółciowa częściej występuje u kobiet. Nie bez znaczenia są uwarunkowania genetyczne — kamienie pojawiają się u osób, które w rodzinie miały przypadki tej choroby Początkowo objawy kamicy żółciowej mogą być łatwe do przegapienia — to przede wszystkim dyskomfort trawienny po posiłkach. Jeśli jednak kamień zablokuje odpływ żółci, dolegliwości nasilają się (silny ból, wymioty, nudności) Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Pęcherzyk żółciowy, popularnie nazywany woreczkiem, magazynuje żółć wyprodukowaną w wątrobie, potrzebną do trawienia tłuszczów. Podczas posiłków jest ona transportowana drogami żółciowymi z woreczka do dwunastnicy, gdzie zaczynają się procesy trawienne. W czasie tej wędrówki u niektórych osób nie wiadomo dokładnie, dlaczego wytrącają się kryształki cholesterolu i soli żółciowych, które zbijają się w grudki, tworząc złogi żółciowe (kamienie). Najczęściej mają one skład mieszany, ale zdarzają się jednorodne, np. tylko z kryształków cholesterolu. Mogą być drobne jak ziarnka piasku, grochu albo wielkości włoskiego orzecha. Kamica żółciowa to kobiecy problem – złogi 2-3 razy częściej tworzą się u pań niż u mężczyzn. Dopiero po 70. roku życia szanse u obu płci się wyrównują. Obserwuje się skłonność genetyczną do choroby. Jeśli rodzice albo dziadkowie cierpieli na tę dolegliwość, jest duże prawdopodobieństwo, że i ciebie nie ominie. Kamienie częściej tworzą się u osób otyłych, ale również u tych, które stosują głodówki czy drastyczne diety odchudzające oraz z chorobami metabolicznymi, np. cukrzycą. Bardziej zagrożone są panie, które rodziły, zażywają hormonalne środki antykoncepcyjne czy stosują terapię hormonalną. To wpływ hormonów płciowych na tworzenie się złogów. Kamienie w woreczku żółciowym — objawy Kamienie luźno spoczywające w pęcherzyku zwykle nie dają o sobie znać. Wtedy dowiadujemy się o nich przypadkowo, robiąc kontrolne badanie USG jamy brzusznej, gdy chcemy sprawdzić stan nerek czy wątroby. Czasem jednak podrażniają błonę śluzową woreczka, zaburzając jego pracę. Czujemy wówczas dyskomfort w jamie brzusznej, odbijanie, wzdęcia. Niektórzy skarżą się na uczucie pełności czy gniecenia w okolicy prawego podżebrza lub w nadbrzuszu. Wszystko to mogą być sygnały, że woreczek szwankuje. Wystarczy zjeść coś tłustego lub ciężkostrawnego albo po prostu za dużo i problem gotowy. Dolegliwości zwykle same mijają. Problem zaczyna się wtedy, gdy kamień czasowo zablokuje odpływ żółci z pęcherzyka do dróg żółciowych. Wtedy nagle łapie cię silny ból (kolka) w nadbrzuszu pod prawym łukiem żebrowym, który może promieniować do pleców i prawej łopatki, nawet do szyi i obojczyków. Zwykle towarzyszą mu nudności, czasami wymioty. Atak trwa od 10 minut do 3 godzin. Zwykle dochodzi do niego na skutek błędu dietetycznego, np. po obfitej kolacji, ale może też nie mieć związku z jedzeniem. Szukasz placówki, w której można usunąć kamienie z woreczka żółciowego? Zapoznaj się z ofertami klinik w Twojej okolicy. Dalsza część artykułu pod materiałem wideo. Kamienie w woreczku żółciowym — postępowanie Jeżeli napady bólu przedłużają się, zwłaszcza ponad 5 godzin, wówczas istnieje duże prawdopodobieństwo, że w wyniku zatkania przez kamień przewodu pęcherzykowego rozwinął się ostry stan zapalny pęcherzyka. Wtedy zwykle do dolegliwości bólowych dołączają się wymioty, wzdęcia, dreszcze i gorączka. W wyniku zablokowania odpływu żółci w woreczku gromadzi się coraz więcej płynu zapalnego. Pęcherzyk powiększa się, jest napięty i twardy. Ponieważ barwniki żółciowe są systematycznie wchłaniane do krwi, w końcu w woreczku pozostaje wodnisty płyn. Taki stan określany jest przez specjalistów jako wodniak pęcherzyka żółciowego. Jeśli dojdzie do zakażenia jego treści, tworzy się w nim ropniak. Ostre zapalenie pęcherzyka może prowadzić do zapalenia dróg żółciowych, zapalenia trzustki i otrzewnej, dlatego dolegliwości nie wolno lekceważyć. Jeżeli napad kolki utrzymuje się dłużej niż 3 godziny, trzeba natychmiast wezwać pogotowie. Kamienie w woreczku żółciowym — diagnoza Już na podstawie klasycznych objawów, charakterystycznego bólu i powiększonego pęcherzyka, który daje sprężysty opór pod wpływem ucisku, lekarz rozpoznaje stan zapalny. Ale rozstrzygającym badaniem jest USG jamy brzusznej. Pozwala ocenić wielkość pęcherzyka i grubość jego ścian, lokalizację i wielkość kamieni oraz drożność przewodów żółciowych. W ponad 95 proc. przypadków udaje się wykryć nawet najdrobniejsze złogi (im większa rozdzielczość aparatu, tym dokładniejsze badanie). Obraz może być "nieczytelny" w przypadku dużej otyłości czy gdy w jelitach zgromadzi się duża ilość gazów. Ważne dla postawienia diagnozy są też badania laboratoryjne, tzw. próby wątrobowe. Tak popularnie mówi się o badaniu poziomu enzymów wątrobowych we krwi. W kamicy bez powikłań zwykle utrzymują się w normie. Normy mogą się nieznacznie różnić między sobą – zależą od aparatury i odczynników użytych do analizy. U osób z zapaleniem pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych stwierdza się wzrost wskaźników biochemicznych (np. bilirubiny i fosfatazy zasadowej) oraz zwiększa się liczba leukocytów we krwi. Aby rozstrzygnąć o obecności kamieni w woreczku żółciowym, konieczne są specjalistyczne badania. Jeżeli podejrzewasz u siebie takie schorzenie, jeszcze dziś umów się na USG jamy brzusznej. Badanie wykonasz w szybkim terminie, w wielu miastach na terenie całego kraju. Jeśli lekarz ma trudności ze zlokalizowaniem kamieni lub podejrzewa nowotwór pęcherzyka żółciowego, trzeba jeszcze zrobić tomografię komputerową. Leczenie kamieni w woreczku żółciowym Leczenie kamicy zależy od objawów choroby, umiejscowienia złogów i ewentualnych powikłań. Jeśli kolki przytrafiają się sporadycznie i nie są silne, można ratować się środkami rozkurczającymi oraz żółciopędnymi i przeciwzapalnymi z sylimaryną albo innymi preparatami ziołowymi o podobnym działaniu. Ulgę przynosi napar z dziurawca, mięty lub po prostu szklanka przegotowanej ciepłej wody z cytryną lub sokiem z żurawin bez cukru. Ale trzeba liczyć się z tym, że to pomaga tylko doraźnie, nie lecząc choroby. Zwykle jest tak, że jeżeli ktoś miał atak, z dużym prawdopodobieństwem ataki będą się powtarzały, nawet wtedy, gdy będzie się unikało tłustych potraw. Jeśli "złogi siedzą w pęcherzyku cicho", zwykle kamicy się nie leczy. Ale gdy powodują dyskomfort lub napady kolki, lepiej usunąć pęcherzyk, zanim dojdzie do powikłań, np. zapalenia czy przemieszczenia się kamienia do przewodu żółciowego. Operację wykonuje się natychmiast w przypadku wodniaka lub ropniaka woreczka. Ostre zapalenie najpierw próbuje się wyleczyć za pomocą silnych środków rozkurczowych, przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Dopiero po usunięciu stanu zapalnego proponuje się zabieg. Czasem jednak trzeba operować w stanie ostrym, a to grozi komplikacjami. Wspierająco na organizm w przypadku zapalenia pęcherzyka żółciowego i kamicy żółciowej działa LiverDetox - suplement diety Doctor Life dostępny na Medonet Market w atrakcyjnej cenie. Szybkiej wizyty u specjalisty wymaga pojawienie się żółtaczki (zażółcenie skóry lub spojówek), gdyż świadczy to o zaburzeniach pracy wątroby. Jeżeli nie jesteś przekonany, czy obecność kamieni w woreczku żółciowym może być twoim problemem, umów się na telekonsultację online u internisty. Uzyskasz tam odpowiedzi na swoje problemy oraz dowiesz się, jak powinno wyglądać dalsze leczenie. Usuwanie kamieni z woreczka żółciowego Wybór metody, jaką będzie usuwany pęcherzyk, zależy od zaawansowania choroby i ogólnego stanu zdrowia. Laparoskopię stosuje się w pęcherzykach „łatwiejszych”, kiedy lekarz nie spodziewa się żadnych komplikacji ani powikłań mogących wystąpić w czasie operacji. Natomiast nie stosuje się tej metody w operacjach wykonywanych ze wskazań nagłych, np. w stanie ostrego zapalenia woreczka, ani u osób bardzo otyłych, gdy tusza mogłaby uniemożliwić dotarcie narzędzi do chorego pęcherzyka. Metoda laparoskopowa polega na wykonaniu czterech niewielkich nacięć skóry na brzuchu, przez które wprowadza się instrumenty. Operację zaczyna się od wypełnienia powietrzem jamy otrzewnej. Powłoki brzuszne unoszą się, brzuch robi się jak balon – dzięki temu lekarz może obserwować pole operacyjne i manipulować instrumentami. Tętnice i przewód pęcherzykowy zamyka się specjalnymi klipsami (nie podwiązuje się jak przy tradycyjnej operacji). Następnie pęcherzyk wycina się i usuwa. Metodę tradycyjną stosuje się w ostrych stanach związanych z kamieniami w woreczku żółciowym. Polega ona na jednym cięciu pod prawym łukiem żebrowym. Dieta po usunięciu kamieni z woreczka żółciowego Zanim układ pokarmowy przyzwyczai się do nowej sytuacji (żółć płynie bezpośrednio z wątroby do dwunastnicy), przez 4-6 tygodni trzeba wybierać potrawy lekko strawne (gotowane, duszone, pieczone, bez sosów i dodatku tłuszczu), chude mięso, ryby i nabiał, wędliny drobiowe, jeść 4-5 posiłków w małych porcjach i pić 2,5 l wody. Z owoców dozwolone są np. jabłka i gruszki bez skórki, banany, truskawki, maliny, melony, brzoskwinie, cytrusy. Warto pić kompoty, bo są najlepiej przyswajane przez organizm. Trzeba unikać warzyw wzdymających, surowej cebuli, majonezu, mocnej kawy, produktów gruboziarnistych. Potem można stopniowo wzbogacać jadłospis, obserwując, jak zachowuje się organizm. Większość osób po usunięciu pęcherzyka wraca do normalnej diety. Przy problemach z woreczkiem żółciowym można korzystać z owoców głogu, z których przygotujesz np. herbatkę. Suszone owoce głogu kupisz na Medonet Market. Kamień w przewodzie Jeśli lekarz przypuszcza, że kamień z pęcherzyka przedostał się do dróg żółciowych (kamienie rzadko tworzą się tam pierwotnie), dla potwierdzenia diagnozy przeprowadza się badanie zwane endoskopową cholangiopankreatografią wstępującą (ECPW). Lekarz wprowadza przez usta endoskop (do miejsca, gdzie drogi żółciowe uchodzą do dwunastnicy) i po podaniu kontrastu na ekranie obserwuje przewód żółciowy. Jeśli wstępne rozpoznanie zostanie potwierdzone, tą samą drogą wprowadza się koagulator (elektryczny nóż chirurgiczny), którym nacina się zwieracz dróg żółciowych. Jego ujście gwałtownie się rozszerza i małe kamienie same wpadają do dwunastnicy, większe wyjmuje się za pomocą specjalnego koszyczka, czasem trzeba je rozkruszyć. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Jeśli nie ma komplikacji, trwa ok. pół godziny. Od razu przynosi ulgę, zmniejszając dolegliwości bólowe, ale nie rozwiązuje problemu, bo kolejne kamienie mogą zablokować drogi żółciowe. Dlatego po ustąpieniu zapalenia trzeba jeszcze usunąć pęcherzyk z kamieniami. W sporadycznych sytuacjach kamienie z dróg żółciowych usuwa się operacyjnie. Uciec od operacji Niektóre osoby, aby uniknąć operacji, próbują rozpuszczania kamieni w woreczku żółciowym za pomocą preparatów doustnych (można kupić w niektórych sklepach zielarskich i ze zdrową żywnością). Większość lekarzy podchodzi jednak do tego typu terapii sceptycznie. Kamienie rozpuszczają się powoli, więc leczenie trwa miesiące, a nawet lata. Ponadto udaje się rozpuścić tylko małe złogi cholesterolowe bez zwapnień, i to nie u wszystkich. Jeśli kuracja się powiedzie, nie ma gwarancji, że nie utworzą się nowe kamienie. U 10-15 proc. osób nowe złogi tworzą się w ciągu roku, u 50 proc. po 5 latach od zakończenia kuracji. Z kolei kruszenie kamieni za pomocą fali ultradźwiękowej (wytwarzana przez specjalne urządzenie kierowana jest na pęcherzyk żółciowy i znajdujące się w nim złogi) grozi poważnymi powikłaniami (kawałek kamyka może utkwić w przewodzie żółciowym i wywołać bolesną kolkę, żółtaczkę mechaniczną, zapalenie trzustki). Dlatego chirurdzy są przeciwni stosowaniu tej metody. Operacja pęcherzyka żółciowego – cena Czasem lepiej wyciąć, choć nie boli Najwięcej wątpliwości budzi kwestia, co robić, gdy pęcherzyk pełen złogów nie daje żadnych dolegliwości. Zwolennicy chirurgicznego leczenia kamicy bezobjawowej wysuwają argument, że u części osób z czasem choroba da o sobie znać i wtedy może grozić powikłaniami, więc lepiej do tego nie dopuścić, zawczasu usuwając pęcherzyk. Przeciwnicy twierdzą, że 80 proc. osób przez całe życie nie będzie miało kolki, więc nie warto operować. Brakuje dowodów naukowych na to, że przewlekła kamica prowadzi do raka pęcherzyka. Taką hipotezę można wysnuć na podstawie danych statystycznych. Dlatego chirurdzy czasem sugerują usunięcie pęcherzyka, mimo że nie boli. Wskazaniem do operacji jest cukrzyca typu 2 (sprzyja stanom zapalnym) oraz stwierdzenie w badaniu USG zgrubiałych ścian pęcherzyka (może to świadczyć o przewlekłym stanie zapalnym, który czasem prowadzi do rozwoju nowotworu). Ponadto wskazaniem są niektóre choroby z autoagresji, planowana transplantacja narządów, operacja kardiochirurgiczna czy dializy. Operację zaleca się pacjentom z pęcherzykiem porcelanowym (sole wapnia odkładają się w ścianie woreczka) ze względu na duże zagrożenie rakiem pęcherzyka oraz z dużymi kamieniami (powyżej 3 cm), gdyż w badaniach populacyjnych też wykazano u tych osób większe ryzyko rozwoju choroby nowotworowej. Profilaktyczne usunięcie pęcherzyka powinno się rozważyć także wtedy, gdy w bliskiej rodzinie zdarzały się choroby nowotworowe dróg żółciowych. kamienie w woreczku żółciowym kamienie żółciowe układ pokarmowy choroby układu pokarmowego żółć pęcherzyk żółciowy Pęcherzyk żółciowy (woreczek żółciowy) - jakie są objawy chorób? Najpopularniejszym schorzeniem pęcherzyka żółciowego jest kamica. Tę chorobę i dolegliwości z niej wynikające zna bardzo wiele osób. Ale na tym nie kończą się... Kolka wątrobowa (żółciowa) Kolka wątrobowa (żółciowa) objawia się nagłym i bardzo silnym bólem pod żebrami, trwającym nawet kilka godzin. Jest to następstwo zaburzonej pracy woreczka... Kazimierz Janicki Operacja woreczka żółciowego - ile kosztuje? Wskazania i przebieg Obecność kamieni w woreczku żółciowym jest wskazaniem do operacji. Tę coraz częściej przeprowadza się metodą laparoskopową. Jakie objawy świadczą o kamicy... Olga Szymkowiak Kasza w woreczku jest najlepsza. Czy na pewno? Warto przestawić się na kaszę sypką, pakowaną luzem. Dlaczego? Gotowanie plastikowych woreczków nie jest najlepszym rozwiązaniem. Za sprawą wysokiej temperatury,... PAP Pęcherzyk żółciowy Pęcherzyk żółciowy Kamienie w woreczku Czy to kamień żółciowy? Lek. Robert Gradzik Żywienie w kamicy żółciowej Kamica żółciowa powstaje na skutek wytrącania się złogów w obrębie dróg żółciowych: w pęcherzyku żółciowym oraz w przewodach zewnątrz- i wewnątrzwątrobowych. Katarzyna Wolnicka Zapalenie dróg żółciowych Zapalenie dróg żółciowych to dolegliwość, która charakteryzuje się zaleganiem żółci w przewodach wewnątrz wątroby. Przyczyną schorzenia są drobnoustroje... Mogą być sygnałem świadczącym o raku trzustki. Nowe ustalenia naukowców Chorzy na raka trzustki niemal sześć razy częściej mają wykrywane kamienie żółciowe w ciągu roku przed diagnozą nowotworu, niż osoby bez raka trzustki –... PAP Po czym poznać, że twoja wątroba jest na wykończeniu? [INFOGRAFIKA] Wątroba to jeden z najbardziej zapracowanych naszych organów. Metabolizuje, filtruje, usuwa toksyny, wspomaga odporność, a do tego magazynuje wiele niezbędnych...

Słowa i wyrażenia podobne do słowa worek. Lista słów i wyrażeń podobna do słowa worek: worek kości, worek mosznowy, worek osierdziowy. Słownik synonimów słowa worek. W naszym słowniku wyrazów bliskoznacznych języka polskiego dla słowa worek znajdują się łącznie 34 synonimy. Synonimy te zostały podzielone na 9 różnych grup

Zmiana planowana (pełna) Minimum 6 godzin przed zmianą worka nie należy nic jeść ani pić, ponieważ szczególnie w przypadku ileostomii zmiana byłaby trudno wykonalna i bardzo uciążliwa przy pracując ym jelicie. Skompletuj wszystkie używane akcesoria, w szczególności: nowy worek. nową płytkę. pastę uszczelniającą.

Watch on. Nie są to zamienniki. Substancja lecznicza jest ta sama ( mesalazyna ), ale różne są miejsca jej uwalniania w przewodzie pokarmowym. Asamax oraz Salaza działają tylko w jelicie grubym. Salofalk działa w jelicie krętym oraz w jelicie grubym. Pentasa działa już od żołądka/dwunastnicy, a następnie w całym jelicie cienkim PYO8pY.